Selçuk Çıkla ile Şeyma Büyükkavas Kuran’ın editörlüğünü yaptıkları Metin Tahlilinde Yeni Yaklaşımlar - I, Çolpan Kitap tarafından 2021’de yayımlanmıştı. Bu kitapta geliştirilen dikkatle hazırlanan Metin Tahlilinde Yeni Yaklaşımlar-II’nin editörleri, Selçuk Çıkla ve Bekir Şakir Konyalı. Kitapta sekiz akademisyenin kuram ve metin tahlili merkezli yazıları yer alıyor. “Metin Tahlilinde Yorum ve Eleştirel İlişki”, “Metin Tahlilinde Anlam Gösterenleri”, “Toplumcu Gerçekçi Anlatıları Tahlil Yöntemi”, “Roman Tahli

DİL ve EDEBİYAT ARAŞTIRMALARINDA AHLAK ve YÖNTEM adlı bu kitap Türk Dili ve Edebiyatı, Türkçe Eğitimi, Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları, Dilbilim Ana Bilim Dalları ile yabancı dil ve edebiyat alanlarında eğitim gören lisansüstü öğrencilerin Bilimsel Araştırma Yöntemleri ve Etik dersinin içeriğine ve bu alanların ihtiyaçlarına göre hazırlanmıştır. Bu kitapta ele alınan çoğu başlıkta, o konuyla ilgili yanlış ve doğru uygulamalara örnekler verilerek özellikle yazma sürecinin başındaki lisansüstü öğrencile

Türkiye’de 29 Ekim 1923’te kurulan cumhuriyetle birlikte Atatürk ilke ve inkılâplarının, CHP’nin altı ilkesinin ve yeni devlet yapısına ait her bir unsurun sanat ile ilişkisinin hangi boyutlarda gerçekleştiği, rejimin yerleşmesi ve kökleşmesinde edebiyatın ve edebiyatçıların üstlendikleri roller konusunda bugüne kadar yapılmış derli toplu çalışmaların sayısı çok azdır. Bazı ülkelerde genelde sanatın ve sanatçıların, özelde ise edebiyatın ve edebiyaçıların devlet tarafından yönlendirilmesinin ne kadar doğru

Edebiyat eleştirisi, incelemesi ve tahlilinde terimler, metnin önerisini somutlaştıran argümanlardır. Metin teriminden başlayarak konu, tema, düşünce, imaj, metinlerarasılık gibi terimlerin sınırları belirlenmedikçe sağlıklı bir yorumdan söz edilemez. Bu nedenle mutlak olmamakla birlikte doğru yorumlara ulaşmak için terimlerin tarihsel süreçte yüklendiği ağırlığı gözetmek gerekir. Bu, her biri bir öneriyle belirginleşen metinlerin okurla konuşabilmesi için uygun dili bulmak anlamına gelir. Metin Tahlili

Kurmacanın Peşinde, Türk edebiyatının hikâye ve roman birikimini merkeze alan bir çalışma. Kitapta, önce kurmaca ve gerçeklik ilişkisi değerlendirilerek kavramsal çerçeve çiziliyor. Ardından Ahmet Mithat Efendi'nin roman yazma yöntemi, hikâye tekniği bakımından Letâif-i Rivâyât, erken dönem Türk modernleşmesinin Araba Sevdası üzerinden yorumu, Halit Ziya ile Mehmet Rauf'un hayatları ile romanları arasındaki ilişki, hikâyede üstkurmacanın hikâyecilik dersi olarak belirişi, postmodern anlatılarda modernizmin

Elinizdeki bu kitapta yer alan herhangi bir yazarın bü­tün hikâyelerine ulaşmak için söz konusu yazarın yine bu kitapta aktarılan eserle­rine ait künyeler yeterli olmayacaktır. Takdir etmek gerekir ki bir yazarın bütün hikâyelerine ulaş­mak; o yazarın bütün eserlerinin ve hatta hayatı boyunca yazdığı gazete ve dergilerin taran­masıyla müm­kündür. Yani bu bibliyografyada yazarların bütün hikâyelerine ait künyelerin eksiksiz olarak bir araya getirildiğini iddia etmiyoruz. Bu çalışmada, Harf İnkılabı öncesin

Edebiyat zararlı mıdır? Edebiyat ve hastalık arasındaki bağ nedir? Eflatun Sokrat'la tanıştıktan sonra neden şiir yazmaktan vazgeçti? Cervantes'in Don Kişot'u hastalıklı bir özlemin ürünü müydü? Tolstoy neden Tanrı Hakikati Görür ve Kafkas Mahpusu dışındaki eserlerinin sahte sanat eserleri olduğunu düşünüyordu? M. Âkif neden sanatını hakikat için feda etmişti? Necip Fâzıl gerçek sanatı nerede bulmuştu? Selçuk Çıkla, Edebiyat ve Hastalık'ta bu soruların ve daha fazlasının yanıtını arıyor. Türk ve Dünya ede

İnsanoğlu ilk çağlardan bu yana, sözlü olsun yazılı olsun, duygu, düşünce ve hayallerini önce genel olarak nazma, özel olarak da şiire benzeyen ifade kalıplarıyla ifade etmiştir. Düzyazı daha sonraki dönemlerde gelişmiş ve kullanılmaya başlanmış bir anlatım yoludur. O sebeple kültür ve medeniyet tarihinin başlangıcından itibaren, şiirin edebiyat sanatının en yaygın türü olduğunu söylemek yanlış olmaz. TÜRKEDEBİYATINDA MANZUM POETİKALAR (1860-1960) adlı bu kitapta;Terimler-Kavramlar, Klasik Dönemde Şiirlere

Bugüne kadar Tanzimat'ın ilanından 1839 Latin alfabesine geçtiğimiz 1928 yılının sonuna kadar yayınlanmış şiir kitaplarının kapsamlı bir bibliyografyası hazırlanmamıştı. Bu kitapla 1839 1928 yılları arasında Osmanlı Türkçesi ile yazılıp basılmış lOOO'den fazla şiir kitabının mümkün olduğunca eksiksiz bir dökümü araştırmacıların dikkatine sunulmuştur. Bugün özellikle Yeni da Osmanlı Türkçesiyle yayınlanmış şiir kitaplarına ait bazı eksik veya yanlış bilgilerin yer aldığı görülmektedir. Bu sebeple bibliyograf

Yusuf Ziya ORTAÇ (1895-1967) edebiyatımızda hece vezninin yaygınlaşmasında önemli rol oynayan Beş Hececi şairlerden birisidir. 1912 yılında dönemin eğilimlerine uygun şiirler yazarak başladığı sanat hayatını 1918 sonlarından itibaren mizah şairi, mizah yazarı ve yayıncı olarak ölünceye kadar devam ettirmiştir. 55 yıl süren bu uzun sanat ve yayıncılık hayatını çok velûd bir yazar olarak geçirmiş; Türk sanat, edebiyat ve kültürüne toplam 42 kitap, 200den fazla şiirin yanı sıra değişik tür ve şekillerde olmak

Tarih ve özellikle kültür tarihi araştırmalarında edebiyat eserlerinin tanıklığına da başvurulmaktadır. Her ne kadar tarih bilimciler ikinci, hatta üçüncü sınıf bir belge olarak görseler de, sonuçta edebi eserlerin tarih açısından önem taşıdığını da kabul etmektedirler. Özellikle roman, belge değeri taşıması açısından önemli bir bilgi kaynağıdır. Hele söz konusu roman, gerçekçilik ilkesine yaslanmışsa, onun belge değeri daha da önem kazanmaktadır. Türk edebiyatı tarihinde, sanatsal-estetik düzey açısından