"Küçük Bahçe", Çetin Altan´ın öteki romanları gibi, modern roman türünün ilginç bir örneği... Bilinen insanı bilinen roman çerçevesi içinde değil, bilinmeyen insanı alışılmamış bir anlatım örgüsünde yansıtmaya çalışıyor; hem de anti-romanın bilinçli olarak karşı çıktığı sürükleyicilik öğesini rafa kaldırmadan... Ve / ayrıca beş dakikalık bir zaman parçasından bir roman çıkarma cesaretini de yüklenerek... (İç Kapak) "...Büyük Türk yazarı, kişiyi kendi kendini yok etmeye götüren bunalım olgusunun en ince

Osmanlı döneminde kullar, anadillerini yazmaya beceremezlerdi. 2000 yılında -üst düzey kadroların önemli bir bölümü de dahil- anadilini doğru dürüst yazmayı becerebilenlerin oranı ne kadardır dersiniz? Osmanlı döneminde kul yığınlarının tipik özelliği köylü ve mesleksiz oluşlarıydı. 2000 yılında nüfusun yüzde kırk altısı hala köylü değil mi? Gerçek bir meslek sahibi vatandaş sayısı ise, sadece 100 bin kadar... Tarihin, ilerde piyade neferi olacak gençleri yüreklendirmek için bir propapaganda aracı olarak

"Yeryüzü Tanrıçaları"nda, düz yazımızın büyük ustası Çetin Altan´ın kırk yıl boyunca özellikle kadınları konu edinerek kaleme aldığı yazılardan yapılmış bir seçme yer alıyor. Çetin Altan bu yazılarda bizi "mutluluğun tılsımı, sevdiğin işte doya doya çalışmak ve sevdiğinle doya doya sevişmektir." düsturunun ışığında keyifli bir gezintiye çıkarken, dikkatimizi can alıcı noktaya çekiyor sürekli: "Aşktan ve sanattan soyutlanmak istenen bir yaşam kandırmacaya bindirilmiş bir vahşetin ta kendisidir..." (Arka Kap

İnsan beyni "Kozmos"un dışında kendine özgü ayrı bir olgu değildi. Madem Kozmos kendi dinamizmi içinde sürekli bir değişimden ibaretti; miniminicik Arz yuvarlağı üstündeki insanoğlunun da bu değişime karşı çıkma olanağı yoktu. Hele elektirik gibi, elektoronik gibi, soğuk füzyon gibi Kozmos verilerini daha çok kullanmaya başladıkça. Kominist-Kapitalist çatışması, duraganlığın açılması ve teknolojinin önünde iyice açılmasıyla evresini tamamlamıştı.

"İsterdim ki, Türk yazarlarının bir tefrika halinde kuşaktan kuşağa uzayıp giden kahırlı öyküsüne çoktan bir ?son' sözcüğü yazılmış olsun. Ama bunu yazmak için bütün ömürlerini gerçek bir özgürlüğün savaşına adamış olan kalemler şimdiye dek 'Devamı var'ı silemeden ayrıldılar dünyadan." 88 yıllık yaşamında edebiyatın her alanında kaleme aldığı eserlerle silinmez bir iz bırakan usta yazar Çetin Altan'ın yaşamından derin izler taşıyan romanı Büyük Gözaltı, 1973'te Orhan Kemal Roman Ödülü'nü kazanmış ve birç

x

"Bir Avuç Gökyüzü", Çetin Altan´ın Bükreş´de, Paris´de, Buenos Aires´de de yayınlanmış bir romanı... Roman, Türkiye´de ilk yayınlandığında "müstehcen" iddiasıyla hemen toplattırılmış, Altan da mahkemeye verilmişti. Uzun süren bir yargı sonunda kitap da, yazarı da aklandı. Daha sonraları "Bir Avuç Gökyüzü", Ümit Elçi´nin yönetmenliğinde sinemaya da aktarıldı. Başrollerde Zuhal Olcay ile Aytaç Arman vardı. Çetin Altan bu romanında, siyasetçileriyle bürokratları çeteleşmiş adsız bir ülkede, çağına layık

Bu küçük kitapta kadın - erkek ilişkilerinin ta eski dönemlerden günümüze kadar hiç dinmedem sürmüş rüzgarları, sanat ve düşünce fanusundan süzüle süzüle, gizemli birtakım gönül yeldeğirmenlerinin pervanelerini döndürüyor... Ve bir şey daha var, sevete dayanan "varlıklı olma" tutkularıyla yaratıcılığa dayanan "var olma" tutkuları.. Onun için bu kitabın adını Aşk, Sanat ve Servet koyduk... Daha öncekilerin dünyadan gelip geçerken bıraktıkları izlerle, kendimizin bıraktığı izleri bir ölçüde kıyaslamak ve i

Çetin Altan´ın her romanı bir olaydır. Viski bu olayların belki de en önemlisidir. Çünkü yazar bu eserinde ilerici bir Türk aydınının sorunlarını ve çevresini acımasız bir gözlemcilikle gün ışığına çıkartmakta; anlayışsızlığın ve kabalığın kol gezdiği bir ortamda, en ufak bir uyanıklığın ne tür kuşku ve tehditlere boğulmak istendiğini bütün çıplaklığıyla ortaya koymaktadır. Viski, acı gerçekçiliği kadar, ince duyarlığı, olayları ve insanları sergileyişi, yeni ve alışılmamış değerlendirmeleri gerçekleştirişi

Bu kitaptaki yazılar 12 Mart 1971 döneminde cezaevlerinde ve basında yazarına kimsenin iş vermediği günlerde yazıldı. Ve diziler halinde imzasız olarak Milliyet gazetesinde yayınlandı. Bunlardan bazıları ilginç olduğunu sandığım derlemelerdir, bazıları da dikkati çekeceğini umduğum araştırmalar. Ama hepsi yoğun bir emeğin sonucudur. Geniş kitlelerin okumaya karşı duymaya başladıkları özlemin etkisiyle, genel kültüre belki bir katkısı olur diye uğraştım bu dizilerle. Ayrıca o günkü koşullar altın

"Kişinin kendisini tanıması çok zor, hatta olanaksızdır. Kendimizi o kadar iyi tanısak, şuramız neden ağrıyor diye doktora gider miydik? Biri, dalağımızı çıkarıp önümüze koysa kendimizin olduğunu bile anlayamayız! Akıl, bilgi, tutum, davranış ve tepkilerimiz açısından da kendimizi tanımamız kolay değildir. Değildir, çünkü gerçekten tanısak, kendimizi beğenmemiz ola ki çok zorlaşırdı. Oysa hepimiz aslında beğeniriz kendimizi. Sokrat´ın en çok sevdiği söz, - Kendi kendini tanı, idi. Nasıl tanıyalım ki

x

Bu kitaptaki yazıların çoğu gülmece derisi Çarşaf´ta Hüseyin Zurna takma adıyla yayınlandı. Bizdeki gülmece edebiyatının kökeni daha çok halktan kaynaklandığı için genellikle yergiye dayanır. Nasreddin Hoca ile Bektaşi fıkralarından başlayıp Eşref´le Neyzen´in şiirlerine kadar uzanan bu geleneği, tekerleme uslubu içindeki yeni deneme ve aramalarıdır buradaki yazılar... Tüm yazdıklarımızın dışında olmayan konulara bu kez de alaylı bir yerginin büyültecinden bakmaya çalıştık. Nüktesiz bir kurulu

Dünya Edebiyatında polisiye edebiyatın yeri gözardı edilemeyecek bir anaçlıkta..Özellikler gelişmiş toplumlarda yüzbinlerce satan önemli bir bölümü bu dala ait... Az gelişmişlik, "gözlemciliğe", "anı anlatımcılığına" ve "toplumsal gerçekliğe" ayırdığı payı; düşsel yaratıcılığa ve bu arada okuyucuları daha yüreğinden yakalayan ve toplumsal kesitlere insan tiplerlerini daha değişik bir gergef içnde sunan polisiye yapıtlara ayıramıyor... Bizde ise Batı taklidi kokan bir iki örnek dışında, polisiye edebiy

İnsanlar birbirlerine hem benzerler, hem benzemezler... Tıpkı aynı dokudan oluşan değişik renkteki iplikler gibi... Kimi suskun, kimi konuşkan, kimi titiz, kimi adam sendeci, kimi enerjik, kimi hantal... Ama hepsinin de üzüntüleri, korkuları, umutları, kuruntuları vardır. Hepsi de doğar, kendilerine göre çocukluklarını, gençliklerini yaşayarak hayatın içinden süzülüp kaybolurlar... "Bir Yumak İnsan" kendi serüvenlerini değişik ortamlarda yaşayıp gitmiş, kimi çok ünlü, kimi sıradan insanların peşpeşe dizilmi

Harflere sığmayan bir kozmos sarhoşluğunu tattırma cinnetine tutulmamış kalem, kağıt üstünde Yenicami daktilosunun dilekçesi kadar bile iz bırakmaz... Demekten kurtulma özgürlüğündeki çeşni, uyku derinliklerindeki bir düş uçurtmasıdır. Uçurtmanın süzülüşü... Uçurtmayı süzülüşten çıkarıp atın... Süzülüş tek başına kalsın... Uçurtması olmayan bir süzülüş, bir uyku derinliğindeki düşte... Soyut bir süzülüş... Sonra bu soyuttan fışkıran; muzip bir zekayla, engin bir bilgi birikiminin imbiğinden geçmiş iğneli şa

Kalem Bahçelerinden Yedi Hayat yedi usta edebiyatçı için yedi öykülük bir dizi aslında. Çetin Altan´ın kaleminden, Ahmet Haşim´den Hüseyin Rahmi´ye, Halit Fahri´den Abdülhak Şinasi´ye, Refik Halit´ten Tevfik Fiktret ve Eşref´e hayat ve sanatın "kameranın gözüyle" yazılması. Kalem Bahçeleri... edebiyattan beyazcama "yedi hayat"lık bir köprü...

İşte, son on beş yılda "Şeytanın" Çetin Altan´a "Gör" dediklerinden bazıları: "Neşe", "Şarap ve Rakı", "Türkiye ve İnsan Hakları", "Gövdesel Şehvet-Beyinsel Şehvet", "Uçuk", "Türklerin Kökeni Değişik Bir Gezegenden mi Geliyor?", "Beslenme Biçiminin Devlet Yapısına Etkisi", "Ne Mutlu 21. Yüzyıllıyım Diyene", "Züppeliğin Toplumsal Yararları", "Öpüş", "Karl Marx´ın Haklılığı kanıtlanırken.."

Çetin Altan, oyunlarında toplumun çeşitli kesimlerini, tabakalarını, gruplarını gösterirken simgeler kullanır. Bireylere değil, çeşitli gruplara, sınıflara yönelir. Bunun için de tipler ve simgelerle genelleme yapar. Oyunlarında genellikle, toplumdan bir kesit alarak, sorunları bu görünüm içinde sergiler.