Metaforlarla çevrili bir dünyada yaşıyoruz. Kimi metaforlar güçlü çağrısıyla hayatı önemsizleştirip ölümü güzelleştiriyor. Freud'un hayatının sonlarına doğru yoğun ilgi duyduğu insanın thatanos -ölüm arzusu- eğilimi metaforlar üzerinden hayat buluyor. Kimi zaman şiire kimi zaman şarkılara, ateşli söylemlere dayalı olarak geliyor ölüm çağrısı. Gözünden perdenin düştüğünü sananlar hâlâ mağaranın duvarına bakıyor olabilirler. Yanlış bilgiyi siler, yeni teoriler geliştirebilirsin, mağara duvarı mı değil mi, tar

Televizyon anlatım özelliklerine ilişkin olarak, Eflatun'un idealer alemini hatırlatır şekilde beyaz cama yansıyan bir idealar alemi kurgusu; kendine has bir metafiziğin takdimi hayatın gerçeğiyle örtüşüyormuş hissi yaratan ancak onun kurgusal bir simetrisi olarak ortaya çıkan anlatım tarzı kliplerdeki anlatım tarzını programlara yayarak gerçek hayatın kavrayışında benzeri bir parçalanma yaratması. Trajedi şahitliğinde canlı-şimdi duygusunu yaratmak için neredeyse olayın yaşanmasına izleyiciyi ortak etmeyi

Zannediyoruz ki hayat belli bir düzen içinde yaşanır, giriş, gelişme, sonuç... Oysa bunlar senaryolarda, romanlarda olur; hayat, dağınık bir düzen içinde ilerler. Kimi yaşanmışlıklar, uçları bağlanmadan, öylece açıkta kalır. Hay Allah dersin, yani bu kadar mı? Oysa başlanırken zihnimizde son derece düzenli bir kurgu vardır. Her şey tıpkı filmlerde olduğu gibi yerli yerine oturacak, ayrıntılar bile bütünü tamamlayan bir anlamlılıkla yerlerini bulacaktır. Böyle olmaz. Hayatın tek müdahil unsuru, hattâ kendi h

Kendini hangi ideolojiyle tanımlarsan tanımla, sen her şeyden önce iflah olmaz bir romantiktin. Dünyaya ve hayata ilişkin gözlerindeki perdeyi indiren akıl sözleri, kendine ve başkalarına konumunu açıklayacak gerekçelerdi sadece; orada bulunuşunun asıl sebebi sana vaat edilen aşkınlık duygusuydu. Aşkınlık gücünü dile çevrilememesinden, çekirdeğinde taşıdığı belirsizlikten, seni ve ötekileri bir büyük kardeşlikte toparlamasından, benzer kılmasından aldı. Romantizm aşkınlık üzerinden yabancı olanla sonsuz kar

Cumhuriyet’in 85. yılındayız. İstiklal Savaşı’nın son gazisi bu yıl öldü, o dönemlerin canlı şahidi olan insanlar artık yok. Bu 85 yılda Cumhuriyet’i ne kadar anlayabildik? Ezberlenmiş hükümlere sarılmadan, karşısında ya da yanında tavır almadan, ne derece sağlıklı bir bakış edinebildik? Osmanlı’dan bugüne intikal eden toplumsal, siyasal ve kültürel yapıyı göz önündbulundurmadan, Osmanlı aydınının yaptığı tartışmaları bilmeden, örneğin Ahmet Cevdet Paşa’yı yahut Fransız aydınlanmacılarını tanımadan ya d