"Gece olduğunda ise bütün isyanlarını, öfkelerini, özlemlerini bu karanlığa gömüyorlardı. Bu yabancı topraklarda ölebilecekleri, mezarlarının burada olacağı, cenazelerinin bile artık yurda dönemeyeceği gerçeği buz gibi dikiliyordu karşılarına. Gündüz birbirleriyle yaptıkları sohbetlerde savaş kahramanlığı, zafer ve şehitlik mertebesi üzerine söylenen sözler yalandı. Asıl olan gecenin karanlığında, yakın bir zamanda hatta belki yarın ölebilecekleri düşüncesiyle yaşadıkları o derin, keskin ve yıkıcı korkuydu.