Mizah, egonun kendisini gülünç bulmasıyla harekete geçen bir anti-depresandır. Özne kendini adi bir nesne olarak görünce, acı acı ağlamak yerine, kendine gülerek teselli bulur. Mizah egoyu körelten, Prozak kaynaklı sersemlik gibi işleyen bir anti-depresan olmaktansa, bir tür kendini tanıma ilişkisidir. Mizah genellikle karanlık ama her zaman berraktır. Kişinin kendisi ve dünyası ile kurduğu derinlemesine bilişsel bir ilişkidir. Mizahın bize insan durumunun tevazusu ve sınırlılığını hatırlattığını ileri sürm

Futbol pek çok şeyle yakından ilgilidir: hafıza, tarih, mekân, toplumsal sınıf, toplumsal cinsiyet, kimlik, grupların doğası vs. Aslen işbirliğine dayanır, hatta sosyalisttir; diğer taraftan açgözlülük, yozlaşma, kapitalizm ve otokrasi çukurunda var olur. Bu nedenle futbolun şirketleşmiş yapısının eleştiriye tabi tutulması acil bir ihtiyaçtır. Ama diğer yandan biçime daha çok odaklanan bir futbol poetikası da bir hayli elzemdir. Hepimiz biliriz, hissederiz: Futbolda güzellik vardır. Simon Critchley, bir fut

Daha sayfaları çevirmeye başlamadan okuru hayal kırıklığına uğratma riskini göze alarak söyleyeyim: Kendimi öldürmeye niyetim yok... en azından şimdilik. Öte yandan intihara karşı olduğunu; birinin hayatına son vermesinin sorumsuzca ve bencilce, hatta utanç verici ve korkakça olduğunu; insanın ne olursa olsun yaşama dört elle sarılması gerektiğini bağıra çağıra ilan edenler korosuna katılmaya da niyetim yok. Bana kalırsa intihar ne hukuki ne de ahlaki açıdan suç olarak değerlendirilebilir. Meseleyi böyle el

Simon Critchley boşaltmak üzere geldiği ofisinde, ölmüş bir filozof arkadaşının yayınlanmamış yazılarını, hazırladığı tuhaf bir takım kartları içeren ve her birinin üzerinde burç işaretleri olan kutular bulur. Yalnız bir burç eksiktir. Karıştırdığı bu kutular arasında kadim hatırlama sanatı hakkında parlak bir metin ve çeşitli filozofların hayatlarının dönüm noktalarını kaydedip ölecekleri tarihleri tahmin eden astroloji kartları bulur. Bunlardan birisi de kendisi hakkındadır; çok ciddiye almamış gibi yapar

Bowie'yi ilk olarak 1970'lerde, bir televizyon programındaki Starman performansıyla tanıyan Simon Critchley'nin hayranlığı on iki yaşından bu yana sürüyor. Yazar bu kitaba Bowie'nin hayatını sığdırmak yerine şarkı sözleri, sahne şovları ve video klipleri eşliğinde kısa ve özlü bir gezintiye çıkarak Bowie'nin sanat yaşamına bir bakış imkanı sağlıyor. Felsefe üzerine çalışmalarıyla tanınan Critchley'nin Bowie'si sıradan bir biyografi olmaktan çok edebi ve felsefi bir inceleme.

Pythagoras fasulye tarlasına girmektense öldürülmeyi yeğlemiştir. Aristoteles'in kendisini boğanotuyla öldürdüğü söylenir. Boethius Ostrogot Kralı Theodoric'in emri üzerine sopayla dövülerek öldürülmeden önce acımasızca işkence görmüştür. Descartes İsveç kraliçesine kışın, sabahın erken saatlerinde ders vermek zorunda kaldığı için zatürreeden ölmüştür. Hegel kolera salgınında ölmüştür. Schlick Nazi Partisi üyesi bir öğrenci tarafından öldürülür. Barthes bir aracın altında kalarak ölür. Deleuze kendisini Par

Dinin geri dönüşü günümüz felsefesinin başat temalarından biri, belki de birincisi haline geldi, ama felsefe bir din savaşının hükmettiği bir siyasal gerçekliğin abartılı bir yankısından öte pek bir şey sunmuyor bize. Seküler dönem yerini bir şekilde siyasal eylemin doğrudan doğruya metafizik çatışmanın ürünü olduğu yeni bir döneme bırakmış görünüyor. İşte Critchley'in bu kitabı bir tür sekülarizmi mi savunmalıyız, yoksa teizme dönüşü sükunetle kabul mü etmeliyiz yoksa bir üçüncü yol var mı? sorusuna ceva

Kıta felsefesi ve analitik felsefe arasındaki temel farkların bilhassa altmışlı yıllardan itibaren batı düşünce dünyasında başat bir ayrım olduğu bilinir. Yapısalcılıktan postmodernizme kadar birçok tartışmanın can alıcı kırılma noktası bu iki eğilim arasindaki bakiş farklari ve meşruiyet talepleridir. Bu perspektif farklılığının titiz bir incelemesini yapan Critchley, tartışmanın düşünsel boyutlarıyla olduğu kadar felsefenin temel varlık sebepleriyle de ilgili bir metin kotarıyor. Özünde Kant'la başlayan

Simon Critchley Sonsuz Talep'te bir yandan içinde yaşadığımız kapitalist liberal demokrasi döneminde yoğun biçimde hissedilen siyasal hayal kırıklığının nedenlerini araştırırken, bir yandan da bu hayal kırıklığını ve doğurması muhtemel nihilist tepkileri, insanları sahiden motive etme gücü olan radikal bir siyasetle aşmanın yollarını analiz ediyor. Böyle bir siyaseti şekillendirebilecek bir bağlanma etiğinin ve bu etiğin taşıyıcısı olacak özne kavrayışının anahatlarını Kant, Marx, Levinas, Badiou, Rancière