Bir kadın, bir adam, bir asker ve bir çocuk.... Kıyıda akşamın son vapurunun gelmesini beklemektedirler. Üzüntülerini, kaygılarını, başarısızlıklarını, bulundukları kıyıda bırakıp yeni bir hayata başlamak için karşı karşıya geçmek istiyorlar. Ama gidecekleri yer umdukları yer midir gerçekten? Yaptıkları haksızlıklar ve bu haksızlıklardan kaynaklı suçluluklar onların peşlerini bırakacak, onlara bir şansı daha verilecek midir?

Yılmaz Biçer tiyatroya gönül vermiş emekli bir hakim. Amacı tiyatroların tek tek kapanma sürecinin son bularak, yepyeni oyunlarla eski günlerine kavuşması, seyircileriyle buluşması. Daha önce yazdığı; Güle Güle Sevgili ve Kıyıda isimli iki tiyatro oyunundan sonra, bu kez de çağdaş tiyatroların rahatlıkla sahneleyebileceği iki ortaoyunuyla okurlarının ve tiyatroseverlerin karşısına çıkıyor.

Günümüzden çok sonralarda bir zaman... İnsanoğlunun sayısız hatası nedeniyle ortaya çıkan çevre felaketleri sonucunda, dünya açık havada yaşanmaz hale gelmiştir ve insanlar bir nevi evlerinde hapis durumdadırlar. Bunun yanısıra hakim olan yönetim de evlerin içini 24 saat kameralarla gözetlemektedir. İnsanlar belli bir yaşa gelince öldürülüyor ve yakınlarına onların ölümünden elde ettikleri puanlar miras olarak kalıyor. Bu koşullarda bir kadın çocuk sahibi olmak için neleri göze alabilir? Bu uğurda yaptı

2 yıl süren yargıçlık stajı sonrasında asıl istediği yargıç olmaktı ama olmadı. Bakanlık onu Kumruya savcı olarak atadı. 1964 yılının Nisan ayında, Ordu'nun Kumru İlçesine doğru yola çıkan Yılmaz Biçer, Türk filmlerinin acımasız savcı figürünü de unutmadan, 1960 Anayasasının yarattığı bağımsız yargı kavramının içini doldurabileceğine dair umuduyla yola çıktı. Kumru 1960ların Türkiyesi için oldukça küçük bir ilçe. Ama adalet sisteminin işleyişi ile ilgili süreç Türkiyenin diğer parçalarından çok da farklı de