"Yaşlı akrabam sabah erkenden kalkıp benim için kahvaltı sofrası serdi. Sofraya bal, kaymak, lavaş ekmek getirdi. Bardağıma çay doldururken eli titredi. Siniye damlayan çay aklıma iki tavşan getirdi. Yabancı avcıların, köyün ormanında vurduğu iki tavşan. Hâlâ kanıyor olmaları bana bir ürperti getirdi.''

Bir dağın eteğindeydi köyümüz. Uzaktan, dağa tırmanırken yorulup kalmış koyunlar gibi görünürdü köyün evleri, biraz daha yaklaşınca, dağın yamaçlarına tırmanma niyetinde olmayan, sadece korunmak için dibine sokulmuş koyunlara daha çok benzerdi evler. İçinde fakir insanların yaşadığı bu küçük evler, taş ve balçıktan yapılma, derme çatmaydılar. Dereler akardı köyün sağından solundan. Bakar aylarında düzlüklere taşan sular, yaz gelince durulur, yatağındaki taşları yerinden oynatmadan,daha sakin akardı: güz ay

Roje Divdiv u hevale xo şone ko ke daran are de. Wini dekewene gisayan u meselayan miyan ke roj şono awan, beno tari. Endi rayire xo vindi kene, rayire dewe nevinene