“Deniz engindir kızım, ona ölünceye kadar bakılır, çünkü seni senden alır götürür, dünyaya artık onun gözüyle bakarsın. Aldanma insanların dışarıdan nasıl göründüğüne, içerideki yaralarına merhem olur, yangınını söndürür o…” Deniz Engin / Bencil Deniz “Sağlamların balkonu yazın çevredeki evler arasında meşhurdu. Her yıl karı koca birlikte oturur, oraya artık turuncu mu olur, yeşil mi olur, canlı renklerden tenteler, masa örtüleri yaparlardı. Küçük tahta kerevetlerin minderleri ve yastıklarla, daha çiçek

Sis, doğmakta olan güne inat, aşağılara kadar inmiş, geniş Gelenoğlu topraklarını gizemli bir masal dünyasına benzetmişti. Ev daha yukarılarda kaldığı için, zamanla ihtiyaç oldukça yapılıp oraya buraya serpiştirilmiş tek katlı, çoğu yayvan binalar, çöken, adeta yerlerde sürünen bulutun altında kaybolmuşlardı. Bu beyaz karanlığı delen tek tük bacalar ancak seziliyordu. Farklı köşelerden farklı hayvan sesleri, bir de binadan binaya gidip gelen insan siluetleri... Ova ile plato arası bu yükseltide, uzakt

“İran kedilerinin o en aksi bakışıyla Cemal Bey’e bakmaya başladı. Ne de olsa kediydi, insanların göremediklerini görüyordu ama bu dünyaya ait hiçbir şeyin artık karşısındaki adamı etkileyemeyeceğini bilmiyordu tabii. Nerede kaldı ki yaşlı, kısırlaştırılmış, korkak bir ev kedisinin aksi bakışlarının…” ‘Vakitli Öten Horoz’dan “Yaşlı adam, bazı günler, başını hep yaptığı gibi hafif sağa eğer, o yorgun sesiyle masal anlatır gibi, şarkı söyler gibi, şiir okur gibi, baharatın nasıl lezzet demek olduğunu, ons

Tadın Kıyısında üç ayrı başlık altında toplanan öykülerden oluşuyor. İçlerinde, yaşanırken acı tatlı, umutlu buruk lezzetler oluşturan ve tıpkı kekik, tarçın, zencefil, karanfil gibi damakta izler bırakan anılar var. Birinci bölümde tüylerini kabartan bir kedi gibi güneşte ısınarak gevşemeyi, suların şıpırtısını ve kuşların sesini dinlemeyi anlatıyor yazar ve böyle usulünce yaşamayı usturuplu dört dörtlük pişmiş bir tabak enginarı yemeye benzetiyor... İkinci bölümde tema İstanbul Boğazı ve Kanlıca yani ba

Derken sulara yol verildi. Adamköyün iki çeşmesi de çağıldamaya başladı. Kadınlar, çocuklar çeşmelerin başlarına koştular; kovasını kapan geliyordu. Şarkılar, danslar, gülen yüzler Adam, halkın mutluluğuna baktı. Bu daha bir başlangıçtı, susuzluktan ekip biçmeyi unutmuş ya da hiç bilmeyen halk için öncülük etmek, bolluk, aç karınların tıka basa doyması Mantığı Dur, buraya kadar! derken; duyguları, hayallerinin peşinde rüzgara kapılmış gibi koşturup duruyordu.

Her şeye rağmen Karamelia'yı seviyordu. "Daha başka ülkeler var mıydı, ya da onlar nasıllardı?" Bu soruların yanıtlarını bilmiyordu; olsun ne çıkar... Sahile uzanan yolun iki yanındaki masmavi ağaçların üzerine inip kalkan çok renkli, çok sesli kuşlara gülümseyerek baktı. Her zamanki gibi bütün gökyüzünü örten ince bulutların ardından sabah güneşi varlığını duyuruyordu. Adanın çevresindeki kayalar mor giysilerini giymişlerdi. Soluklandı, ilkbaharda "kenze"ler açtığında onların kırları saran kokusunu duyar g