Torunlarımla beraber adeta yeni bir yaşama adım attım. Onlarla beraber yeniden büyüdüm. Bitip tükenmez masallar, öyküler anlattım onlara. Anlattıklarımdan hiç değilse bazılarını unutmasınlar diye bir gün yazmaya başladım. İşte bu kitabın öyküsünü de İdil'e borçluyum. İdil televizyon seyrederken, ürkek ve üzgün bir çocuk sesinin biraz da sanki korkarak hep aynı ezgiyi tekrarladığını duymuş: Baba Beni Okula Gönder. İki damla yaş, göz pınarlarından taşıp yanaklarından süzülüvermiş. Ona bazı gerçekleri anlatma

Göçmen Kuş ve Ceviz Ağacı adlı ilk kitabımı torunlarımın, onlara anlatmış olduğum masalları ve öyküleri unutmamalarını sağlamak amacıyla kaleme aldım. Ama çok sayıda çocuğun da onları okuyup sevdiklerini gördükçe, yüreğimde başka öyküler de belirmeye başladı. Yüreğimde diyorum, çünkü benim öykülerim belki zihnimde oluşuyorlar ama ben onları yüreğimden aktarıyorum. Zaman içinde hayal gücüm, gözlemlerimin de etkisiyle, tıpkı torunlarımınki gibi gelişti, büyüdü. İçimde beliriveren öyküler, anlatılmak için artı