Mustafa Can, 01.01.1949tarihinde Samsun ili Terme ilçesinde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu Terme’de, liseyi Samsun 19 Mayıs Lisesinde okudu. 1972 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü Yabancı Diller Bölümünden mezun oldu. Bolu Erkek Öğretmen Okulu ve iki yıllık Eğitim Enstitüsünde Almanca öğretmeni olarak göreve başladı. Coğrafya ile birlikte umutların yeşerme devresidir. Önemli olan ayakta ve hayatta kalacak şekilde zorlanarak kendine hazırlamış olduğu hayatı zarara uğramadan yaşamaktır. Kendi ülkesinde deniz, dağ

Mustafa Can, 01.01.1949tarihinde Samsun ili Terme ilçesinde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu Terme’de, liseyi Samsun 19 Mayıs Lisesinde okudu. 1972 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü Yabancı Diller Bölümünden mezun oldu. Bolu Erkek Öğretmen Okulu ve iki yıllık Eğitim Enstitüsünde Almanca öğretmeni olarak göreve başladı. Coğrafya ile birlikte umutların yeşerme devresidir. Önemli olan ayakta ve hayatta kalacak şekilde zorlanarak kendine hazırlamış olduğu hayatı zarara uğramadan yaşamaktır. Kendi ülkesinde deniz, dağ

Mustafa Can, 01.01.1949tarihinde Samsun ili Terme ilçesinde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu Terme’de, liseyi Samsun 19 Mayıs Lisesinde okudu. 1972 yılında Gazi Eğitim Enstitüsü Yabancı Diller Bölümünden mezun oldu. Bolu Erkek Öğretmen Okulu ve iki yıllık Eğitim Enstitüsünde Almanca öğretmeni olarak göreve başladı. Coğrafya ile birlikte umutların yeşerme devresidir. Önemli olan ayakta ve hayatta kalacak şekilde zorlanarak kendine hazırlamış olduğu hayatı zarara uğramadan yaşamaktır. Kendi ülkesinde deniz, dağ

Erken kalkardı. Gecenin rahatlığından söz edecek gibi de değildi… Çok olmasa da bir şey ona hem cazip gelmiş hem de engelleri önüne sermişti. Ne yapacağına dair bir fikri yoktu, o an yeni bir planlama yapacak durumda değildi. Sorular alabildiğine çoğalmıştı, ama o an görmek istemediği de ortadaydı… Yazacaksa ve okuyacaksa daha fazla zamanı olmalıydı. Masadaydı… Kendine iş aradığından değil fakat içinde bir kıpırtı da yok değildi… Tuhaf bir ruh hali vardı… Öyle önemli bir sorusu yok muydu veya yoksa sorulaca

Yalnızlığı severim, kendimle konuşmayı da… Uyanışın arkasından konuşma bir başka durumun habercisi gibi… Şey… Ne şeyinden bahsediyorsun? Yorulmuşum, gece gördüğüm rüyalar var ya… İşte o rüyalar mı yoksa rüyaların zorlayarak kendime roman veya sahne eserleri çıkartacak malzeme toplamak için oluşturulan yarı gerçek yarı kurmaca şeylerinden söz ediyorum. Onlara hazırlık çalışmalarını topladığım ve onlar için toplanacak malzemeleri not ettiğim on dört raf var… Orada şeyler varsa ki varlar. Oradayım şimdi, orada

Okuma mevsimini bitirdim. Şimdi yazı mevsimindeyim. Ne kadar kitap, dergi, gazete.... Sayıp dökemiyorum. Okudum işte çok şey Dinledim.

Şair bu şiirleriyle sürgün etmediği ama içinin ta derinliklerinde yığdığı güzellikleri dışa vuruyor. Vurdukça da bunların azalmadığını görüyor. Güzelliğin işlevi sahibine kattığı haz yanında insani ve evrensel bir onarımın da ihyasıdır gerçekte. Sarf edildikçe tükenmeyen şeydir güzelliğin, sanatın paylaşımı. İçeride kalan duyguların zamanla katılaşıp fosilleşmesine karşılık onun insanlık kanalına sürülmesi varlığın işletilmesi ve güzelleştirilmesidir. İşte çağımız insanının kendisini çağdaş kaderin önüne at

Otobüse bindiğimde nereye gideceğimi bilemiyordum. Kendimi bilemediğim gibi, hedefimi de bilemeyen biriydim. Böyle birisi benim yerimde olsaydı ne yapardı acaba? Hani öyle söylediydi psikoloji hocası. Hedefi olmayanın kişiliği oluşmaz. Onun dediği gibiyse durum, ben ne yapacaktım? Çünkü kişiliğim daha oluşma yolundaydı. Yeni doğmuş bir çocuktan biraz farklı idim. Yürümesini beceren, ama savunmasını oluruna bırakan, tehlikelere açık biri gibiydim. Yeni doğmuş çocukla benim aramda bir tek yaş farkı vardı. Gör

Onların kendilerine yaptıkları hakaretleri Taşımak istemeyen adam Gururla Umutla Aldı bütün korkusuzluğun kalın urganını Ve taktı ilmekleri mavi gökyzünün altındaki Kara parçasına Gece ayı Gündüz güneşi Kendine arkadaş yaptı...