Özilhan'ın akıcı anlatımı ile okuyacağınız on bir öyküden oluşuyor, Gümüş Kemer... En sonunda gözüm kenarda duvara yaslanmış oynayanlara bakan birisine kaydı. Uzun boylu narin yapılı birisiydi. Bileklerinde ipe dizili iki sıra mavi boncuk bağlıydı. Kınalı ellerini göbeğinin üzerinde bağlamıştı. Beyaz üzerine ufacık kırmızı çiçekler olan bir entari giymişti. Entarisi aşık kemiklerine kadar iniyordu. O saç örüklerini diğerleri gibi sırtına değil de omuzlarından aşağı salmıştı. Örüklerinin ucu belindeki gümüş

Öyle ki; bu başkaldırma ağadan hesap sormaya kadar dayandı. Ne güzel ağa, maraba yaşayıp gidiyorlardı. Öğretmenin gelmesi bütün işleri alt üst etti. Köyümüzün ayarını bozdu. Ağzı var dili yok marabalar durduk yerde başladılar hak, hukuktan söz etmeye. Görülmüş şey mi bir maraba kalka da ağasına, sen bu kadar malı nereden aldın?'' diye hesap sora. Bırak hesap sormasını, işi daha da ileri götürüp ağalarının yüzüne karşı: Biz olmazsak sen bir hiçsin, hırpo diyecek kadar işi ileri götürdüler. Kim durabilmiş ki