Herkes kendi yalnızlığını arıyordu. O anda bir otobüs ışıklarıyla yolu süpürerek yanlarından geçti. Uzaklardan bir köpek havlaması duyuldu. Az ileride bir adam zamanla öğrenilmiş bir sabır ve dikkatle çöpleri karıştırıyordu. Gece kendi ritminde akıyordu. Önlerindeki gri karanlığı takip etmeyi sürdürdüler. Kapıyı açarken Güney, Melek onun elini tutup, Biliyor musun? dedi, Yalnızlığın aranmayacağı tek yer, bir başka insandır. Melek Gibi Bir Şey, genç bir çiftin ayrılık hikâyesi. Bu ayrılığa yazarlar, şairler,

Yazdıklarına ne Allahın adıyla başlayacaktı ne de göklerin ve yerin yaradılışıyla. Hatırlanabilen en eski başlangıç, kadının ve erkeğin birbirini gördüğü andı. Birbirini gören, birbirini isteyen iki çift göz. Gerisi boşluktu. Bilal Kaya her günün yeni bir başlangıç demek olduğunu biliyordu ama bilmediği her yeni başlangıcın yeni bir sonu hak ettiğiydi. Yapacağı kaçamağa kendini hazırlarken hem geçmişiyle; kendi kutsal kitabını yazan dedesiyle, savaşmaya giderken aşkı bulan amcasıyla, imanıyla uçkuru arasın

Sessiz bir ölüme yaklaşan bir baba ve son kez yanında olmak üzere baba evinde bir araya gelen üç kardeş: Servet, Ali ve İpek. Hepsi de farklı yerlere ve farklı yollara savrulan, birbirinden kopan bu üç kardeş, biraz da kendi sorunlarından kaçarak geldikleri baba evinde bir yandan onunla aralarındaki baba-evlat ilişkisini hiç olmadığı boyutta ve farklı bakış açılarıyla sorgulayacak, bir yandan da kendi geçmişleriyle olduğu kadar şimdileriyle de hesaplaşacaklardır. Yaşamı boyunca evinin üst katındaki çalışma