“Yeşillenmiş parklarını, çam ağaçlarını, çınarlarını, ıhlamurlarını, pürtelaş insanların artık kullanmadıkları eski tencerelerinde, göstermelik yoğurt kaplarında, göstermelik salça yahut nebati yağ kutularında yetiştirdikleri mis kokulu fesleğenleri, hanımellerini, genel karamsarlığını, hödüklüğünü, yıkılmaya mahkûm binalarını, telle çevrili özel arazilerini, muhatapsız haykırışlarını falan iyi bildiğim bu çevreden birileri, ne bileyim huyları olduğu üzere canlı cenaze misali sana yanaşır ve yapay bir coşku

Mavi Tenli Kadın, bir deri bir kemik kalmış bir ot oğlanın narin başını mengeneye benzeyen eliyle okşuyor ve hoplaya hoplaya gülüyordu. Dırdırla dolu karanlık dünyayı böylesi bir neşeyle topa tut-ması gözle görülmeden inanılacak bir şey değildi. Oğlan öyle dengesiz biriydi ki, yaptığı biçimsiz bir hareket yüzünden belindeki tabancası nerdeyse olduğu gibi göründü, okuma yazma bilmeyen bu çocuk on altısından fazla görünmüyordu. Ot oğlanlar arasında en cahil olanıydı, ama nedense suratı cahil bir surat değildi

Semra Topal, henüz dünyaca ünlü değil... Hala Türk okurunca da çok bilinmemesine rağmen buna aldırmayan tek yazar neredeyse. Semra Topal marjinal bir yazar değil; dünya roman sanatının buradaki izdüşümü nereye düşmesi gerekiyorsa orda duruyor. Bulunduğu yeri sadece yazarak dolduran, Türk romanını sımsıkı sarmalayan bir yazar. Sakın onu sadece eleştirmenlerin tanıdığı, akademisyenlerin çokça terennüm ettiği, eh okurların da mecburen takip etmek zorunda kaldıkları kuru yazarlardan sanmayın, çok fena yanılırs

Onunla aramızda doğru dürüst bir şey geçmedi, bir gün A.'nın kullanmama izin verdiği ve beni tamamen yalnız bıraktığı evinde oturmuş televizyona bakıyorken Selma geldi, neden yazmadığımı sordu bana, ben de ağladım. Beni memelerinin arasına almak istedi ve beni bir hamlede kaptığı gibi yüreğine bastırdı, bastırdı, bastırdı -boğulsaydım memnun olacaktım. Onun sıcaklığından kurtulur kurtulmaz kollarını ısırdım. Siyah bir elbise giyiyordu ve kılığını bütünleyecek siyah eldivenler takmıştı; savaşı protesto etmek

Size garanti ederim ki, Semra Topal'ın son kitabı 'Yara' okurundan gerçekten emek isteyen bir roman. Yazarının okurundan uyanık olmasını beklediği romanda, Baykuş Anne'nin 'yuvası' randevuevinde çalışan Fahişe Şebboy ve küçük aptal yazar Elem Pomak başrolde. Bu kadınların cinsel organları yaralarıdır ve doğurarak iyileşebilecekken, bebeklerini aldırarak yaralanmaya mahkûm edilmişlerdir. Kadınların yaralarıyla daha güçlü ve sağlam oldukları, erkeklerinse hazlarına yenildikleri bu dünyaya ölüm ve cinsellik ha

Kalas gibi kaba ve çirkin insanların yaşadığı Ankara'dan, bu kadar güzel bir insan çıkabiliyorsa artık dünyada her şey olabilir demektir. Kadınların ona ilk görüşte aşık olmaları nerdeyse bir kuraldı ve Ahmet bu kurala ziyadesiyle alışıktı. Kadınlar ona karşı aptallık safhasında zayıftı, brifingin verildiği sırada ODTÜ'lüler, Egeliler, Silifkeliler (mutfak takımının yarısı Silifkeliydi) kim var kim yoksa bakışlarıyla yiyorlardı bu adamı. Kirlihanım bile cipsini tıkınırken şöyle diyordu: Tanrım bu adam gördü

Tartışmayacağım tabii, stoacı gibi bu adamı karşıma alarak düşünce labirentlerinde kaybolmaya niyetim yok, o üstü kapalı yaya yolları ve harikulade kolonadların içinde zaman zaman yüzüm kızararak, zaman zaman da iniltili bir ses çıkartarak eşlikçime doğruluğu tartışmalı ve utanç verici şeyler anlatmak isterdim, arada bir ağzımıza attığımız acımsı bir meyveyle dişlerimizi kamaştırarak evreni ne güzel aşağılardık. İşte o zaman evreni kürklü bir pelerin gibi örtünür, birbirimize suç ortakları gibi sokularak, h

Semra Topal'ın metinleri roman bilincimizin önemli eşikleridir. -Hasan Bülent Kahraman- Semra Topal romanımızda duymaya alışık olmadığımız aykırı bir ses. -Asuman Kafaoğlu-Büke- Semra Topal'ın arzusu; öfkesi de gülünç bir öfkedir esasen. Travestiler, eşcinseller, hedonistler, akrobatik palyaçolar, parmak çocuklar, devleşmiş lotuslar ve karıncayiyenleriyle, mitlerin evreni ve Bakhtinci karnaval dünyasından çıkıp gelmiş kahramanlarıyla eserleri bir şenlik yeridir. -Hande Öğüt- Semra Topal, 'kadın romancı

Alis Tavşan'ıyla geliyor üstüme dağlar kadar sorun biniyor postlara sarınmış bir patrona soruyorum sen insan olabilir misin ve caanım leoparı ve ayıları eğitebilir misin hadi al, bugünkü öğünün bayıldığın domuz bokun derken, evet derken Alis Tavşan'ıyla geliyor Tavşan'ın kolunda kıçım kadar bir saat hadi akıllı kızım kaçmak için, ısır mantarın ucundan ve sen iğrenç patron üstüme dağlar kadar sorun bindiriyorsun ve böylece cangıl canlanıyor, muhterem ve ışıklar saçıyor muhterem

Yazmak ciddi anlamda mahremle ilgilidir; yazar, kitapla en mahrem öznelliğini öteki için yaratır. Peri Nacar (periler geleneksel cinsiyetçiliği tehdit ederler, zira onlar cennetteki ateş şenliğinden kopup gelmişlerdir), falcı güzeli Enjoy´un kafesinden, Amca´nın ölüm döşeğinde yattığı üniversite hastanesine çıkan mahrem bir yolu kateder. Adana ve Mersin´in sıcakkanlı kontak Eros´larını, Eskişehir´in soğuk erotizmini, dua satıcısı Hoydonk´u, ortopedi hemşiresi Ruhat´ı, tesettürlü teyzeleri (ve daha kimleri)

Yara´da ölüm ve cinsellik her şeyi ele geçirmiştir. Dünya şüphesiz bir kapandır, Baykuş Anne´nin Yuvası´ndaki fahişeler ve ´küçük aptal yazar´ Elem Pomak bu kapanın en cehennemsi yerindedirler. Kadın oldukları, evlenmedikleri ve zevke adandıkları, yani hem Venüs hem de Athena oldukları için cehennemi iki kez bilirler. Kadın hayat veren cinsel organıyla, yani yarasıyla erkekten ayrılır. Fahişe Şebboy ve Elem Pomak hamile kaldıklarında bebeklerini doğurmanın imkânsızlığını görürler. Erkekler ve parasızlık

Elektrikler kesilecek, mumları hazırlasak iyi olur. Bundan sonra yapacağımız şey, gölü dinlemek olacak. Göreceksin, sabaha kadar uyuyamayacağız. Her ses, her tıkırtı, her gölge büyüyü arttıracak. Su büyüdür. Susacağız, hiç konuşmayacağız, ateşin etrafında dolaşıp duracağız, yüzlerimiz birbirimize hiç bu kadar anlamlı gelmemiş olacak. Sundurmaya çıkardığımız sandalyelere oturarak avluya baktığımızda, avluyu hiç bu kadar olağanüstü görmemiş olacağız. Ertesi gün tekrar bakacağız, gene avluyu hiç bu kadar ola

Ayıplananla, yasaklananın cazibesine kapılmış zihnin kurduğu komik bir evrendir bu roman. Ankara da üç yetişkin, belki yapacak hiçbir şeyleri olmadığından, belki mutsuzluklarından, dünyayı sapkın başlar etrafında yeniden kurarlar. Bu düşünsel bir ileriye gitmedir ve kendilerine özgü aşırı düşünce tarzlarıyla her uygunsuz şey, başka bir uygunsuzlukla eşleştirilir. Kendilerini verdikleri oyun, soğuk ve cahil Ankara da sürüp giderken, dünyada bir araya gelmez olan şeyler bir araya getirilerek, zevkli ve sapkın

Gecenin Şamarı barına, ana rahminde birbirne bağlanan bebekler gibi kök salmış olarak toplanmış insanlar: ihtişamları ve kötü huylarıyla, harcama eğilimleri ve sınırları ihlal edici hayal güçleriyle, zor erişilebilir bir dünyanın inançsız müritleri. Hepsinin bildiği bir gerçek, ölümlü bir insanın her zaman bir diğerinin tuzağı olduğu. İtiraf edilemeyecek zevkleri ve sapkınlıklarıyla, acıyı gülüşün içinde çekecek olan ve ölüm döşeğinde bile zevk içinde titrenebileceğini farz eden gecenin melek yüzlü şeytanla

Elinizden bırakamayacağınız bir roman, yazarla bir sohbet... Semra Topal, son romanı Salta Dur’da, sanat dünyasının acımasızlığını akıcı ve akılcı bir dille hicvediyor. Bu kitap bir taşlama, aynı zamanda yazar için gençliğe veda... Neşelenin!.. Kısacası neşelenin, bu iyimser olmanız anlamına gelmiyor, hava her an bozabilir, nerden geldiğini anlayamadığınız kötü güçlerin etkisini savuşturacak kadar akıllı değil kimse, evet bunu bilir bunu söylerim, ne yazık ki deneyimim buna izin veriyor. İnsan,