Hayat bir mutfaktı ve bizler bu mutfakta pişen her- şeydik. Ama varolan, basit gibi görünen herşeydi. Kimse bunu anlamadı. Anlamadıkları için, kuruyan yapraklar dallarına tutunamadılar. Boşlukta esen rüzgarların sayısı arttı ve aslında bize düşen geç-mişi yarınla çarpıştırmadan yaşayabilmekti...
Ama dört mevsimdi hayat. Bizler mevsimlerin sayısını azalttık. Ya yaz sıcağında kavrulduk ya da zemheride donduk. Baharı saklamadı kimse yüre-ğinde. Eksildik baharlarla birlikte...
