‘Karanlığa övgüler olsun çünkü o bize düş kurmasını öğretti!.. Uyku tutmadığı için martı sesleri melankoliye sürükledi sanırım, ama sabah uyandığımda, baharla buluşma yerimiz lunapark meydanındaki kafeye doğru yola çıktım, çünkü menekşeler, çiğdemler, kırmızı, beyaz, envai çeşit çiçekler renklerini yavaşça güneşe, dünyaya, hayata meydan okurcasına serip serpiştiriyordu güzelim adaya, sabah çiyinde adı bilinmedik nice çiçekler, gizil ara sokaklarda, minik tümseklerde, el değmemiş çukurlarda, duvarlardan sark

‘Görkemle söyleyecek olunsaydı o gün, Faruk Nafiz Çamlıbel sokağının, günün ağarmaya yüz tuttuğu serin bir çıkmazında, kesik kesik, şunları mırıldanmıştı bana… ‘Çalınmış etle ve keçi tarlalarıyla dolu, Akhaların yaşadığı ve yeryüzünde iki güneşten biri, Truva’nın ele geçirildiği yıllardı…’ Dizliklerimi getirin, Helios’a son kez sarıl ve İda’yı öp, Helikon nerelerde, gene mi kaçtı Antandros yollarına, Kassandra kucaklaşalım, bu belki de son görüşümüzdür, göğüs kafesimin zırhlarını, belimi koruyacak meşin k

‘İnsanlığın kutsanmış kederlere gereksinimi var. Korkularına alışmak, ölümü arzulamak, özlemek, öbür dünya provaları yapmak gibi genlerine işlemiş dürtüleri var… Dağınık gölgelerin ısıttığı güneşin öğleden sonralarında, vurulmuş bir kartal gibi çırpınan bayrakların altında sabahlamak, savaşlar bulgulamak, ölüleriyle söyleşerek, günahlarından arınma çabalarıyla geçen günleri, borcun ve borsanın oyunlarıyla, zamanları geçirmek, dünya gaileleriyle oyalanmak, çılgınca tüketmek, tükenmek, kendini esarete vererek

‘Yıl: 2001. İsa öleli yirmi yüzyıl oluyor. ‘Abdullah oğlu' 1300 yılı aşkındır, insandan uzak, dünyadan ayrı, Nietzsche, tanrıyı öldüreli ben diyeyim 90, siz deyin 100 yıl olmuş, atom parçalanmış, Ay'a çıkılmış, Kuzey-Güney savaşını kölelik karşıtları kazanmış, evrensel insan hakları bildirgesi dört bir yana asılmış, dünya hiçbir zaman olmadığı kadar ulusla dolu, üç kişi bir araya gelip bağımsızlığını ilan edebiliyor, hiç kimse hiç kimseye bir şey demiyor, sabah kahvaltısını Newyork'ta yapan, akşam yemeğini

Silinmeyen bir yıldız duruyor orada Şeyler, tozlu, sarı gecede, Işıksı, yılan gibi akıp gidiyor bilinmezlere... Uzaydaki yuvasında Larisa Tanrı yaratmışsa da, bu Çarçur gezegeni diyor! Yeryüzü eğri, demir bir kafes Biz tutsağıyız körpe deneyin! Okyanus, gezegensi yaratığın belleği İnsan bütüncül, et, eş yiyen! Düşünceyi dışsallığında bilen tanıyan. Ku(t)suyor kendini durmaksızın Tanrının mı oyun, Tanrı mı?.. Görkül sevinin egemeni yeryüzü... Solaris, sudaki ayna Gölgede tin! Vulvası incilerden Ezinç yuvası.