Bir yanım çocukların, genç ölümlerin, yargısız infazların, savaşların, o savaşları dipten dibe utanmazca kışkırtan politikaların azdığı bir dönemde ?'Kalbinizden af diler misiniz?'' diye soruyor, diğer yanım bütün sorulardan vazgeçip yalnızca şunu söylüyor: ?Sen benim yalnızlığımı taşıyamazsın." Bir yanım ülkemin ruhları gurbette yaşayanlarına, ?'Biz birbirimizin insanıyız.'' diyemeden tükenip gidenlere üzülüyor, hani şu yağmur taneleri gibi kırmamak adına birbirine dokunmayan duyguları olanlara; diğer yan

Edebiyatın süzgecinden geçen her anlatım, güncelin batağından sıyrılarak hayatın özüne doğru yakınlaşır. Siyasetin ve medyanın karmaşık, çetrefilli, içinden çıkılmaz görünen olayları ve bunları yaratan aktörler bile o süzgeçten elendiğinde, yüklerinden arınarak insani boyutlarıyla çıkarlar karşımıza. Göz ardı ettiğimiz en temel nokta bu. Hayatımızın hızla ıssızlaşan, insan sıcaklığından arındırılmış akışına başka türlü nasıl yön verebiliriz? Türkiye'de baş döndüren siyasi, toplumsal olayları, akıl almaz b