“Halüsinasyonun bir gerçeği yoktur. Fakat zihinde var olanın bir gerçeği vardır. Ben bilinçaltının zihninde yıllarca tutsak ettiği bir gerçeğiyim.” “Zihninde zuhur etmemle delirdiğini, aklının gittiğini düşünme. Bundan sonra dünyayı öngöremediğin bir şekilde algılayacaksın. Evrene fiziğin kendi iktidarı için sana öğrettiği dille değil, içinde ruh ve bedeninin bir olduğu karmaşıklıktan bakacaksın... Hadi durma!... Evreni kozmos-kaos ikilisiyle anlamaya çalışırken doğaya karşı işlediğin günahlarından arınmak

Petersburg'un büyülü beyaz gecelerinde gerçekle kurgunun iç içe geçtiği bir öykü. Tasavvuftaki hiçlik ile matematikteki sıfırı birleştirmeye çalışan bir fizikçi, evreni akıl üzerinden çözdüğünü iddia eden bilim dünyasına, kaos ve karmaşıklık kuramıyla farklı bir bakış açısı sunuyor

Fizik Profesörü Bay Gediz Akdeniz bir sabah kalktığında kendini karaya vurmuş bir kefale dönüşmüş olarak buldu. Ve kendi konumu üzerinde uzun uzun düşündü, önce emergence! dedi, fizikçilikten kalma bir alışkanlıkla. Sonra Türkçesini düşündü; doğuş, oluş; olmuyor, tam karşılamıyordu. Sözlükte Arapça bir kelimeyle karşılaştı; zuhur. Sevdi bu sözcüğü, tekrarladı: Zuhur. Geçmiş yaşantılarından bugüne olan yolculuğunu mükemmel ifade ediyordu. Bu roman için şizofrenik bir teorik fizikçinin karmaşık ütopya arayış

Bugünün Dr. Frankenstein'ları, Fukuyamacık progoklardır (kâhinler). Bunlar gerçeği daha ne kadar insanlıktan saklayabilecekler ki! Örneğin, inananları için çevirdikleri Matrix gibi filmleriyle mi? Simülasyonlaştırdıkları toplumun dijital geçmişi, Batı uygarlığının hiper gerçeği olan bilimkurgu gibi filmleriyle mi? Yoksa Kuantum tuzaklarla dolu Biz Ne Biliyoruz ki? Gibi filmleriyle mi? Yoksa sanal Moore'un gerçek olan ABD Başkanı Bush üzerinde sanki ABD insanlarında kelebek etkisi yapacakmış Fahrenheit 9711