Göbeğinin çukuruna çığlık çığlığa yapışan gözleri görmek istemiyordu utancın yırtıcı yüzünü? Gözkapaklarını araladı; gece ile gelen zebani gitmişti, buna sevindi. Kalk diyen sesleri duymadı. Orospu diye bağıran kadının çığlığını bedeninin her zerresi ayrı ayrı titreyerek aldı. ?İşte kocamı yoldan çıkaran fahişe bu... diye nara atan kadının her sözü suratında tokat gibi patlıyordu. Karınca ayaklı gece de güneşi yuvarlıyordu inine... Ayın son halini görmek için günışığını siyaha boyadı gözkapaklarıyla... Tıls

Bu yaşımda babamdan harçlık alıyorum. Bundan beteri olur mu? Masama bırakılan harçlık öldürüyor, kahrediyor beni. Sokağa babamın, hayır hayır ailemin ağırlığı üzerimde çıkıyorum. Yani utanarak, yani mahcup, yani ezik Keşke bağırıp çağırsaydı, hatta sokağa atsaydı. Belki bu kadar acı çekmezdim. Hiç değilse vicdanım tarafından azarlanmazdım. Doğrusunu isterseniz söylenmemiş sözler öldürüyor insanı Ülkemizde hızla artan ve vahşi kapitalizmin kurumsallaşarak sistematik hale getirdiği işsizlik sorunu, toplumun h

Aşk, sevgi, kızgınlık, nefret ve korku gibi insani duyguların, göle atılan bir taş gibi doğayı üfürdüğünü sanırsınız. Sonra bir bakarsınız sırlarınızı paylaşan bir dost oluverir doğa. Ardından mistik, gizem dolu bir yolculuk başlar. Artık kendinizi seyredeceğiniz bir eserdir o… Hüseyin Eren, kendine özgü güçlü betimleme tekniği ile bu romanında önemli bir başarıya imza atmış. Bütün nesne ve olaylara olabildiğince mesafeli durmaya özen göstermiş. Dil yalın, üslup akıcı, dolayısıyla okuru sıkmıyor. Usta