“Bilen Varsa Söylesin” başlıklı yazısının girişinde şöyle demekteydi:“Hint edebiyatında herhangi bir konuyu dillendirmek için hayvanları konuştururlar. Doğrudan insanı hedef alıp onu rencide etmemek için emsal ve temsili olarak hayvanları kullanırlar. Bizim oralarda sebze ekilen yerlere bostan denir. Bostanlarda bir kuş olur, küçücük bir kuş. On gram gelmez ama o kadar renkli ve sevimli bir kuş ki… Balcan kuşu derler. Bu kuş dile gelmiş: “Şu insanların yorgunluğunu görüyorum da bir batman etim eriyor.” demi

Midilli’deki kamplarda büyük acılar yaşandığını, aylarca, hatta yıllarca insanların sorunlarla boğuştuğunu anlattı bizi karşılayan kadın. “Adımı sormayın,” dediği için, onun gizemli halini, bizi mutlu etmek için gösterdiği içten çabayı da hiç unutmayacağım. O da, birkaç gün sonra bizi Atina’ya götürdü, oradan da Hamburg’a uçurdu. Üç aydır Ummanz’dayım. Civan Reber’im, “Adın gibi müjde getirdin buraya. Sen ve çocuklargeldiniz de yaşadığımın farkına vardım Mizgin rozam benim,” dedi. Üç aydır Renas ve Havin’

"Göç, göçü kurmak… Çeşitli nedenlerle, zorunlu veya gönüllü, mekân değiştirmek kaçınılmaz hale geldiğinde bir “göç kurmak” zamanı da gelmiştir... Ve üstelik yöntemi de bellidir: “göç yolda kurulur...”. İçinde çok şey barındıran bu deyişle göçün aslında kurgusuzluğu, aciliyeti, acemiliği, çaresizliği, belirsizlikleri, olası çözümleri, zorluğu ama illa da öncelikle mevcut mekânın terk edilmesi gerekliliği hep ifadesini bulur. Tüm belirsizliklere karşın gitmek zamanıdır, detaylar, olasılıklar yolda veya varıl

Közlü Yürekler, Müslüm Kabadayı'nın yeni öykülerinden oluşuyor. Anlatılanlar arasında ince bağlar kurulmuş olsa da çoğu farklı alanlardan seçilen konuları, değişik insan manzaralarını içeriyor. Tümünün temelinde insan var. Kabadayı'nın dünya görüşü ekseninde yaşama bakışı, öykülerinde de içten içe kendini duyumsatıyor. Mekan seçiminde üç kent öne çıkıyor. Antakya, Trabzon ve Ankara. İlki doğduğu toprak, onun kültürel yaşamını, siyasi ufkunu belirleyen çok kültürlü coğrafya. Efsanelerden farklı din ve dill

Kartal süzülüşüyle keskin gözleri dolaşıyordu, Keldağın zirvesinden dört bir yana Helali Barışın. O dağ ki kıtalara adını vermiş güzelleri kapatmak isteyen Zeusu, içinden fışkırttığı alevlere boğmuş bir eski volkanın Aşkdenizle öpüştüğü enginlere bakardı binlerce yıldır. İki yakayı birleştiren maviliklerinden esen barış rüzgarıyla toprağa kök salıp göğe dallarını uzatan zeytin ağaçları süslerdi, kıyı boyunca yükselen yamaçlarını. Hayat, her an yeniden okunmakla zenginleşen bir derinlik sunuyordu bu toprakla

Unutulmamak, herhangi bir alandaki ürünleri ile geleceğe taşınabilmek, ne güzel bir varoluş biçimi İşte bu güzelliği hak ettiği halde, sırf elinden tutanı olmadığı için, esas olarak yoksulluk nedeniyle kayıplara karışan nice değerlerimiz söz konusu. Yaşamın tüm alanlarında kişiliği, yetenekleri ve üretimleriyle geleceğe taşınması gereken bu değerlerimiz arasında, halk şairlerimiz önemli yer tutar. Çünkü şairler, sözün sesle, daha sonra yazıyla iletişim ağımıza damgasını vurduğu tüm zamanlarda, doğa-insan-to