"Bir yakınımızı, sevdiğimizi kaybetmek, önemli bir parçamızı kaybetmek gibidir. Artık inkâr mekanizması işe yaramaz, "Ben özelim, ben korunuyorum, bana bir şey olmaz" savunmaları tamamen çöker. Ölüm bu kadar yakına gelebilmişse, büyük bir tehdit var demektir. Ve eğer ben de öleceksem o zaman hayatın anlamı nedir? Kişi bu soruya kendine has yeni bir cevap bulabilmek, kaybına ve hayatına yeni bir yön verebilmek zorundadır. Böylesine zor bir yüzleşmenin bu kadar güçsüz olduğumuz bir dönemde yapılması gereklili

Uzun yıllardır sürdürdüğüm psikoterapi mesleğinde, binlerce hikâye dinledim. Dinlediğim hikâyeler genellikle acı, öfke, endişe, keder, korku ve travmatik olaylarla dolu anılardı; kimse neşeli hikâyeler anlatmak için terapiye gitmez. Ancak son birkaç yıldır, anlamakta güçlük çektiğim bir hikâye türü olduğunu fark ettim; kendilerine zarar verenlerin hikâyeleri. Bu insanlar doğal eğilim olan acıdan kaçma prensibinin tersine bedenlerine kasten zarar verip, kendi canlarını acıtıyorlar. Kendine yönelik şiddet ne

Acaba müdürüm bugün ne çıkaracak? Neden beni arkadaşlarımın önünde sürekli küçük düşürüyor? Benden ne istiyor? Başarılarımı neden sürekli göz ardı ediyor? Sabahları işe giderken ayaklarım geri gidiyor. Neden bu kadar üstüme geliyor? Çok bunaldım, dayanamayacağım artık! Son dönemlerde bu cümleleri kendinize ve çevrenize sık sık söylüyorsanız mobbing ile tanışmışsınız demektir. Artan rekabet, olumsuz hayat koşulları, medya ve kültürün toplumsal şiddeti beslemesi, saldırganlığın iş yerlerine de sızmasına ned