Nesne söz konusu olduğunda, onu içinde bulunduğumuz şartlardan ve durumlardan yalıtarak düşünür ve bu yaklaşımı nesnel buluruz. Bu yaklaşımla bulduğumuz “şey” de nesnedir. Fakat ko-nu derinleştiğinde nesne nesnelliğini koruyamaz ve bu seviyede ilerlemez. İnsan, bildiği, bilip unuttuğu şeyleri, hatta bilmekle hiç ilişkili olmayan fakat insanla ilişkili şeyleri tek bir yere yığar. Bilmek, belki o yığının düzenlenmesi konusunda ya da o yığının düzenli yerlerinde işe yarayabilir. Nereye koyduğunu bilmese d

Uzun bir konu olan dilin dokusu ve dokunuşu, en kısa tanımıyla işitme engellilerin, bir “sessizlikte” okuyup yazdığı dil gibidir. İşitme engelliler dili, kuru bir doku olarak kavrarlar ve belli bir seviyede iletişim kurmaya yetecek oranda bilmelerine rağmen, yazı ile iletişim kurmaktan kaçındıkları şaşırtıcı bir şahitlikle görülmektedir. Nerede işitme engelli birini görseniz görüntülü görüşmeyi tercih ettiğini, işaret dilini kullanmayı sürdürdüğünü görürsünüz. Dili sesleriyle tanırız ve herhang

Anlam, anlamanın ve anlatmanın nesnesidir. Anlayan ve anlatan da cabası. Bedavadan bir caba olarak gelen anlayan ve anlatan, peşinden kim bilir daha kimleri ve neleri getirmeye çabalayacak. Nesnel anlam, kavramsal anlam, çağrışan anlam, taşan anlam, burada olan ve kaçan anlam ve daha niceleri ayrı ayrı tanımlanarak bir anlam haritası oluşturuldu. Anlam sahasının içinde olanlar ve dışında kalanlar, yoğun ve sığ, tanıdık ve silik olanlar ayrıştırılarak kavramları geliştirildi. Her sefer yeniden oluşan anlamla

Dil mantığı kelimeleri veya kavramları kategorilere ayırmaz ve hiçbirini bir diğeriyle aynı kümede bulundurmaz ve küme oluşumuna da izin vermez. Fakat seviyeleri ve sıralamaları vardır, aidiyet ve ailiyet içermez. Her kelime, kelimeler yığınından ölerek arınmış ve 1’e eşit değer olmuştur. Kelimeler birbirlerine yüklenmez, toplanır. Burada toplama dediğim işlemlerin tamamı aslında bir bütünlenme, birleşmedir. Toplama her ne kadar bir artmayla ilerlese de sonuç olarak toplam yine 1’e eşit olacaktır. Bu işleml

Hep sorulan bir sorudur, “kapı, kapanan mı açılan mıdır?” diye. Eğer amaç, etimolojik bir kazıyla oraya varılarak kökü bulmaksa, sınır kararlı köklere kadardır. Kökenbilim çalışmalarıyla haklı olarak; kapak, kapatmak üzerinden kapı’yı “kapalı” bulursunuz. Bulunan bu yapılar kararlı köklerdir. Kararlı kökler kelimelerin arkeolojisinin sonudur ve orada kap’alı bir kut’u ile karşılaşırsınız. Bu da önemlidir ve bugünden kelimenin geçmişini arayan bir yolculukta kelimelerin kökenini, kapalı bir kararlı köke bağl

Bir intikamdır bu; zihne damlayan bir damla kanın, lahitten bütün canlılara sızan ölü dokuya direnecek bir damla kanın alacağı bir intikamdır bu. Zihne damlayan bir damla canlılığın lahitin tasarladığı bütün bu ölü evrenden aldığı bir intikam. Sistemik işleyen bir zihnin lahitten arınıp canlıdan yana çalışmaya başlamasıdır. Lahitin ölü ortamında tüm yazılı metinlerin, tüm fotoğrafların ve bütün ölü tasarımların arayüzüne karşı canlılıktan yana bir düşün kurmak için canlıyla barışmasıdır. Lahit, Göktaş'ın d

Hüseyin Rahmi Göktaş, Beñseñoğ kitabında bu soruların cevabını arıyor. Fakat bu arayış bulmaktan ziyade aramayı merkeze alan bir çabaya denk. Yaptığı, dili düşünmek. Dile yolculuk yaparak dile gelmeyeni aramak. Klasik dilbilim çalışmalarının bakamayacağı bir derinlikte dile eğilen Hüseyin Rahmi Göktaş, bizlere aslında bir yol haritası sunuyor. Dil ve düşüncenin ötesinde yer alan anlama ulaşmanın çabasını güdüyor. Bu sırada yürüdüğü yol, dil ve düşünce ile anlama nasıl varılacağının tarifini veriyor. Bu ta