Uzun yoldan gelmişsin Azıcık bulut azıcık kuş Otur ısınsın yüreğin İçinde söz buz tutmuş Kan kurumuş dudağında Gece ıslak karanlık zor Yürüyor tohuma toprak Su yatağına yürüyor Kaçak yolcusu dünyanın Sürgünün kırılgan sesi Denizin taşıdığı kum Rüzgarın usul ezgisi Uzun yoldan gelmişsin Heybende kızıl güller Ben kuşları oyalarım Sen yağmuru tut yeter.

Çevirinin iyilikleri elbette söz götürmez; başka illerdeki insanların düşündüklerini o yolla öğreneceğiz, dilimiz en çok o yolla genişleyecek. Geleneği ne kadar zengin olursa olsun, hiçbir ulus yalnız kendi yetiştirdikleriyle kalamaz; kalırsa hep bir örneklik içinde bunalır, kısırlaşır, yeni yeni şeyler yaratabilmek için, sınırlarının ötesinden gelecek esinlerden kokular toplayacaktır. Gücü, o topladıklarını kendine uygun, kendine elverişli edebilmektedir. Biz de, çeviri yolu ile edindiğimiz düşüncelerden,

Dayanmış duvara gölgeler kuru otların sessizliğini dinlerken hızla bir ölü geçiyor önlerinden haziranın içinden aylar yıllar geçiyor inceliyor suyu nehirlerin anılarımız henüz ıslak Bir top beyaz kâğıttan geriye bazı sözcükler kalıyor okunaksız bazı sözcükler, çevrilmesi imkânsız ihanetler, mezarlar, mezar kazıcıları iç içe geçmiş halkalar gibi ölüler kemik kemiğe Bir baba öldüğünde sözcükler yetim kalır evdeki bazı eşyalar gibi koltuğa şiirin adı yazılır aynaya annenin, masaya oğulun, torunun adı yazılır