Kar üzerinde kan lekeleri, tek gözlü ceviz ağaçları, kuş doğuran karıncalar, kilise çanları, dile gelen kesikbaşlar, sokak ortasında inciri ikiye bölüp yiyen kadınlar, sıkı sıkıya kapalı naylon perdelerle nakşedilen kara masallar… Hiçkuşu’nda, coğrafyaya, tene, bedene, sokağa, ev içlerine yerleşmiş sızılar, kanlı yaralar ritmi ve hızı hiç durmadan değişen, kesilen, delinen, şiirle komşu bir dille tek tek açılıyor. Melike Koçak tüm öykülerinde insan özneyi en gerilere çekip güvercinlerin, sardunyaların,

99 Beyit ne bir seçkidir ne de bir antoloji; gelenekten bugün´e gelip, geleceğe uzanırken ezberlenmiş, kalıplaşmış, yerleşmiş bakışın, anlayışın dışında bir okuma eylemidir. Kimi zaman psikoloji eşlik etmiştir bu okumalara, kimi zaman tarih; kimi zaman Divan şiirinin kendi iç sesi, öğeleri. Önceden yapılmış okumalar, yüklenmiş anlamlar olmamıştır okuyanın tuttuğu büyüteç. Her beyite bir metin olarak bakılmıştır ilkin ve kelimeler, kelimelere eklenerek çoğalmış, büyümüş ve kurulmuştur anlamlar. Güçlü, köklü

Bazı okuma dönemleri, kendime hediyemdir. Bu dönemlerde, bir yazar seçer, ilk kitabından başlayarak eserlerini okurum. Durakladığım vakitlerde, aldığım notlarla hem metinlerin zihnimdeki anlam, kurgu hem de yazarın yazın sürecinin haritasını çıkarır ve bu haritaya bakarak başka yazarlara yol alırım. Böyle tanıdığım, tanıştığım yazarların kütüphanemde ayrı bir yeri vardır. Cemil Kavukçu da bu yazarlardan biri. Beşinci Pencere - Cemil Kavukçu Kitabı, edebiyatımızın son dönem yetiştirdiği en önemli öykücülerde