Türk edebiyatçısı ilk olarak Batı'nın estetik ve düşünsel alandaki yaratışlarıyla aralarında Leyla Erbil'in de bulunduğu 1950 sonrası yazarlarıyla, zamansal açıdan aynı hizaya gelmiştir. Selahattin Hilav (...)Leyla Erbil'e Türk edebiyatında modernlerin klasiği denebilir. ... Onu hiçbir sınıfa sokmak mümkün değildir. Ne mutlak bir feminist ne de bağnaz bir komünisttir. Leyla Erbil sadece kendisidir ve insani, edebi bir mercidir. Erika Glasen (Tuhaf Bir Kadın'ın Almanca baskısının önsözünden) Fransız Devrim

"...çift başlı yabancılaşma canavarını Tanrı başlıklı mektup-öykü denli kökünden kavrayabilen bir başka ürün sonradan da yazılamadıysa bunun nedenini Leyla Erbil´in ´bilinç/dil/bilinçaltı/yazı´ denkleminde yakaladığı tunç karara bakarak aramak gerekir." -Enis Batur...

Bütün acılara karşın hayat içimize bir nota bırakır ya en bitik günümüzde direnme notasını bir zarfa mı koyar bir deniz çırpıntısıyla mı savurur yüzümüze neşe üşüşür hayatımıza birden güç aşılar iyi güçtür başeğdirmeyen umut altın kafesinden çıkıverir dolaşır tepemizde...

Duyguların, duyumların, düşüncelerin dolaysız, sade, birebir aktarımıdır mektuplar. Hele de "en yakın" arkadaşa, bir "can dostu"na yazılmışsa, yazılan Leyla Erbil, yazan da Tezer Özlü´ysem... bu mektuplar, okuru bir başka boyuta taşıyor.

Leyla Erbil'in yeni romanı... hiçbir şeyden ve her şeyden kalan bir zamanlar justinianos'ların, fatih'lerin hüküm sürdüğü istanbul'un altında, şimdi toprakta gömülü olan binlerce yılın kalıntısından kalan... ibrahim ve ishak'tan kalan... insanların birbirlerini ayakkabılarından tanıdığı savaşın yokluk günlerinden kalan... farandolaların dönüldüğü, rum ustaların elinden çıkma üç katlı, ahşap evlerden kalan... kierkegaard'ın hasetinden kalan... elbette "kederli bir şiir"den kalan... "kederden mi neden bilme

Karanlığın Günü´nde Erbil, kadercilikle Tanrıtanımazlık, baskı ile özgürlük, batıl inançla akılcılık arasında parçalanmış modern Türk insanının üzücü durumunu incelemektedir... Bu yapıt yaratıcı gücün biz zaferidir. - Talat Sait Halman- Karanlığın Günü´ndeki muhteşem portreler geçidi içinde benim en fazla dikkatimi çeken kişi Asiye oldu. Çünkü Erbil, Asiye kişiliğinde çok az bilinen dahası yeni tanımlanan ve belirlenen psikolojik bir bozukluğu sergiliyor. (...) Asiye Türk edebiyatında "Trouette Semdromu"

Zenîmeydi adı. Zaman zaman kederli, derin yeislere kapılmış bulurdum onu, zaman zaman neşeyle taşmış kırıp geçirirdi gülmekten insanı. Güzelliği silinmemişti büsbütün. Lokma gözlü, uzun boylu, incecik, düzgün vücutluydu; kadınsı çizgileri yerindeydi hâlâ. Tuhaf kostümlerle dolaşırdı evin içinde. Hayatının herkese kapadığı bir noktası bir gizi, gerçek bir acısı olmalıydı bence, ama yine de dolu dolu yaşamış, dünyanın her bir yerinde sevgilileri olmuş; gözü arkada kalmamış, güçlü bir kadına benziyordu. Zenîme

"... sen dönene kadar yaşamayacağım hiç... ... senin yokluğunu ölümüne yaşamaktayım... ... öyle bir yalnızlık ki bu, mutlak bir boşluk içindeyim sanki... ... seni düşünmediğim zamanlar ölüyüm ben..." Leyla Erbil, insanın içinde bir delinin, şeytanın varlığını görmezden gelmez. Her ikisinin de ne iyi ne de kötü olduğunu ama insanın kendisi olduğunu vurgular. O, suçlarımızın, günahlarımızın, yetersizliklerimizin ve hüzünlerimizin de yazarıdır... Kondor'dan kaçan azınlığın şairidir... - Cem Mumcu- 1956'

Kuluçkaya yatan yazarlardan o, hep sıcak tutmuş yumurtayı! dedim, dekadansı yatakta geçirmiş, batışı? Simge yazar; uygarlık ölüme doğru ilerliyor ama ne kadar soğukkanlı? Çağdaşı Kafka ne kadar da farklı? İnanılmaz zaafları da cabası? dedim. Bir yazar olarak Leyla Erbil toplumsal/siyasal sorunlara karşı duyarlılığı, coşkusu ve tavrıyla aydın sorumluluğunun anlamlı bir örneğini oluşturur. - Öner Yağcı-

"Leylâ Erbil acıyı, sevgiyi, inancı, ölümü 'estetize' etmekten kaçınır. Kişilerini trajik kahramanlara dönüştürmemeye özen gösterir. Onlar 'Bizhalk'ın üyesidirler: Hatalı, yalancı, duyarsız, çıkarcı, zayıftırlar. Zaaflarını hoş görmez kişilerinin. Tam tersine onlara vurgu yapar. Erbil'de düzenin yandaşları gibi düzenin karşıtları da aynı acımasız 'eleştirel bilinç' önündedirler. Olumlu kişileri bile kurtulamaz eleştirilmekten. (...)'Siyasal' bir okumaya son derece açık ve uygun olan Üç Başlı Ejderha, yazar

Leylâ Erbil daha ilk öykü kitabı Hallaçta alışılmış öykü yazımını zorlar, öykünün sınırlarını kurcalar. Dünyaya bakışında döneminin öbür yazarlarından farklı bir tutum içindedir. Burjuva yaşamasının yapaylığını, ikiyüzlülüğünü, kaypaklığını gözlemcilikle verir. Hallaçtaki İncik Boncuk öyküsünü imleyelim Selim İleri İyice güzel olduğum bi gündü. Yola çıkmadan önce, garın sinek pislikli aynasında bile görmüştüm bunu. Bakılası, konuşulası, ardına düşülesi bi günümdü. Kız birden, dergilerini yanına atıp nereye

Bütün acılara karşın hayat içimize bir nota bırakır ya en bitik günümüzde direnme notasını bir zarfa mı koyar bir deniz çırpıntısıyla mı savurur yüzümüze neşe üşüşür hayatımıza birden güç aşılar iyi güçtür başeğdirmeyen umut altın kafesinden çıkıverir dolaşır tepemizde...

Leylâ Erbil´in yapıtları güncel ve tarihseldir; yerel ve evrenseldir; felsefi ve antropolojik deneme özellikleri taşır; ciddi ve karnavalesktir; lirik ve epiktir. Yazar, uzlaşımsal bir tarih ve edebiyat anlayışından yana değildir; dış ve iç çatışmaların üstüne gitmeyi yeğler. Süha Oğuzertem, Kaybolmayan Yazar: Leylâ Erbil´in Özgünlüğü, Özgürlüğü, Leylâ Erbil´de Etik ve Estetik (...) 12 Mart döneminin bulanık havasının, geçmişten beri süregelen birtakım toplumsal normların ağırlığıyla birleşerek bireyin

"Leylâ Erbil acıyı, sevgiyi, inancı, ölümü 'estetize' etmekten kaçınır. Kişilerini trajik kahramanlara dönüştürmemeye özen gösterir. Onlar 'Bizhalk'ın üyesidirler: Hatalı, yalancı, duyarsız, çıkarcı, zayıftırlar. Zaaflarını hoş görmez kişilerinin. Tam tersine onlara vurgu yapar. Erbil'de düzenin yandaşları gibi düzenin karşıtları da aynı acımasız 'eleştirel bilinç' önündedirler. Olumlu kişileri bile kurtulamaz eleştirilmekten. (...)'Siyasal' bir okumaya son derece açık ve uygun olan Üç Başlı Ejderha, yazar

Zenîmeydi adı. Zaman zaman kederli, derin yeislere kapılmış bulurdum onu, zaman zaman neşeyle taşmış kırıp geçirirdi gülmekten insanı. Güzelliği silinmemişti büsbütün. Lokma gözlü, uzun boylu, incecik, düzgün vücutluydu; kadınsı çizgileri yerindeydi hâlâ. Tuhaf kostümlerle dolaşırdı evin içinde. Hayatının herkese kapadığı bir noktası bir gizi, gerçek bir acısı olmalıydı bence, ama yine de dolu dolu yaşamış, dünyanın her bir yerinde sevgilileri olmuş; gözü arkada kalmamış, güçlü bir kadına benziyordu. Zenîme

Leyla Erbil'in yeni romanı... hiçbir şeyden ve her şeyden kalan bir zamanlar justinianos'ların, fatih'lerin hüküm sürdüğü istanbul'un altında, şimdi toprakta gömülü olan binlerce yılın kalıntısından kalan... ibrahim ve ishak'tan kalan... insanların birbirlerini ayakkabılarından tanıdığı savaşın yokluk günlerinden kalan... farandolaların dönüldüğü, rum ustaların elinden çıkma üç katlı, ahşap evlerden kalan... kierkegaard'ın hasetinden kalan... elbette "kederli bir şiir"den kalan... "kederden mi neden bilme

Leylâ Erbil'in zihinsel özgürlüğü, en başta, yapıtlarının, alışıldık edebiyat türlerinin sınırlarını zorlama sonucunu doğurmuştur. Genellikle öykücü ve romancı olarak tanınsa da, Erbil'in yaygın kabul gören bu edebi türlerle, onların klasik formlarıyla bir "sorunu" olduğu hemen her yapıtında fark edilir. Kabaca "roman", "öykü" diyebilsek de, türünü, yaslandığı geleneği ilk anda tam belirleyemediğimiz, birbirini yinelemeyen, kendine özgü yapıtlar ortaya çıkarmıştır. Yine de, belli bir tanışıklıktan sonra, bi

Leylâ Erbilin ilk novellası olan, Eski Sevgilideki aynı adlı uzun metin 1973-76 tarihlidir. Novella biçimi, hayat kısıtlanır ve olasılıklar teker teker sönerken bile bu olasılıkların titreşiminin hissedilmesine fırsat verir. () [Bu ilk novelladaki] modern öznenin etkisiz ve yabancılaşmış zihinselliği, bu zihinsellikten geri çekilerek değil, tersine onu daha da ileriye götürerek eleştirilmekte ve demonte edilmektedir. Eleştiriyi yapan, tuzukuru bir tecrübe değil, kendi çelişki ve zaaflarının sürekli farkın

Çok iyi yetişmiş, zengin gözlemlere sahip olan Leyla Erbil, kalemini 12 Mart faşizminin işkence odaları, düşünce zindanlarında dolaştırıp, okuyucularına tüyler ürpertici kötülüklerin kol gezdiği günlerde iki eski devrimcinin uzun yıllar sonra karşılayıp sevişmelerini betimliyor. Bunlar, sonraki kuşakların eski tüfek dedikleri ülkenin ilk devrimcilerinden biraz sonra gelmiş olan kuşakların bireyleridir. Onların da daha öncekiler gibi yaşamları yıkılmış çarçur olup gitmiştir. - Hasan İzzettin Dinamo- Yazarın

Leylâ Erbilde ağırlıklı olarak çarpan tek bir şey vardır: Başkaldırıdır bu! Başkaldırı her şeydir onda. Bir bakıma bunun için yazıyor diyebiliriz. Buradan büyük bir düzyazı çıkarmıştır Erbil. Bu ilk ağızda görülmezdir; sanki gizli bir izlektir; pek bilinsin istemiyordur. Daha çok sezilsin, hissedilsin istiyordur. Sanki ormanda çok yakınımızda akan bir şelalenin sürekli sesini işitmemiz ama kendisini göremeyişimiz gibi. İlhan Berk