İnsan neden hikâye anlatır, meselesi kadim zamanlardan beri cevabı aranan meselelerden. İnsan bu soruyla ayakta kalabiliyor. Bulduğumuz cevaplarla sorunun kendisiyle ilgilendiğimiz kadar ilgilenmemiş, nihayet hikâyemiz kadar varolmuşuz. Anlatmaya bağlı metinler “kurmaca” diye anılmaya başlandığından beri hikâye, belirsizleşmeye başlar. İçinde toplumların nefeslendiği hikâyeyi hatırlamak önemli/gerekli bir hâl alır bu yüzden. Metinlerden uzaklaşan hikâyenin peşine düşmenin, onu iyice hatırlama çabasının ürü

Zamanın behrinde şeytan, inanmış birine “Burada tam olarak ne yapıyorsunuz?” diye sorar. O inanmış kişi “Hiç! Bitmeyen bir hikâye anlatıyoruz. Evreni ayakta tutan bir hikâye. Anlatılmadığında hiçbir şeyin kalmayacağı bir hikâye. Biz buna inanıyoruz. Bu bir görevdir; birileri bu görevi muhakkak yapmalıdır. Bir el bizi sustursa dahi hikâye durmaz. Çünkü herkes susturulamaz. Bilmediğimiz uzak bir diyarda biri hikâyemizi anlatıyordur.” diye cevap verir. Bekleme Salonu, işte böyle bir hikâyenin sesini, mesajını

Kitap, usta, dağ, zehir ve şifa kavramları etrafında insana, topluma, mekâna, nesneye dair; ‘değer’in anlamına, bu anlamın biricikliğine, yeniden ve yeniden kavranabilineceğine; böylece kendi oluşumuza, benliğimize, aidiyetimize dair uzamsal bir atmosfer oluşturan Beni Hikâyeden Çıkart; kurgusu, dili, düşündürüp duyumsattıklarıyla çekiciliğini hep koruyacak. İddiasız, abartısız güzelliğiyle zamanı aşacak.

Kitap Tanıtım Yazısı : içindekiler Masallar toplumu eğiten temel öğelerden biri olarak kabul edilmektedir. İnsanoğlu, kendi hayat gerçeğini, çözüm tekliflerini, beklentilerini, masal olaylarına ve masal kahramanlarına yükleyerek anlatmış ve yüzyıllar boyu, bu yolla gelecek kuşakları uyarmaya, eğitmeye, hayatın zorluklarına karşı onları donatmaya çalışmıştır. Yüzyıllardır süregelen, nesilden nesile, ağızdan ağıza aktarılan bu gelenekten en az istifade etme tehlikesiyle karşı karşıya kalan bir kuşak var

20 yüzyıla gelinceye değin Konya ahalisi su ihtiyacını Meram Deresi ile kuyu ve sarnıçlardan sağlamaktaydı. 19 asrın sonlarına doğru nüfusu artan Konya'da müthiş bir içme suyu sıkıntısı baş gösterdi. İçme suyunun önemli bir kısmını karşılayan Meram Deresi'ne, arazilerinden geçtiği köy ve bağların lağım suları karıştığından suları türlü hastalıklara sebep olmaktaydı. 1870 yılında Vali Ahmet Tevfik Paşa, Bilecik (günümüzde Selçuklu-Yükselen Mahallesi) suyunu Konya'ya getirerek Konya'nın sağlıklı içme suyu

Kitap Tanıtım Yazısı : içindekiler Konya şehrinin merkezini teşkil eden Alâeddin Tepesi'nin kuzey tarafında ve yirmi dakikalık bir yürüyüş mesafesinde küçük bir mahalledir Hacıkaymak. Günümüzde Selçuklu ilçesine bağlı olan mahallenin mazisi seksen yıl öncesine dayanır. Bu kitap, bir çocuğun gözünden bu mahalledeki yaşanmışlıkları nakleder. Dolayısıyla bu kitap bir bakıma bir kültür tarihidir. Hacıkaymaklı olduğum yıllarda bendeniz ve akranlarım ikinci kuşaktık. Hacıkaymak'ı kuranlar da zaten çoğunlukl

Garip bir tesadüfle altmışların sonlarına doğru Konya televizyon ve kentsel dönüşümle tanıştı. Zengin Konya kültürü ilk darbeyi de bu yıllarda aldı. Bu yıllar, sekiz bin yıllık temel üzerinde bin yılda inşa edilen köklü bir kültürün yozlaşmaya başlamasının da miladı oldu. Yaklaşık on yıl sonra kurulan Selçuk Üniversitesi ise Konya'nın nüfus yapısını oldukça çeşitlendirdiği gibi yeni yeni kültürlerin Konya'ya dâhil olmasına yol açtı. İlerleyen yıllarda gelişen Konya sanayisi Konya'ya insan göçünü hızlandırdı

Mezarlıklarımız, ölülerimizin gömüldükleri çukurlukların toprakla doldurulmaları ile tümsek tümsek kabarmış bir arazi parçasından veya sınırları çevrilmiş belli bir alandan ibaret değildir. Göbek göbek sürüp gelmiş atalarımızın, onlardan sonra babalarımızın ve bizlerin, bizlerden sonra da kuşak kuşak yaşayacak ciğer parelerimizin ebedî istirahat yerleridir. Bugün misafirlerimize iftiharla gösterdiğimiz maddî-manevî zenginlikleri, daha da önemlisi bu cennet vatanı bize miras bırakanlar buralarda yatanlardan

Konya'nın, henüz kentselleşme sürecini yaşamadığı, dolayısıyla şehir kimliğini taşıdığı yıllar... Kapı ve Aziziye camileri merkezli Konya Çarşısı'nın esnaf, tüccar ve zanaatkârları gibi olmazsa olmazlarındandı meczuplar. Çarşı sakinlerince veli mesabesinde görülen bu meczuplar Konya Çarşısı'nın gülleriydi. Bunlar, her biri kendine özgü marifetleri olan kişilerdi. Onları sadece Konya Çarşısı'ndaki esnaf değil, herkes tanırdı. Hiç kimseye zararları olmayan kimselerdi onlar. Kimisi dinî nasihatlerde bulunur, k

Denizde boğulmayı başaran tek tür insandır. İlginçtir, yeni doğmuş bebekler suda debelenmezler ve doğal bir tepkiyle suyun üstünde kalırlar. Çocukların yetişkinleri geçtiği başka bir alan da dil edinimidir. Çocuklar ana dillerini rahatlıkla kaparken, yetişkinler yeni bir dili öğrenmek için büyük zahmetlere girerler. İleri zihinsel yapıları ve problem çözme becerilerine sahip olmalarına rağmen yetişkinler, çocuklar kadar başarılı olamazlar. Yine bu sefer dil bağlamında bilinçli öğrenme çabası, yetişkinle