Gözlerini açtığında, devasa avizelerin altında, kırmızı ve altın renginin ihtişamı içinde gördüğü ilk şey, kucağında birbirine kenetlenmiş elleri. İlk gençlik yıllarından beri edindiği bir alışkanlık bu, ellerini birbirine kenetlemek. Kendini boşlukta, yapayalnız hissettiği zamanlarda, bir elin diğerini umut bellemesi gibi istemsizce yaptığı bir hareket. Yıllarca yakasını bırakmayan o boşlukta olma hissi yok oluyor birden. Ellerinin üzerinde hissettiği sıcak dokunuşla parmakları birbirinden ayrılıp kök oluy

Sevgisiz bir başına olma, sevilmeme, sevenin kıymetini bilememe duygusu içimde kaskatı duruyor. Bu tarifi zor hissi çıkarıp içimden ellerimle şekillendirebilsem. O nasıl acıtıyorsa canımı, ben de bir kum torbasına vurur gibi vurabilsem ona, ben de onun canını yakabilsem. Benim içimde benden ayrı olan bu hisse hükmedebilsem. Bugün anlıyorum, Sevilmek, sevmek için mükemmel olmak gerekmediğini. Aşkın hesapsız kitapsız, kural tanımaz, acıtan bir şey olduğunu anlıyorum. Yaşamak, yaşadığını, nefes aldığını hisse

hani boş gelir ya karşındaki, önemsemediğin, yetersiz bulup sevmediğin var ya onun içindeki doluluk kadar, senin için boş aslında. boşluğun derinliğini anlamak için, soksan kafanı boş adamın ağzına, haykırsan içeri çenen ayrılırcasına, mutlaka şaşıracaksın. hiç duymadığın ses karşısında...

Ansızın oluverdi, birden bire... Çalan telefonun sesiyle, sağ taraftaki kaburgama doğru, öyle bir savruldu ki yüreğim, kırıldı sandım. İşte başladık, harekete geçti artık. Ona doğru attığım her adımda, çarpıp duruyor göğüs kafesimin çeperlerine. Canım yanıyor... Sanki o çarpmaların hızı ile güç kazanıp tırmanacak boğazıma ve ağzıma kadar ulaşacak. Ödüm patlıyor... Her adımda biraz daha itiyor, tırmanıyor yüreğim boğazıma doğru. İşte o tam karşımda duruyor, yüreğim de ağzımda atıyor. Bütün bağlarından kop