Ömer’in Çocukluğu, Muallim Naci’nin sekiz yaşına kadar olan çocukluk hatıralarını içerir. Eser, Türk edebiyatının çok sevilen hatıra türünde yazılmış önemli kitaplarındandır. Muallim Naci eserde, (Sekiz Yaşına Kadar) çocukluk günlerini anlatırken dönemim sosyal yapısı, maddi-manevi değerleri ve toplumun hassasiyetleri hakkında da okuyucu bilgilendirir. …Hatırlıyorum, bir kış gecesi yatmış uyumuştuk. Bir ara sokaktan bekçi geçti. Bilmem hangi tarafta yangın olduğunu haber veriyordu. Yatağın içinde göz

Naci, eskinin tümden reddedilmeden yeniliklere kapı aralanmasını, bir anlamda, “itidal”i tavsiye etmektedir. Bu, Yeni Lisancıların, dilde yer etmiş yabancı kökenli sözcüklerin kullanılabileceğini söylemesine benzer bir tavırdır esasında. Ancak Naci, bir tür propagandayla, sanki yenilik adına yapılan ne varsa ona karşı olan, tutucu bir şahıs olarak zihinlerde yer etmiştir. Bu nedenle midir bilinmez, bu büyük tartışmanın taraflarından biri olan “Zemzeme” yayımlanmışken, “Demdeme”, bildiğimiz kadarıyla, yeni h

Bu kitap, şair; tenkit, lugat ve edebiyat tarihi çalışmalarıyla tanınan müellif Muallim Nâci’nin (1850-1893) mensur eserlerinden olan Esâmî’nin Latinize metninden oluşmaktadır. Muallim Naci bu eseri, İslâm tarihinde farklı alanlarda öne çıkmış bazı kişileri, çocuklara ve gençlere tanıtmak amacıyla yazmıştır. Eser, 1890 tarihinde İstanbul’da basılmıştır. Eserde önce 700 kişinin teracim-i ahvaline yer verilmiş, daha sonra kitabın sonuna 150 kişiyi ihtiva eden bir Zeyl eklenmiştir. Muallim Nâcî’nin metni sunul

Muallim Naci, nam-ı diğer Ömer, sekiz yaşına kadarki çocukluk hatıralarını pek sevimlice, neredeyse o yaşından anlatıyor. Babası, abisi, annesi, kedisi Fındık, Hoca Efendi, mahalledeki komşular... Bir çocuğun çevresindeki herkes var bu anlatıda. Sokakta karşılaştığı köpeğin saldırması üzerine yaşadığı korku, eve alınan oğlakla bahçede geçirdiği keyifli vakitler, oynarken düşüp yaralanması, babasıyla ders çalıştığı saatler, mektepte falakaya yatıran Hoca Efendi’den ve karanlıktan korkusu, bilmediği bir yerde

“Hırkayı sırtımdan çıkardım. Biçarenin haline baktım. Gözlerimden yeniden yaş boşandı. Ne hazin manzara! Ne büyük üzüntü! Hırka koltuğumun altında olduğu halde eve ulaştığım zaman ağlamanın devamı olarak içimi çekmekteydim. Valide beni o durumda görünce telaşla, ‘Sana ne oldu oğlum? Ne ağlıyorsun? Hırkanı niye çıkardın? Vah vah! Nedir bakayım söyle!’ diye üzüntüsünü göstermeye başladı. Hırkayı koltuğumun altından aldığı sırada dedim ki: ‘Köşe başında kuyruksuz bir köpeğe rast geldim de... Üzerime atladı.’

Çocukluk, insanın kayıp cenneti gibidir. Muallim Naci için de öyle. Naci, Ömer'in Çocukluğu adlı anılarında, çocukluğunun Saraçhanebaşı Mahallesini; dergâhları, mezarlığı, okuluyla iç içe girmiş mütevekkil İstanbul halkını anlatır. Bu içli çocuğun gözünün önünden babası, annesi, kardeşi, komşuları, okulu bir film şeridi gibi geçer. Eserde Naci, çocuk ruhunu ve dilini çok güzel yansıtmakta, devrin sosyal hayatına, aile ve komşuluk ilişkilerine, insanların giyim kuşamlarına ve bazı geleneklere dair önemli bi

Yaklaşık 130 yıl önce çocuk olmak nasıl bir histi acaba? İstanbul’un medreseleri, cumbalı evleri, eski taşlardan sokakları, camileri ve çeşmeleri arasından yürüyerek büyümek…Bu kısa ama içi dopdolu anı kitabıyla sekiz yaşındaki bir çocuğun gözünden Osmanlı’nın gündelik hayatına bakacak  çocukluğun oyunlarını, korkularını, sevinçlerini, yakınlarını kaybetmenin hüznünü, doğa ve hayvan sevgisini göreceksiniz. Muallim Naci, çarpıcı sadelikte ve akıcılıkta yazmış olduğu Ömer’in Çocukluğu ile her yaştan okurun ev

O adama ne demeli? Ne merhametliymiş ama! Susmadı, ‘'Hoşt!" dedi. Ama yardıma da gelmedi. Ey adam, bir köpek bir çocuğa saldırıyor, hem de o köpeğin kuduz olma olasılığı da var, sen sadece pencereden seslenmekle yetiniyorsun. Dünyada insanın ancak kendi işiyle uğraştığı zaman mutlu olabileceğini düşündüğü için sadece kendi işiyle meşgul olmayı pek sevmiştir. Behçet Bey edepli, zarif, tatlı dilli bir kişidir. Babam kendisini çok severdi. Böyle kişilere "baba dostu" derler. Babaları vefat etmiş oğullar bunlar

Ömerin Çocukluğu, Tanzimat Dönemi Türk Edebiyatının önemli simalarından olan Muallim Naci'nin çocukluk anılarını ihtiva eden bir eserdir. Asıl adı Ömer olan Muallim Naci, bir çocuk gözüyle çocukluk anılarını acısıyla tatlısıyla samimi bir havada kelimelere dökmüş, dönemin sosyal hayatına dair renkli panaromaları bir çocuk kalbiyle önümüze sermiştir. Türk Edebiyatının çocuklara yönelik ilk eserlerinden biri olan Ömer'in Çocukluğu, sizi çocukluğunuzun o temiz anılarına bir kuple de olsa götürecektir. Muallim

Ömer, sizin yaşlarınızda bir çocuk. Ama taa 150 yıl önce yaşamış bir çocuk. Ne televizyon ne telefonun olduğu, hatta elektriğin bile evlere girmediği bir çağda yaşamak nasıl bir şeydi acaba? Hayal bile edemiyorsunuz belki de... Öyleyse Ömer'le birlikte zamanda bir yolculuğa çıkmaya ne dersiniz? Onunla İstanbul sokaklarında, meyve ağaçlarıyla dolu bahçelerde dolaşın. Ömer'in arkadaşları, ailesi ve öğretmeniyle tanışın. Kimbilir, belki siz de bir gün anılarınızı yazarsınız ve 150 yıl sonra onları başka çocukl

Muallim Naci'nin daha önce yayımladığımız Edep Eğitimi kitabına ek olarak sonradan kaleme aldığı Vezâif-i Ebeveyn isimli bu kitap büyükler için yazılmış bir eser. Her çocuk ilk önce çocuk olması sebebiyle masumiyetin, saflığın canlı bir örneği olarak Allah'ın insanlara en güzel lütuflarından biri. Allah'ın, varlığıyla her eve sevinçler, ümitler bahşettiği mucizevi bir tecellisi. Çocuk ilâhi bir muştu, geleceğe ilişkin en güzel bir haber. Bu muştuyu ve bu güzel haberi gerçekleştirmek çocuğu eğiten anne-baba

Tanzimat Dönemi edebiyatımızın çok yönlü kalemlerinden Muallim Naci'nin sekiz yaşına dek çocukluk hatıralarını anlattığı değerli eseri Ömer'in Çocukluğu genç okurlarla buluşuyor. Dilin sadeleşmesine ve edebiyatın yenilenmesine hizmet etmiş bir yazar olan Muallim Naci son derece yalın ve duru bir dil kullanarak sadece 19 yüzyılın ortalarında yaşamış bir çocuğun anılarını değil, aynı zamanda İstanbul'da o dönemki yaşayışı, aile hayatını, akrabalık ve komşuluk ilişkilerini, okullardaki eğitim sistemini de içte

Edebiyatımızın önemli yazar ve şairlerinden Muallim Nâci'nin Ömer'in Çocukluğu, adlı eseri, çocukluk döneminin duygulanımlarını yansıtıyor bize. Mahallenin kendisine özgü dünyasını, okulda geçen günleri, babasının ölümü dolayısıyla ailesinin üzüntüsünü, ağabeyinin bir anlamda ona öğretmenlik yapmasını, yaramazlıklarını okurken kimi zaman eğleniyor, kimi zaman hüzünleniyoruz. Muallim Nâci, bütün bunları öylesine tatlı ve ilgi çekici bir dille anlatıyor ki, o dönemden bu yana çocukluğun tadının değişmediğini

Muallim Naci, bir çok insanın hatırlamakta güçlük çekeceği erken çocukluk dönemini hatırat şeklinde kaleme alır "Ömer'in Çocukluğu"nu. 1800'lü yılların İstanbul sokaklarında dolaştırır. Aile hayatından esnaf ilişkilerine, dönemin eğitim sisteminden dini ve sosyal hayata kadar birçok konuda derinlikli tahliller yapar. Karbon Kitaplar; Muallim Naci'nin İstanbul ile Varna arasında geçen çocukluğunu, yazarın diline sadık kalarak okura sunuyor.

Muallim Naci, nam-ı diğer Ömer, sekiz yaşına kadarki çocukluk hatıralarını pek sevimlice, neredeyse o yaşından anlatıyor. Babası, abisi, annesi, kedisi Fındık, Hoca Efendi, mahalledeki komşular... Bir çocuğun çevresindeki herkes var bu anlatıda. Sokakta karşılaştığı köpeğin saldırması üzerine yaşadığı korku, eve alınan oğlakla bahçede geçirdiği keyifli vakitler, oynarken düşüp yaralanması, babasıyla ders çalıştığı saatler, mektepte falakaya yatıran Hoca Efendi'den ve karanlıktan korkusu, bilmediği bir yerde

Muallim Naci'nin hacim bakımından küçük olmakla birlikte ismini günümüze kadar taşıyan, çocuklara olduğu kadar yetişkinlere de hitap eden tek bir eseri vardır: Ömer'in Çocukluğu. Muallim Naci'nin asıl ismi, bu kitabın başlığında yer alıyor; kendisi ise küçük bir çocuk olarak bu hatırat kitabında yaşıyor. Ömer'in Çocukluğu Türk edebiyatında hatırat türünün, çocukluk ve gençlik hatıralarını ihtiva eden ilk örneklerinden biridir. Muallim Naci, Ömer'in Çocukluğu'nda ilk çocukluk yıllarını, çocukluğunun geçtiği

Muallim Naci, Ömer'in Çocukluğu'nda çocukluğun neşesini, hüznünü ve yalnızlığını, dönemin toplumsal yaşamının portresini kendi anılarıyla çizerek, naif bir dille anlatıyor.

Edep, güzel ahlâk, güzel terbiye, utanma, zarafet, insanlara söz ve fiil olarak güzel davranışta bulunmak şeklinde tanımlanmıştır. Sözlerimizde ve davranışlarımızda hepimizin ortak amacı nasıl ki iyiyi gerçekleştirmek, kötülükle mücadele etmek ise bu amacı uygulamada ilk hareket noktamız da edep olmaktadır. Onun eğitiminden geçmedikten sonra ne iyi, iyi olarak kalabilir ne de kötülükler ortadan kalkabilir. Şekil olarak hepimiz insan suretindeyiz. Fakat ruhumuzla, kalbimizle, aklımızla, söz ve davranışlarımı