Karanlık mıydı? Belki de her şey. Herkesin nefes alışı mesela. Herkesin ağrısı, sancısı… Tanrı bazen insan kaderini derin bir çizgi hâline getirir. Sussan olmaz. Ya da bağırsan, haykırsan, ağlasan, sızlasan… Olmaz…

Bir iki bira yuvarladıktan sonra Cezmi, Arif'i çözmüştü: Mutsuzdu ve hayatını değiştirmek istediği bir dönemden geçiyordu. Elini Arif'in omzuna atarak, Bak koçum, dedi. Şu hayatta bâki olan tek şey mutsuzluk... Parasız ve mutsuz olacağına, paralı ve mutsuz ol daha iyi! Küçük saadetler, bir türlü doymayan arzular, şehrin evleri, pencereleri, masaları. Yanıp sönen cigaralar. Hiç bitmeyen pazarlıklar. Üç adamın konuştukça çoğalan ve ufalan hayatları. Emrah Polat, suyun akışını, Ankara'yı, bir gecenin ortası