biz iyiyiz bu kadar iyi olunmaz bunda bir iş var diyecekler bunda bir iş yok biz iyiyiz geceyiz gecedeyiz gecedeniz gece ile şafak kardeştir sabaha çıkmak isteyenleriz

Gülün ölçü birimi güldür. Bu yüzden gülümser her hâl ve durumdaki kimi insanların, mahzun olmalarındaki abartısızlık kendiliğindendir. Güzeldir. Gözleri ile görüp, elleri ile işlerler “hatıralar haritası”nı. Elbet gamzede bir tavrı ahlaksızlaştıranlara hiç ama hiç kapılmadan yürürler.Benim hatıralar haritam -bir bakıma- mevsim şeridini, kış mevsimi ile başlattı. 21 Aralık 1970 yılına kadar geçen çocukluğum; uzun bir ilkbaharın dağlarda ve ormanların yamacında şenlik içinde çizilmiş haritasıydı. Sonra en uzu

Güzelim sen keşke bilmesen Kaç kez dibe vurdum ben En az iki, üçüncüden kılpayı Kurtuldum bile diyemem Unutmadım İçimdeki siyah aynada patlayan Gülümseyişindeki ışıltıyı Şöyle bir kulup dünyanın kıyısına Dışıma çekmeliyim siyahları, hani Bir de mapushane çayı olsa yanında Söyleyeceğim son sözlerimi usulca

Bak! bu gökyüzü aralığıTerkedilmiş kadınların turna seslerini beklemelerini kaldırmazKaldırmaz benim yüreğim senin en meryem sesindenGöklere çarmıhsız yükselen kelimeniÇünkü seni benEn mahrem yerinden öptüm yani kalbindenVe terkediyorum alıyorum kendimi yeryüzünden

Ağza alınmayacak sözler var; duruyorlar öylece Orada işte tam kalbimin üstünde O usta kalpazan yani kalbim Döndürüveriyor onları Hep orada kalsalar milim değişmeden Sürekli su içen bundan ki suya dönüşen Saydam bir hayalet olsalar ne olurdu Ancak hayır; ulaşıyorlar suretime Aslımı kaybediyorum o vakit Herkesin bildiği ağza alınmaz sözler Çıkıyor okyanus yüzeyine Çok geç öğrendim; affı ve pişmanlığı Yok asla çıldıramamış ruh derinliğinin

yağmursuz çöllerin oruca niyetli kum taneleri efendinin kulağına kaçıyor sonu gelmiş haberi olmayan uykularda bu sevgiyi orucunu bozmaya mahkûm bir derviş gibi bitiriyorum işte boynumuz vurun efendiler, yaşıyoruz ölü toprağı dökülüyor üstümüzden bir kumarbaz şansı ile çay içmeye geliyoruz.

babam, uzunyol şoförü olacağı ayaklarından belli yanında yaşlı adam gözleri çıplak ve terzi pantolonuyla dikilmekte, sonsuz bakmaktadır parabol gökyüzü ve deniz paralel bir sınır çekmiş çekilen denize bir nağra piştova benzer atları yani yelelerini havalandırmıştır. dedemin torunu yani ilk torunu ben yani babamın oğlu kadıköy vapurunda bir kızla ufku kız(ıl)lığından ayıramamışımdır. gemiardı köpüğüyle yüzümde yüzülen sular denizinde işte o kız küpelerine kulaklarını aramaktadır

Burası sebepsiz hüzünler sultanlığı Kül burada her şey; aşk, bilgi ve keşif Zaman şu an ve mekân şu nokta Gelir geçer sultanlık hafif ve gözyaşlarıyla Burası sebepsiz hüzünler sultanlığı Yok burada gözlem, deney ortamları ve varsayım Hipotezler, büyük teoriler, hatta bilimsel yasa Ülkem; laboratuarda sıkıştırılmış kahkaha

Ben bu güzelliği Arada bırakmam -öperim Taşırım içimden ateş araf ve bahçeye Köşkü neyleyim-saçarım Cennetteki küçük bir filin ayakları dibine Her şarkı başladığı sessizlikte.

bir gül ararım yetmiş bir diken batsın ellerime öyle bir narım ki yanarken gül burcu bir toprak dökülsün isterim bedenime su dökülsün su dökülsün su üstüne konduğunda çiğler üstüne aksın dilim ateş! Üstüne ateş, güller saçılsın üstüme

Eğer doğru söylüyorsa Akif Haykırsın sarsılarak tarihe sığmayan bedenim - Ne parya ne proleterya Ne kartaca ne İnka Yavrukurt şapkalarını çıkartıp Trampet çalsa da çocuklar Yetmez Artık Bu toprağa çalınan karayı karşılamaya Ne şiir ne balalaykaS