Murat Yalçının uzun, kısa, kıpkısa öyküleri yükte hafif, pahada ağır bir kitapta buluşuyor. ... Satırbaşını tutan sözcüklerle eğlendim bir zaman. Sonra, biteviye bir sızının esiri olmanın kilidini çözmeye yeltendim. Kilidin dili uzun, upuzun bir geceye gömüldü... Gecikmiş bir hikâyeydi bu. Okunurken hep yeniden yazılıyordu. Kelimeler dünyasına açılan kapıyı keşfetmek için... Tadımlık Süt Sayın Bayan Y., Çok mahrem bir mesele için size büyük bir itimat ile müracaat etmeme ve bu hususta kıymetli yardım ve

Yalçın, "Konsol" diyor, "Adamotu" diyor, "Kısa Camel Tarihi", "Kanatlı Kapı", "Benevi" diyor, "Her Halde Bir Hayal" diyor. Sonra hepsini bir araya getirip "Aşkımumya" diyor. Murat Yalçın'ın anlatılarında dil ile duygu birbirlerinin içine ve işine o denli karışıyor ki, anlatının kendisi ancak bu sarmaş dolaş ikili "haklandığında" ele geçiyor. Lafın kısası, genç bir yazar, tuhaf ve yeni bir şeyler anlatıyor. Tadımlık O bir düşün, ben suskunluğun tutsağıydım. Çoğu esrik anlarımızın çakıştığı saatlerde, birbi

"(...) Hangi ağaçtan düştüm? Hangi ağacı taşladım? Hangi köprülerden geçtim? Ayakta kalabilmek için 'rambo'laşmak zorundaymışız. Dişini tırnağına geçirip yaşayanları anlayamıyorum. Parmaklarıma inen satırlardan kurtulmuş değilim. "Kırk katır mı, kırk satır mı?" diye soran yok, kırk satıra yazgılı düşmüşüm ağaçtan, bir sıkıntı gibi. Buzlu camlar var aramızda, devinen gölgelerle konuşuyorum sanki. Hayata atıldığım gün, hayattan atıldığım gün olmuş meğer; soğuk düşlere dalmış, mırıltı atlarını eğerlemiş, bir y