İlk ve son belli bu âlemde Seyrüsefer hali ise gaipte Tersyüz edilmiş alınyazısı. Şiir kalemi eline aldığında bambaşka bir hikâye karşılıyor yazanı. Şair ters duyuşun içinden geçip giderken kendine biçilmemiş hayatın diliyle söz alıyor. O kamaşmada buluyor gerçek hikâyesini. Kulak verenler dile gelen yoklukta beden bulacak.

El değiştiren hatıralar Zamanı genişletiyor Geriye gittikçe kararan görüntüler Bembeyaz bir sabah ışığına bürünüyor Güneş daha doğmamış Ama her yer aydınlık sanki Şairin dili inceldiğinde, ışık daha da bir ihtişamla dolar evrene. Hem kör eden hem kamaştıran ışık, gerçek ve hayal dünyalar arasında sessizce, maharetle örer ağını. Zafer Şenocak'ın bu şiirlerinde ses?hece?nefes, ?ilk ışığın ifadesinde dilsizliğe pansuman bir sessizlik örüyor. Kulak verenler ışık diliyle karşılaşacaklar.

Rana ile Cenkin yazdıkları bir romandır Dünyanın İki Ucu, New York ile İstanbulda geçen. Zaman zaman üçlü ilişkiler de yaşansa, kalıcı olan, ama tanımlandıkça belirsizleşen bir duygunun romanıdır. Aşklar daha belirlenmeden şaşırılan hedefler gibi. Her aşk içinde gelinen nokta: O ya da ben. Kendinden emin olma duygusunun ötekine başkaldırması. Bir yere kadar, tam da ötekini yok edecekken, kendi kabuğuna çekilmesi lazım. Onun artık kabuğu yok. O kabuk kırıldı, ten şeffaflaştı, damarlar çok kolay seçilebiliy

Kelebeklerin kanat sesleri, ölü dillerin yattığı topraklardan baharla birlikte filiz veren çiçeklerin fısıltıları, unutulan sözcüklerin tınıları, arı kovanlarının uğultusu, terk edilmiş bir köşkün tarih yüklü taşlarının üzerindeki ayak izlerinin kulağa varmayan sesleri... Münih´te müzik eğitimi gören Hamit yazı geçirmek ve abisinin arılarına bakmak için sevgilisi Hilde ile birlikte 1960 baharında İstanbul´a gelir. Son halife Abdülmecid´in köşkünde kalırlar. Bu köşke belli belirsiz bağlarla bağlanmış kişil

Başka birinin hikâyesine ulaşabilmek için hep bir anahtara ihtiyaç vardır; ama bir insana ne kadar yakın olduğumuzu düşünürsek düşünelim, o anahtara bir türlü sahip olamayız. Hatta belki de kimse kimsenin hikâyesini anlatamaz... Zafer Şenocak bu romanında sanatsal yaratının olanakları (ya da olanaksızlığı) hakkında yanıtsız sorular uyandırıyor zihinlerde. Kendilerini Sanat Teröristleri diye adlandıran, galerilere saldırılar düzenleyip sanat eserlerini mahveden Berlin kökenli bir grup, Los Angeles´ta bir se

hayat onu bu balkan şehrinden alıp Berlin´e Prusya ordusunun bir subayı olarak savaşlara ve İstanbul´a sürükleyecektir. Altmışlı yaşlarına gelip hatıralarını yazmaya koyulduğunda yeni bir savaş başlatacaktır. İçinde pek çok çatışma sürüp giderken, kendini ne ölçüde Berlin´e, Almanya´ya ne ölçüde İstanbul´a, Türkiye´ye ait hissedebilecektir?

Gümüş kutunun içinde, bir ailenin unutulmak istenen anıları gelip kapıyı çalar. Anılar, şömineye atılacak fotoğraftaki “komik bıyıklı bir adam”a aittir. Bu Osmanlı subayının 1916 yılında Kars’ta görev yaparken tutmaya başladığı günce onyıllar sonra torununa kalacaktır. Büyükbabayla torunu birbirine bağlayan bu tehlikeli akrabalık, Doğu ile Batı arasında kalmış torunu; Berlin, Münih, İstanbul sokaklarında ve Amerika bozkırında derin bir kimlik arayışına sürükler. Elyazmalarını okurken, zihnine bir soru sapla

1983 yılından beri yayımladığı şiir, hikâye, roman ve deneme kitapları Almancadan Türkçeye, İngilizceye, Fransızcaya, İtalyancaya çevrilen Zafer Şenocakın Türkçe yazdığı ilk şiir kitabı Kara Kutu, Yapı Kredi Yayınlarının şiir dizisinden çıktı. Zafer Şenocak, Türkçe yazdığı şiirleriyle okurun belleğinde kısacık ama etkili izler bırakıyor... Tadımlık 1983 yılından beri yayımladığı şiir, hikâye, roman ve deneme kitapları Almancadan Türkçeye, İngilizceye, Fransızcaya, İtalyancaya çevrilen Zafer Şenocakın Türk