Ölüm nedir? Bir insanın ölmesi, onun varoluş ufkundan silinip gitmesi, yok olması yahut hiçlik girdaplarında kaybolması mı demektir? Acaba ölümle aramızdan ayrılan insan başka bir varlık boyutunda yaşamaya devam edebilir mi? Bu sorulara verilecek her cevap acımasız bir spekülasyondur ancak; zira ölüm hayatın en karanlık yüzü, en büyük hilesi ve ironisidir. Ölüm en derin sessizlik, en büyük bilinmezdir; muammaların muammasıdır. Sonsuzluktan bir çekirdek olan Ben'imiz, Allah'ın kudret elinde şekillendiği içi

Nietzsche hakkında Türkçe yazılmış en ciddi ve tatminkâr eserdir. Her şeyin kurşun grisi bir pesimizme, kaba bir materyalizme, bitkin bir decadénce sürüklendiği; hayata inancın hazan rengine, ümitsizliğe ve inkâra dönüştüğü 19. Yüzyıl Avrupa'sında, beklenmedik bir gür ses, bir protesto sesi yükselir ve bir kaplan atılımıyla hayatın uçurumları üzerinde dolanmaya başlar. Derin bir rüyadan uyanan bu demonvâri güç, bu dinamit zekâ, daha yirmi yaşlarında iken haz ve ıstırabın yoğurduğu oluşa, varoluşa ve hayata,

Acaba bizim vatanımız gibi, geniş bir memleketi olup da onu asla görmeyen, edebiyatta gözleri ecnebi bir âleme dalmış ve yalnız o âlemden bahseden başka bir millet var mıdır? Düşünce mesaisinin önemli bir bölümünü Batı felsefesinin, mûsikîsinin, edebiyat ve sanatının zirvelerini, dehâlarını anlamaya hasretmiş bu satırların müellifi, Yahya Kemal'in yukarıdaki sözlerinden payına düşeni almakta samimidir. Büyük şâirimizin bu satırlarla meseleyi can evinden kavradığına inanmaktayım. Kendi gök kubbelerinden uzak

Evet, Söz bir yelpazedir ve hep böyle kalacaktır; ne kadar derin, güçlü, etkili söylenirse söylensin bütün sihri ve tesiriyle söz mahduttur. Demir dağları eriten söz, transandantal âlemin sınır muhitine götüren sihirli bir yoldur; ancak buradan ötesi sözün ulaştığı, kuşattığı, kuşatamadığı nâmalûm bir sonsuzluktur. Ve lâ yuhitune bihi ilmeni yani ilim Onu kuşatamaz, diyor Kuran.

Schopenhauer tam bir paradokslar filozofudur. Ateisttir, mistik ve pesimisttir; hayatı ve felsefesi paradokslarla doludur. Ancak o tezatlar ve tereddütlerden yılmayan bir filozoftur. Sözünü sakınmadan söyler; doğruluk, cesaret ve samimiyet onun karakteridir. O, insana ürperti ve korku veren; ve âdeta bir soyut kavramlar dağı halini alan felsefenin dağ dağ problemleri arasında bir akrobat cesaretiyle ve bilgece dolaşır. Schopenhauer metafizik bunalımların ve derin şüphelerin filozofudur; bütün düşünceler

Mevlânâ ve Goethe bugüne kadar ulaşılmayan ve bundan sonra da ulaşılamayacak olan iki zirvedir. Mevlânâ mistik düşüncenin ve mistik şiirin ulaşılamayan kutup yıldızıdır. Edebiyatın, sanat ve düşüncenin hemen her alanında kalem oynatmış olan Goethe ise daha çok trajik ve lirik şiirin, trajik düşüncenin bir kutbudur. Farklı çağlarda yaşamış bu iki deha, sadece yaşadıkları asırları aydınlatmakla kalmamış, aynı zamanda insanlığın bugün her zamankinden daha çok muhtaç olduğu sevgi, hoşgörü ve hümanizm gibi e

x