"Nihilizm, genel olarak anlam ve değer yokluğunu imleyen bir olgudur. Nihilizm, insana dair varoluşsal bir durum olması açısından evrensel düzeyde ortaya çıkabilir. Bu açıdan nihilizm, özellikle edebiyat ve sinemada üretilen birçok eserde kullanılmaktadır. 1990’ların ortalarında ortaya çıkan Yeni Türk Sineması’ndaki bazı yönetmenlerin filmlerinde de, bireyin anlam sorununun nihilizm temelinde ele alındığı görülür. Bu çalışma, bu yönetmenlerden biri olan Nuri Bilge Ceylan’ın yapıtlarına odaklanmaktadır. Türk

Önümde uzanan kente; doğduğum, yaşadığım ve döndüğüm kente bakıyorum; Yaşayanlar ve ölüler beraberdir bu kentte. Ölüler gizlenir. Onları görmek zordur… Ben onu tedirgince, o beni hafif gülümseyerek vakur gözlerle süzüyor. Sonra daha fazla dayanamayıp ben başlıyorum konuşmaya; "Kimsin sen dayı? Ne işin var bu saatte burada?" "Aynı sorular senin için de geçerli değil mi evlat? Biz buradaydık, sen geldin sonuçta." "Siz mi? Siz kimsiniz?" "Biziz işte. Mezarlıkta yaşayanlar…" Bu, sıradan koşullarda yapılmış bir

Bir Zeki Demirkubuz kitabına imza atmak…Bu, herhangi bir başka yönetmenle ilgili yazmaktan çok daha çetrefilli bir şeydi; çünkü sadece Demirkubuz filmlerinin akademik okumalarından oluşan ve daha önce yayımlanmış onlarca benzeri kitap gibi bir metin yazmak istemiyordum. Fakat nasıl bir şey yazacağıma da bir türlü karar veremiyordum.Sonra, günlerden bir gün, aklıma birdenbire bir fikir geliverdi: Demirkubuz filmlerinin akademik analizlerini de içeren kişisel anılara dayalı bir tür yazılı-belgesel olacaktı bu

Bataklığın sivrisineklerin amansız yönetiminde olduğu günleri hatırlıyorsunuz. Dinsiz kraliçelerinin kanımızla beslendiği, hepimizi kölesi yaptığı o kara günler artık çok geride kaldı. Ama bunu biz kendimiz yapamazdık. Bize bir yol gösterici gerekliydi ve o sesimizi duydu. O, sineklerin tanrısı! Gazabını sivrisineklerin üzerine saldı. Bu bataklık onların sonu, bizim başlangıcımız oldu.