Tanpınar'ın tanımıyla: Bu [trajedi], iki büyük alemin içimizde yaptığı mücadeledir. Bir yandan tarihi zaruretlerden kudret alan bir irade ile Garb'a gittik, öbür yandan hakiki kudreti ile bizde konuşmaya başladığı zaman sesine kulaklarımızı kapatmak imkânsız olan bir mazinin sahibiyiz. Türk insanı bir dönem bir devekuşu misali kafasını kuma gömerek mazisinden kaçtığı zannıyla yaşadı. Ne maziden beslenmeyi kabullendi ne de atiye sıhhatli bir bakışla bakabildi. Mazi ile ati, eski ile yeni arasındaki düğümde v

''ateşe doğru uyanıyorum küle ya da alaza''