Önemli olan bize verilen hayatı nasıl yaşadığımızdır. Bir amaç uğrunda mı, yoksa yaprak gibi savrularak mı? Bilinçli bir bilgilenme, bilgilendirme arayışı olmadan gereksiz işler yaparak da bir hayat sürdürülebilir, ama kalıcılığın anahtarı üretimdir. Bir akademisyenin arkasında bıraktığı silinmez iz, geride bıraktığı eserler ve dokunabildiği öğrencileri ile meslektaşlarıdır.

Toplumsal cinsiyet bağlamında eril kodlar üzerinden kurgulanan roller, erkeğin sorgulanmasını gereksiz kılar. Erkeğin varoluşu bile kendisini ortaya koymaya yeter ve varlığı sorgusuz kabul edildiği için onu tanımlama, anlama, anlatma ihtiyacı duyulmaz.

Toplum, kadın ve erkeğe farklı roller, görevler, sorumluluklar yükler ve onlarla ilgili farklı beklentiler taşır. Anne baba doğacak çocukları için giysi ve eşya seçimi yaparken çocuğun hayatı boyunca mensubu olmasını istedikleri rolün ilk temelini atarlar. Kadın ve erkek de topluma uyum sağlayabilmek için kendilerine sunulan rollere göre hareket ederler ve bu kalıpları içselleştirdikleri ölçüde toplum tarafından benimsenirler.

Her şey gibi dilimiz de büyük bir hızla değişmektedir, bu tabii bir olgudur. Tarihimizde başka milletlerin dilini üstün görerek o dille yazan aydınlar, sultanlar olduğu gibi duruma isyan edenler de olmuştur. Aslında aydın, başkalarına benzeyerek var olmaya çalışan kişi değil, kendi değerleri üzerinde yükselen kişidir ve insan neticede konuşup yazdığı dilin kültür dairesi içindedir. Dil, bir kurallar yığını olmayıp estetik bir yapı olduğu için, sadece kuralların bilinmesi ve uygulanmasıyla değil, ancak yüks