Annemi Sorarsanız İyi, Topuklarına Kadar Mavi Kendini İkinci Bir Dile Hazırlıyor Sığırcıklar Yuva Yaparken Karnının Altına Kimsesiz Bir Dağı Öpmenin Türkçesi Şalvarın Üstüne Dağılmış Renkler Gibi Komşularına Dağıttı Bütün Kederini Ve İçimizdeki Komşu Halklara Üzüldü En Çok Şimdi Herkes Onu Geceye Eklenmiş Bir Saat Sanıyor Büyüdü Tohum, Uykuma Kunduzlar Uğradı Nereye Adım Atsam, Uçurum Hep Orada Başladı

Unutma, bazı yangın merdivenlerinin yangına çıkardığını Ve meydanlara insan kanıyla yazıldığını sloganların Yaramızda kaynayan kurşunu, avucumuzdaki közü Unutma, gökyüzüne baktı diye yurdundan edilen gözü

Gökhan'ın bu kitabı çok az kişinin başına gelecek bir trajedi üzerine, ustalıkla inşa edilmiş. Boşluksuz, dolu dolu ve son derece etkileyici bir kitap. Gökhan'ın yazmadığı, Gökhan'a yazdırtılmış bir kitap demek daha doğru olabilir. Son birkaç yılın en üretken ve bu üretkenliğinde düzey kaybına uğramayan genç şairler arasında adı akla ilk gelenlerden biri. Kurgu yok, sentetiklik yok; hakikat ve hayat var yazdıklarında, bu yüzden belki ütülü zamanlarda okuyanları rahatsız edici. - Şeref Bilsel, 2012

ada kahvesinde, huzursuzluğun kitabı'nı okurken tüketmişti son kalan tırnaklarını da. 'aslında hiçbir köprü karşıya geçirmez' diye yazmıştı iç kapağına pavurya resimleri çizdiği, sayfaları sararmış not defterine. 'sen karşıya geçtiğini sanırsın ama bu sefer de geldiğin yer karşıda kalmıştır'. avucuna batmış çakırdikenini kalemin arkasıyla çıkarmaya çalışırken.

hadi kalk, eve gidelim artık hayat bu gece bize yatıya gelecek yarın sabah erkenden; k a n a h ü r m e t