Dudu´nun muhteşem bir kuyruğu vardır. Dudu her gece, kuyruğundaki tüylerin oturmamak için başı kurna gömülü, kuyruğu havada uyur. Bİr sabah uyandığında r çeker, ama başının kumdan çıkmadığını fark eder. Devekuşu ayaklarını \ dizlerim büker, kuyruğunu sallar ve çeker, çeker, çeker...; ama ne fayda! Başı b sıkıştığı yerden çıkmaz. Tolstoy´un, yaşlı çiftçinin dev bîr şalgam yetiştirdiği ve onu yerinden sökmek için herke yardım aldığı eski bir Öyküsünü anımsatan bu kitapta Devekuşu, yardımlaşmanın