Sizce ilk röportajı kim yaptı? Bir gazeteci mi, yoksa bir edebiyatçı mı? Peki, tarihin bilinen ilk röportajı İlyada idi ve ilk röportaj yazarı da Homeros'tu, dense itiraz edecek misiniz? Dahası, itiraz edebilecek misiniz? Eğer İsa'dan önce 7. (belki de sekizinci, hatta dokuzuncu) yüzyılda 'gazete' olsaydı, döneminin en iyi, en usta gazetecisi Homeros olurdu ve özellikle röportaj dalında defalarca 'yılın gazetecisi' seçilirdi. Yaşar Kemal, Sait Faik, Fikret Otyam, Ahmet Naim Çıladır, Hikmet Feridun Es, E

İş Bankası Kültür Yayınlarının Nehir Söyleşiler dizisinde çıkacak Tan Oral Kitabı nın editörlüğü bana önerildiğinde pek keyiflenmiş, neredeyse önerinin üstüne atlamıştım. Acele etmişim. Zorlukları önceden kestirmeli, önerinin üstüne atlayacağıma düşünüp taşınmalıymışım. Tan Oral benim tastamam 40 (yazıyla: Kırk) yıllık arkadaşım. O bir ev tutmuş, sonra bana devretmiş; devir teslim sürecinde bir kaç ay birlikte oturmuşuz. Bir başka ev tutmuş, onu da yine ben devralmışım. Evlerde "halef-selef" ilişkisi

Yayladağ´ın tek ilkokuluna kaydolur Mehmet Aksoy; elinde tahtadan yapılma çantası, çantasının içinde ömründe ilk kez gördüğü ve kokusunu hala hatırladığı kurşunkalem ve çizgili defteriyle okula gider. Nazmiye Öğretmen bahçeye çıkarır onları ve "hayti çizin" der, "ne isterseniz, neyi isterseniz çizin." Bir kuş yapar kağıda küçük Mehmet, ama öyle bir kuş ki, tıpkı elinde sapan kovaladıkları gibi; tüyleri, gagası, kanatları... sanki kağıttan fırlayıp uçup gidecek. Nazmiye Öğretmen bir kuşa, bir Mehmet´e bakar

"Türkiye´de her ´köşe´nin bir adı olması gerekiyor. Ben Tırmık koydum. Fena olmadı. Gerçi arada bir ´Tenekeci´ ya da ´Turşucu´ filan der gibi ´Tırmıkçı´ diye de çağrıldığım oluyor ama gene de yazdıklarıma uyuyor gibi geliyor bana... Bir kere kediyi çağrıştırıyor. Ama yumuşacık, bakımlı ve uslu bir ev kedisini değil; çöplüğe de, saray mutfağına da dalarken gözünü kırpmayan, arsız ve kopuk bir sokak kedisini. Yüzü gözü öteki sokak kedilerinden yaralı bereli. Ama öteki sokak kedileri de suratlarında onun tırmı

"Bu bir gezi yazıları kitabı. Bir gazetecinin Arjantin´den Bağdat çöllerine, Kudüs´ten Balkanlar´a, Batı Avrupa´nın ırmak boylarından Sava ile Tuna´nın buluştuğu topraklara, Baltık kıyılarından Afganistan´a uzanan gezilerinin kitabı. Savaş muhabirliği gitgide bir gazetecilik dalına dönüştü. Ben bir savaş muhabiri değilim. Gezilerin hiçbirine savaşı gözlemek, izlemek üzere gitmedim. Ama çoğunda savaş geldi beni buldu... Kitabı oluşturan yazıların tümü de ´dönünce´ değil, ´yerinde´ yazıldı. Bu kitap biraz da

"Kitabın içinde, on iki yıllık siyasal göçmenliğime ilişkin epey ipucu, epey ayrıntı var. Keza Almanya´da Frankfurt gibi bir finans metropolünde taksi süren bir göçmenin ´ruh hali´ de kitabın çeşitli bölümlerine yansıyor. Aradan yıllar geçti. Hâlâ Frankfurt´un sokaklarını ezbere biliyorum. Hangi sokağın tek yönlü olduğunu, hangi sokakta numaraların nerede başladığını ve aşağı yukarı kaçta bittiğini biliyorum. Yaşamda bir daha hiç kullanmayacağım bir sürü ´çöp´ bilgi belleğimde hâlâ canlı ve silinmiyor. Sizi