Ada Fransada ve Küçük Dedektif Daniel serilerinin yazarından İstanbula sihirli bir bakış! Her çocuğun böyle sihirli bir şehri vardır hayatta. Benimkisi İstanbul Güzelliğiyle büyüler, yedi tepesiyle şaşırtır, iki kıtanın arasındaki duruşuyla tablo gibi hatırlanır, dört mevsimlik gülüşüyle her bakana sevdirir kendisini. Sihirli İstanbulu anlatan kitaplar da sihirlidir; özellikle de çocuklar için yazılmışlarsa. Bu kitap, sihirli gücünü seninle paylaşsın diye yazıldı. Onu okuduğunda, hayata başka gözlerle

Anadolu topraklarının bereketiyle beslenen çocuklar mutluluğu uzaklarda aramazlar. Bilirler ki vatanları olan ülkede geçmişten geleceğe taşınan masallar ve efsaneler, onlara hayatı öğreten eşsiz birer kaynaktır. Bu kaynaklardan beslendikçe insan olmanın güzelliğini duyarlar içlerinde. Türkiyede doğmuş olmanın değerini bilen birkaç çocuk bir araya geldiler bu kitapta. Eski Egelilerin masallarıyla, günümüz insanlarından hiç de farklı olmayan mitoloji kahramanlarının öyküleriyle büyümenin mutluluğunu sizinle

Sence balıklar konuşabilir mi? diye sordu bana. Cevabımı beklemeden yeni sorularla devam etti: Akdenizin rengi hep değişiyor, neden? Balıklar suyun dibinde nasıl nefes alıyorlar? Hiç denizkızı gördün mü sen? Nice'ten başka şehirlere de uğruyor mu Akdeniz? Belli ki karşımdaki Nice'de yaşayan Küçük Dedektif Daniel'di. Her şeyi merak eden, hep daha çok şey tanımak ve öğrenmek isteyen Daniel. Yalnızca o, böyle ardı ardına sorular sorar, büyüklerin cevaplarıyla yetinmez, düşünüp kendine özgü cevaplar bulur

... Her şey tükenir. Koruyup kollamadığımız ne varsa, kayıp gider ellerimizden. Kötü gün gibi, iyi gün de geçer. Dünyanın kaynakları tükenir. Paramız azalır, sağlığımız bozulabilir, sevdiklerimiz uzaklara gidebilir. Kullandığımız markalar, modaya uygun dış görünüşümüz, konforlu hayatımız bize yetmeyebilir. Mutluluk, karanlık bir gecede, zar zor seçtiğimiz ufacık bir yıldız gibi bize uzaktan bakabilir. Değerini bilirsek ancak; ait olduğu yere, bakışlarımıza yerleşir o ufacık yıldız. Çocuklar, yıldızların d

Sence balıklar konuşabilir mi? diye sordu bana. Cevabımı beklemeden yeni sorularla devam etti: Akdenizin rengi hep değişiyor, neden? Balıklar suyun dibinde nasıl nefes alıyorlar? Hiç denizkızı gördün mü sen? Nice'ten başka şehirlere de uğruyor mu Akdeniz? Belli ki karşımdaki Nice'de yaşayan Küçük Dedektif Daniel'di. Her şeyi merak eden, hep daha çok şey tanımak ve öğrenmek isteyen Daniel. Yalnızca o, böyle ardı ardına sorular sorar, büyüklerin cevaplarıyla yetinmez, düşünüp kendine özgü cevaplar bulurdu her

Renkler Ülkesinde çok özel bir gün! O gün Renkler Ülkesinde bayram sevinci yaşanıyordu. Güneşle Yağmur, birlikte ülkeyi ziyarete gelmişlerdi. Güneş ışınları yağmur damlalarına yansıyıp kırılacak, Gökkuşağı ortaya çıkacaktı... Çocuklara renkleri tanıtırken, aynı zamanda onların hayal dünyalarını genişleten bir öykü kitabı. Renklerin yaşamımızdaki yerini ve onların görevlerinin ne kadar önemli olduğunu anlatan bu eğlenceli kitabı tüm miniklere, anne babalara ve eğitmenlere tavsiye ediyoruz. Şule Yılmaz - Küt

Nokta Kafa, gürültüden uyuyamıyordu yine. Yöneticisi olduğu Şekiller Ülkesinde bir türlü barışı ve huzuru sağlayamıyordu. Şekiller, kendi aralarında tartışıp duruyorlardı... Bu öyküde daire, üçgen, kare ve dikdörtgen kendilerini çocuklara tanıtıyor ve böylece geometrik şekiller çocuklara öykü diliyle anlatılıyor, öğretiliyor. Eğlendirirken öğreten, çocukların çok seveceği kaynak niteliğinde bir kitap. Şule Yılmaz - Kütüphane Öğretmeni

Sence balıklar konuşabilir mi? diye sordu bana. Cevabımı beklemeden yeni sorularla devam etti: Akdeniz?in rengi hep değişiyor, neden? Balıklar suyun dibinde nasıl nefes alıyorlar? Hiç denizkızı gördün mü sen? Nice'ten başka şehirlere de uğruyor mu Akdeniz? Belli ki karşımdaki Nice'e yaşayan Küçük Dedektif Daniel'di. Her şeyi merak eden, hep daha çok şey tanımak ve öğrenmek isteyen Daniel. Yalnızca o, böyle ardı ardına sorular sorar, büyüklerin cevaplarıyla yetinmez, düşünüp kendine özgü cevaplar bulurdu her

HADİ CANIM SEN DE! Herkes başka bir şey söylüyor. Herkes Çok şanslıymışım da Benim yerimde olmak isteyen kim bilir kaç kız varmış da Zaten daha ne istiyormuşum da İnsanın bir evi, bir düzeni, sevdikleri, onu sevenleri olunca, hayat neymiş ki bunlardan başka? Herkesten başka bir niteleme: Çok dikkafalıymışım, çok uysalmışım, çok gereksiz konuşurmuşum, hiç konuşmazmışım, çok zevkliymişim, zevksizin tekiymişim Bilmem ki ben neymişim? Her yeni insanla yeni bir sürünceme. İnsanın bağıra bağıra söylemesi mi gere

Alfabe Ülkesini tanıyalım! Alfabe Ülkesini Kalp Kafa yönetirdi. Kalp Kafa, Alfabe Ülkesinde yaşayan tüm harflerin birbirlerini tanıyıp sevmeleri için çaba gösterirdi. Ülkenin çeşitli bölgelerinde toplantılar düzenler, oralara davet ettiği harfleri dünyanın en güzel sözcüklerini üretmeye teşvik ederdi

Bilin bakalım, Sayılar Ülkesinde neler oluyor? Önce zıplaya zıplaya Üç girdi içeriye. Ardından Sekiz yuvarlanarak geldi. Beş kocaman göbeği yüzünden zar zor sığdı kapıdan. İki ve Dört el ele tutuşmuşlardı. Birin burnu havadaydı yine. Yedi çok sakindi. Dokuz kıs kıs gülüyordu

Adanın annesi Türk, babası Fransız. İki ülkesi, iki ana dili var. İstanbulu çok seviyor. Parise taşınırken çok ağladı. Ama Paristeki okul arkadaşları Yukiko, Tom, Mélanie, Pauline ve Cyrille; öğretmeni Matmazel Arlettele ve dünyaya gelmeyi bekleyen kardeşi Ardayla ne kadar iyi vakit geçireceğini bilse hiç ağlamazdı. Annesiyle babasının o doğmadan önce oyuncakçı vitrininde görüp sevdikleri çocukları da taşındılar Parise. Lapencik, Guronuş, Saçlı, Suna, Ördök, Ahtıpış, Koksiko... Aile kalabalık! Aslında seni

Ada Fransa'da üçlemesinin ikinci kitabı Okul Çok da Sıkıcı Değilmiş!de Ada, sevgili arkadaşı Yukiko ile birlikte okula gidiyor, öğretmeni Matmazel Arlette ile yeni okul arkadaşları Tom, Mélanie, Pauline ve Cyrili tanıyor. Okulda, çocuğunu sürekli azarlayan ebeveynleri, çocuklara kadar yayılan yabancı düşmanlığını, paranın önemini de tanıyor Ada, haksızlığa uğrayan öğretmen için yürüyüş yapan velileri de, sevgi ve arkadaşlığın sınır tanımayan çekim gücünü de Tatilde ailesiyle İstanbula gelen Ada, bir kardeşi

Neredeydin? Neden geç kaldın? Neden yüzün gülmüyor? Neden derslerin kötüleşti? Neden üzerine daha kalın bir şeyler giymedin? Baban duyarsa keser Annen üzülür, ağlar Bu sözler tanıdık geliyor olmalı. İşite işite kanıksayacaksın; zamanla karşılık bile vermeden, sadece gülümseyeceksin bu sözlere. Ama zihninde yer edecek. İçindeki coşkuyu bastırman gerektiğine inanacaksın. Yoksa kabul görmezsin, alaya alınırsın. Yoksa dışlanırsın, yalnız kalırsın. Yoksa seni deli zannederler Çünkü sen hâlâ içten içe, başkalar

Ses sevebilir mi? Annem de babam da hiç anlamadığım şeylerden söz ederken bile sesleriyle severler beni. Çocuklar sevildiklerini seslerden anlarmış. Bir gün yine onlar öğrencilerinden biriyle sohbet ederlerken çocuk kelimesi geçince kulak kabarttım. Çocuk olma hakkının nasıl uygulandığına ilişkin bir şeyler anlatıyordu babam. Bizim haklarımıza gereken saygının gösterilmemesi çok üzücüymüş. Ben de çocuğum diye seslendim oturduğum yerden. Güldüler. Çocuk haklarından ilk o gün haberim oldu benim Ne mutlu ki