Bu olağanüstü dönemde... tümcesi, Türkiye siyasetinin en çok kullanı­lan kalıplarından biri, belki birincisidir. Gerçekten Türkiye Cumhuriyeti tarihi, bir anlamda olağanüstü olaylar ve dönemler tarihidir. Bu kitap Türkiye'nin son yarım yüzyılının başında böyle bir döneme, 1971-1982 arasında yaşananlara ışık tutmayı amaçlıyor. Bu -yaklaşık- on yıl, 12 Mart 1971 Muhtırasıyla başlayan, 12 Eylül 1980 Darbesi'ne uzanan, nihayet 1982 Anayasası'yla süreklilik kazanan 'gerçekten olağanüstü' bir dönem. ... 12 Mart

Reis Beyefendi, Rejim hâlâ teminatsızdır; teminatsız olduğu için de diktatörlüğe meyyaldir. Murakabe yoktur, meşveret yoktur. Partimizin programı bir yanda, tatbikat başka yandadır. Milli davalara prensipler değil, bir tek adam ve onun meydana getirdiği zümre hâkimdir. Böyle olduğu için de iktidarı tutmak gaye olmuş ve her türlü fesadı, entrikayı gayenin hizmetinde kullanmak siyasi ve milli hayatımızın yek vasıtası haline gelmiştir. Hürriyet bayrağı ile iktidara gelen parti içinde hürriyet yoktur. Bu hal ka

Türkiye, insanlığın ilk ayak izlerinden tarihin en büyük imparatorluklarına kadar nice dönem ve deneyimlere tanıklık etmiş eşsiz bir dünya parçasıdır. Bu dünya parçası, bağrında taşıdığı tarihsel, kültürel, doğal bütün varlıkları, imkan ve sorunları ile bizimdir. Bizim vatanımızdır. Bu vatanın sahip olduğu birikimi, hiçbir ayrım gözetmeksizin tümüyle sahiplenmek, geliştirmek ve geleceğe taşımak tarih önünde insanlığa karsı sorumlulugumuzdur. - Ertuğrul Günay - Eylül 2009

1992-95 yıllarında, eski Yugoslavya'nın dağılma sürecinde, bütün Balkanlarda, özellikle de Bosna-Hersek topraklarında, insanlığın yüzünü kızartacak büyük acılar yaşandı. Avrupanın orta yerinde, Avrupalı bir halk, milliyetçi ve dinci bağnazlığın akıl almaz saldırılarına uğradı ve neredeyse topyekun yok edilmek istendi. Sadece Avrupa değerlerinin değil, bütün insanlık değerlerinin ayaklar altına alındığı bu vahşet karşısında 'resmi Avrupa' sessiz ve duyarsız kalırken, Avrupadan da, bütün dünyadan da Bosna'

Türkiye’de siyaset belirli kalıplar, kamplar, kavgalar üzerinden sürdürülüyor. Yıllar, onyıllar geçiyor, tartışmalar değişmiyor. Kimse, içinde bulunduğu kalabalıktan bir an için sıyrılıp dışarıdan bakmaya ve dışarıdan görünenin aksaklıkları üzerinde konuşmaya cesaret edemiyor. Türkiye’de sol hareketlerin sözcüsü olarak görünen geleneksel siyasal yapılar, sol hareketlerin doğal sınıfsal tabanına dayanmıyor. Tam tersine, devlet kurmuş bir geleneğin, bu anlamda ‘merkez’in temsilcisi kökeninden geliyorlar ve