1980'lerden beri Türkiye'de kurulan saadet zincirlerinin son halkası, Tosuncuk lakaplı Mehmet Aydın'ın kurduğu Çiftlikbank oldu. İsmail Saymaz, Tosun Bank diye adlandırdığı bu saadet zincirinin yükselişini ve Aydın'ın binlerce kişinin parasını çarparak yurtdışına kaçışını anlatıyor. Gelir dağılımının bozulmasıyla birlikte, emek harcamadan servet edinme hevesiyle başı dönmüş insanların bazen ilahiler, bazen milli marşlar eşliğinde dolandırılmasının kırk yıldır süren öyküsü bu. Nasıl ki Banker Yalçın, 12 Eyl

Sarı telefon bir gün olsun çalmadığı halde sehpadaki varlığını senelerce korudu. Zamanla ahizesi kırıldı, sonra tuşları çıktı, ardından kablosu koptu. Bir sabah annem sarı telefonu kömür sobasına attı. İçimde, sivilceli ve çilli bir çocuğun Alo! sesini duydum. Açsaydın, Seni seviyorum, diyecektim. İsmail Saymaz, bazen bir Erzurum türküsünün soluğunu ya da Karadeniz'in yerinde duramayan rüzgârını İstanbul'un baş köşesine getiriyor; bazen de İstanbul'un hovardalıklarını, neşesini ve rengini tutup memleketin d

Günümüzde Türkiye'de otuz tarikat silsilesinin ve bunlara bağlı dört yüz civarında kolun, sekiz yüz civarında medresenin faaliyette olduğu tahmin ediliyor. Çoğu holdinge dönüşen tarikatlar büyük bir ekonomik sektör oluşturuyor. Hızla gelişen her sektörde olduğu gibi, bu alanda da kayıt dışı ve merdivenaltı ekonomi gelişiyor. Bireyin kurtuluşunun cemaat yoluyla gerçekleşeceğine dair güçlü bir inanç aşılanıyor. Merdivenaltı tarikat ve cemaatler, geleneksel tarikatların yöntem ve söylemlerini taklit ederken, b

Diyarbakır'ın Karaağaç Köyü Kuran Kursu'nda can veren altı çocuk; tarikat şeyhleri tarafından kutsanmış 'imansız' bir piyasanın ve bu kuralsız piyasada bozdurulmuş kör bir inancın kurbanlarıydı. Karaağaçlı çocukları; anayasasında yazıldığı üzere demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devleti olması beklenen Türkiye Cumhuriyeti'nin diğer kimsesizleri izledi: Konya Taşkent'te doğalgaz patlamasında yiten on sekiz ve Adana Aladağ'da köze dönmüş on iki kız çocuğu, Karaman'da tecavüze uğrayan on erkek çocuk, Kütahy

IŞİD, Mayıs 2015'ten itibaren açıkça Türkiye'yi hedef aldı. Çıkardığı Türkçe dergiye Konstantiniyye, Gaziantepliler için kurdukları kampa 'Konstantin' adlarını vererek, İstanbul'u fethedeceklerini ilan etti. IŞİD'in Türkiye'ye açtığı savaş iki aşama izledi. İlk önce HDP'liler, sol görüşlüler ve Aleviler hedef alındı. İkinci aşamada, IŞİD karşıtı koalisyona verilen destek ve 'Fırat Kalkanı Operasyonu' sonrası, Türk devleti IŞİD'in hedefi haline geldi. Bugün tüm Türkiye namlunun ucundadır. IŞİD'in 2011-2015

Zeliha, hesapta son bohça çayı toplayacak, çay makaslarını yanına alacak, annesinin ardı sıra alım yerine gelecekti. Genç kız alelacele sıktığı bohçayı annesinin sırtına yüklerken böyle söz vermişti. Oysa bir saatten fazla geçmiş, Zeliha gelmemişti. Annesi Mukadder, gözlerini gökyüzüne çevirdi. Kırılgan bir güneş, gri ile lacivert arasında kararsız kalan yüklü bulutları, bulutlar da çaylıklarda tek tük biten mandalina, hurma ve karayemiş ağaçlarını yalayıp geçti. İsmail Saymaz, Ovit Dağı'nı aşmaya çalışa

12 Eylül 1980 hiç uzak değil. Hele o günden kalan düzenin içindeyken Türkiye, her yerde darbenin açtığı yaralar kanamaya devam ediyorken. Ama bugün "Zamanaşımı" diyorlar. Oysa işkenceden geçirilenlerin, kaybedilenlerin, idam edilenlerin acıları zaman durmuşçasına taze. Anneler henüz oğullarının mezarını bulamadı. Kadınlar kocalarının, çocuklar anne ve babalarının üniformalı katillerinin cezalandırıldığını görmedi. İsmail Saymaz ?Oğlumu öldürdünüz, arz ederim' kitabında devletin tetikçilerini, işkencecileri

Kaza değil bu ya, bu cinayet. Niye cinayet biliyor musun? Bazen şöyle diyorlar: İşçiler cahildir. Öyle midir? Bu işçiler dünya güzeli gemileri yapıyor, denizde yüzdürüyor; cahil değil. Ama elektriğe bastığında cahil! Oysa önlem almadığından, üç kuruş daha fazla kazanasın diye beş kuruşu harcamadığından bu cinayet oluyor. Beş dakikalık gaz ölçümünü yapmazsan, işçi patlamada öldüğünde bu cinayet değil midir? Cinayetin âlâsı bu. Tersane işçisi Hakkı Demiral Türkiye'nin son otuz yıldır geçirdiği iktisadi dönüşü

Ali İsmail Korkmaz, dört polis ve dört sivilin tesadüfi saldırısının değil, Eskişehir'de 31 Mayıs 2013'de başlayıp 3 Haziran'da son bulan örgütlü bir şiddetin kurbanı oldu. Sanıkların savunmalarından muhafazakâr ve milliyetçi oldukları görülüyordu. Ama daha önemlisi, dönemin başbakanından ilham almış, onun koruması ve teşviki altında çalışmışlardı. Bu nedenle, sanık polis Mevlüt Saldoğan, mahkemede Gezi darbe ise, ben darbeyi bastırdım demek cüretini gösteriyordu. Ali İsmail'e tuzak kuran siviller ise Rece

Baba Kenan Polat: Asker ölüsü, tavuk ölüsü gibi Hani bir asker ölmüş, onların umurunda mı ki? Onların çocukları askerde yok ki, ölsün. Çocukları dünyanın dolarlarını götürdü, hiçbir şey yok... Anne Ani Balıkçı: O gün o bir kurşun hayatımızı bir saniyede değiştirdi. Derler ya, bir ölenin arkasından kırk gün mum yanarmış, her gün biri sönermiş. Bizde hiçbiri sönmedi daha. İki buçuk yıl oldu. Kırkı da yanıyor. Baba Yaşar Özel: TSK, yavrumun hayati sorumluluğunu üstlenmeyecekse neden yavrumuzu bizden zorla kop

Türkiye'de son yedi yılda terör suçu, iktidar bloğuna karşı her eylemi, her muhalif kimliği içine alacak şekilde genişletildi. Polis fezlekeleri adeta yasaların yerine geçerken; özel yetkili mahkemeler, düşman ilan edilen kesimlere karşı kahredici bir mekanizma olarak kullanılıyor. Çoğulcu demokrasiyi, örgütlü toplumu, özgür bireyi ve eleştirel aklı hedef alan devlet terörü eliyle, yasal hakları kullanmak bile terör suçu sayılıyor. Sonuç ortada: ÖYM'lerde yargılanan sekiz bini tutuklu yetmiş bin sanıkla Tü

Polisin Türkiye'nin genelinde cinayet işlediği zaman nasıl ifade verdiğini araştırdık. Baktık ki, Antalya'da Çağdaş Gemik'i öldüren polis de aynı şekilde ifade veriyor. 'Ayağım kaydı, silahım patladı, nasıl oldu, bilmiyorum.' Sivas'a geçtik. Turan Özdemir'i öldüren polislere baktık. Onlar da aynısı... Peki, mermi nereye değdi? Turan Özdemir'in ense köküne. Çağdaş Gemik'in neresinde patlamıştı? Kulağının arkasında. Baran Tursun'da? Tam kafasının arkasına. Onur'u yaşamdan koparan süreç, kolluk güçlerinin uyg

12 Eylül 1980 hiç uzak değil. Hele o günden kalan düzenin içindeyken Türkiye, her yerde darbenin açtığı yaralar kanamaya devam ediyorken. Ama bugün Zamanaşımı diyorlar. Oysa işkenceden geçirilenlerin, kaybedilenlerin, idam edilenlerin acıları zaman durmuşçasına taze. Anneler henüz oğullarının mezarını bulamadı. Kadınlar kocalarının, çocuklar anne ve babalarının üniformalı katillerinin cezalandırıldığını görmedi. İsmail Saymaz Oğlumu öldürdünüz, arz ederim kitabında devletin tetikçilerini, işkencecilerini

Bu kitap iyi bir gazetecinin iyi bir araştırması. İsmail Saymaz hem yaptığı haberlerle hem de son iki senede yazdığı üç kitapla Türkiye'de hala gazetecilik yapıldığını gösteren biri. Israrlı bir çalışkanlık ve inatçı bir haber takibi anlayışıyla netameli konulara girmekten çekinmiyor. Malatya'da Zirve yayınevinde gerçekleşen katliamdan hareketle yazılan bu kitap da öyle... Kitap sadece öldürülen misyonerlerden bahsetmiyor. On sene öncesinden bugüne Hristiyan din adamlarıyla misyonerlerin bir sürek avının

O kitabı; emniyet içerisindeki cemaat örgütlenmesini ele alan Haliçte Yaşayan Simonları yazdığı tarihe kadar dindar kesimin model polis şefiydi. Gülen Cemaatine yakınlığıyla biliniyordu. Ne olduysa, o kitaptan sonra oldu. Ömrü sol örgütlerle mücadele ile geçen, bu uğurda adı işkenceciye çıkan Hanefi Avcı, birden bire Devrimci Karargâh adlı silahlı sol örgüte yardım etmek iddiasıyla tutuklandı. Ve ardından, eski makam odasından ses kasetleri çıktı. Bu kavganın özü neydi? Hanefi Avcı, Devrimci Karargâh ile ha

Bir tarikatı soruşturmasıyla başladı her şey 1998de Şırnakın İdil ilçesinde, dönemin dokunulmazı olan JİTEMi soruşturan Başsavcı İlhan Cihaner, 10 yıl sonra bu dönemin dokunulmazı haline gelen tarikatları mercek altına aldı. Önce İsmailağa tarikatını, sonra Gülen Cemaatini soruşturmaya koyuldu. Erzincanda, tarikat medresesinden çekilen telefon hattının ucu, İstanbulda bir iş adamının evinde ve Ankarada bakanlık katında çıkınca savaşın işaret fişeği atılmış oldu. Kentte baraj gölünde bulunan mühimmat, Erzuru