İnsan kendisine ara veremiyor. Felaket başlamadığında bir rol biçemiyor kendi edisine. (Bu panayırda kendini kaybetmenin) Duvarlarına ‘Kahrolsun Duvarlar' yazamıyor, yazamaz da. Ka hrolsun Nirengiler Yaşasın Rüzgârlar. Kahrolsun Mecaz Sevmeyenler Yıkılsın Mecalsizler. Kahrolsun Kahırcılar Yaşasın Yalnızlıkçılar. Kahrolsun Fetretçiler Yaşasın Cemciler. (Rüzgâr çıkaranları sevmenin) İnsan kendisine ara veremeyendir. YAZAR HAKKINDA: Olcay Özmen, 1982, Bursa. Aslen Ardahanlı. 2006 yılında Yaşar Nabi Nayır Şiir

Kars'a giden bir otobüs gibiydim. Ankara'yı geçince hepimiz Kürt sanılmıştık birden. Bütün terli yolcular da beni bulmuştu üstelik. (kendi terimi saymıyorum) Velhasıl keyif ertelenen değildi bir şey, Kendimden yıllardır saklamışım bunu. Yıllar ne ki günler geçmiş ve saatlerdir Terli bir otobüsün koltuklarında Serhatturla Hatırlayacaklarımı bulmaya gidiyordum. Cemiyetten kimse bilmiyordu bu Otobüste bu beni.

Bazı şairler şiir kitaplarını uzun aralıklarla yayımlar, Olcay Özmen de bunlardan biri. İlk kitabından bu yana tam 9 yıl geçmiş. Seyrek kitap yayımlayan şairler, yeni bir kitapla çıkageldiklerinde, genellikle aynı şiiri korurlar. Ama Olcay Özmen böyle yapmamış, ilk kitabı Sensiz Üç Yağmur'dan sonra, ikinci kitabı Çukur'da, şiirin ne olduğuyla ve şiir diliyle hesaplaşmış. Çukur, Olcay Özmen'in güncel şiire merhaba, şiirsel edaya elveda dediği bir kitap. Çukur'daki şiirlerinde oldukça konuşkan bir şair var, i