Divan Edebiyatı, Türklerin İslâmiyeti kabul etmelerinden sonra, XI. Yüzılda Maveraünnehr’de Karahanlılar zamanında başlayıp, XIII. yüzyıldan itibaren de Anadolu’da gelişen, İslâm kültürü ile beslenip Arap ve İran edebiyatları etksinde meydana gelen İslâmî Türk edebiyatına verilen adların en yaygın olarak kullanılanıdır. Milli Eğitim Bakanlığınca Tebliğler Dergisinde yayımlanmış olan ortaöğretim edebiyat dersi programının içeriğine uygun olarak hazırlanmış olan kitapta, Divan Edebiyatının tarihî gelişimi i

Duaların en makbulü Allah (c.c.)´ı kendi isimleri ile zikretmek, Ona kendisinin zikrettiği isimleriyle dua ve niyazda bulunmaktadır. Her inanan insan bütünmanevi iltica ve ibadetlerini Allah Teala´nın bizzat kendisine yönelik olarak yapmalı, araya herhangi bir aracı ya da vasıta koymamalıdır. Cenab-ı Hak´la iletişim kurmak, her an, her saniye insan için vazgeçilmez bir ihtiyaç olduğu kadar, aynı zamanda gönüle huzur ve ferahlık verenbir haz kaynağıdır. Kur´an´da Esma-i Hüsna olarak nitelenen Allah´ın isi

Edebi sanat deyince hatırımıza ilk gelen Divan Edebiyatı´mız olur. Divan Edebiyatı´nı takip eden Tanzimat edebiyatı ve sonrasında da edebi sanatlara başvurulmuştur Zira sözün güzellik kazanması açısından edebi sanatlar vazgeçilmez unsurlardır. Bizim lisanımız, günlük konuşmalarda bile mecaz, tevriye, kinaye, ta´riz, istiare gibi edebi sanatlar vasıtasiyle söze parlaklık kazandırmaya çok elverişlidir. Bu bakımdan edebi sanatların lisan ve edebiyatımızda yeri pek büyüktür. Hele Divan Edebiyatı´mıza ait bir pa