"“Önder Birol” denilince şiirde iyimser olmaya çalışan ama yaşamın sert engelleri tarafından alıkonulan, yaşam 'başarısızlıklarından', arkası karanlık odalarla dolu sağlam şiirler ortaya çıkaran bir şair geliyor aklıma. “İYİ”yi okuyunca, içimden ‘ben hayatımda bu kadar güzel bir başarısızlık görmedim’ diyen bir ses... Bu ses kuş olup omuzlarınıza değil, yarasa olup kafa derinizin altından beyninize yerleşiyor. Bu “iyi”, hiç “iyi” değil! Lokman Kurucu.

Geçmiş geçti, gelecek de geçecek. Her şeye rağmen bugün var elimde. Kendimi nereden toparlasam, hangi yenileyen kaçışla başlasam ilk günün zinde saatlerine... Derken ellerinin derinleşen kıvrımları seni yalanlar. Yaşlanıyorsun ve yorgunsun oğlum. Günün oynaşık ışıkları seni biraz daha sürükler içinde büyüyen yalnızlık türbülansına. Sorular çoğalır, sözcükler boğulur. Yaşama dair tumturaklı cümlelerden kaçıp demlenmiş bir sukutta, kakülü uzun mutluluklardan uzak dururken dilsiz kalırsın kendine...

Önder Birol Bıyık, her sözcüğü çivilercesine yerleştiriyor şiirlerine. Her şiirinde Türkçeyi sevindiren bir dil özeni var. Yapısı, biçemi, biçimi, kurgusu sağlam şiirler. Şiirlerin her biri insanı, doğayı ve bunların geleceğini gözeten bir içerik üzerine kurulmuş; amaçlanan tema etkileyici kılınmış. Şiirlerinde içkin olan politik tutum, onun şu dizeleriyle özetlenebilir: göğün fermuarını çekip/ çamaşırlarını güneşte kurutan zozan/ tarihe düştür şiir/ ihmal edilmiş sözcüklerle yazılır... Öyle, Önder Birol B

Önder Birol Bıyık da şiirini kendi yaşadığı hayat üzerinden yazıyor. Yalnızlığı, sevinci, politik tavrı, hayat mücadelesi, ilişkileri şiirlerini okuduğumuzda hemen anlaşılıyor. İçten ve inandırıcı. İmgeleri şiirini besleyecek biçimde anlaşılır ve özgün. Yazılan şiirden beslendiğini de görüyoruz. Ortak havuzdan işine geleni alıyor ancak asıl derdi hayatı şiire dönüştürmek. Hayatla yaşamak için mücadele verirken bunu şiirine de taşıyor. Unutmak Bir şeylerin ölümüdür unutmak Bir çınarın devrilmesi kendi parkı

Hayat buluşturucudur. Gelecek, omuzların kardeşliğine inanır. İşte, Ülkede Gündem ve Ülkede Demokrasi gazetelerinde bu sav sözleri doğrulayan yazılar yazdığım günlerdi. Hapishanelerde yazılan şiirin peşine düşmüş ve bu girişimimin duyurusunu yapmıştım. Kısa bir süre sonra her ay 600 kadar mektup almaya başlamıştım ve binlerce şiir...