Hiçbir kitapta diyor Atalay Girgin, gerçek yoktur. Bu önermeye, dinlerin kutsal sayılan metinleri de dahildir. Neden? Ve devam ediyor: O halde edebiyatta anlatılan nedir? Edebiyatın neliği nedir? Edebiyatta felsefi olan nerede başlar nerede biter? Felsefi roman nedir? Keza eleştiri nedir? Hiçbir kitapta gerçek yoksa bu durumda Edebiyat nedir ki...? İşte kitaba adını veren bu soru, edebiyatta felsefeden sanatta nesneleştirme sorununa dek düşünmenin, sormanın, sorgulamanın, dahası okura da kendi yanıtların

Hazza açılan kapılar, aralık ayının son cuma gününden aylar önce aralanmıştı. Karar verilmiş ve eşik aşılmıştı. Maddi haz ayrıcalığı gemisi, tepeden tırnağa arzuyla tutkuyla kuşanmış yolcularını, kimseler duymadan, kimseler bir şeyler sezinlemeden, sessiz ve sakince son limana bıraktığında, aylardan şubattı. Kimisi gassal, kimisi gassalın önünde mevta olmaya gönüllü yolcular, Arzu Okulu'nun hazza açılan kapılarından birer ikişer geçebilirdi artık. Onlar da hayır demediler. Ya Öğrenciler...? Onlar, başl

Aşkın ne öğretmeni vardı, ne okulu, ne de ustası... Her insanın yüreğinde çıraktı aşk... Liseli iki öğrencinin, bahçede, koridorda, sınıfta kısacık bakışma anlarının arasında saklı bir tohumdu aşk. Bu anlarda filizlenir, bu anlarda büyürdü. Eğer bilmiş büyükler dünyası karışmasa, gençler kendi deneyimleriyle yaşayıp öğrenecekler ve gökyüzünün maviliklerinden geçip güneşe uzanacaktı aşkları. Ama karıştılar... Ve bir gün gençler ?Aşk Öğretmenle karşılaştılar. Çünkü o ?Aşkın rengi nedir? diye sorabilen bir

Dillerinde Allah vardı,yüreklerinde kin ve haset...Kara kaplı kitabın sayfalarına sığınıp,din kardeşlerinin rızklarına, tüyü bitmemiş yetimin hakkına göz koymuşlardı. Tutkuyla, dizginlenmez bir arzuyla yaşananları tesettürle sarıp sarmalamışlar... Onmaz düşleri keramete yormuşlardı. Her düş biter,an gelir gerçekliğin hakikati galebe çalardı. Olmaz denilenler olur,anarşist bir öğretmen camide vaaz verir, şehvet tesettür dizlemezdi. Bir gelin,arzulu sevişmelerden bedenine yadigar izlere gerekçe arar,birileri

Bu kitapta ağırlıklı olarak öğretmenlik mesleği ve bilincini; eğitim ve dayandığı ideolojiyi; eğitim kurumlarıyla devlet ve egemen sınıf ilişkisini; eğitim felsefesi ve eğitici yetiştirilmesini ele alan felsefeci Atalay Girgin ilk bakışta hayli sert diye algılanılacak bir yargıda bulunuyor. Kitabın adını oluşturan bu yargı, biraz daha yakından bakınca geçerliliği olan bir saptama gibi görünüyor. Kitabın bir yazısında da geçtiği gibi umarım bu çalışma birkaç tuğlanın duvardan kopmasına neden olur. Kitaptaki