Atatürk çocuk yaşlarda dahi hem beden hem de irade olarak çok güçlü bir insandır. Ancak ne kadar güçlü olsa da asker olarak düşmana, devlet adamı olarak karanlığa karşı verdiği savaşı, hayatı boyunca hastalık ve yaralanmalara karşı da vermek zorunda kalmıştır. Onun bu savaşı daha 1881 yılında başlar. Mustafa Kemal henüz bebekken, babası Ali Rıza Bey’in, kimi zaman ormana gidip kereste kestiğinden eve gelmediği günler olurdu. Böyle bir günde eve hırsız girer. Mustafa Kemal’in büyükannesi Ayşe Hanım’ın oda

Fransız yazar Claude Farrer: "Atatürk yüce bir dağa benzer. Eteğinde yaşayanlar bu yüceliği fark edemezler. Bu dağın azametini kavrayabilmek için, O'na çok uzaklardan bakmak gerekir." Uzaktan bakanlar O'nu anladılar. Peki ya kanatları altında yaşayanlar?.. Belki onlar da bütün emanetlerini bir gün kaybedip uzaktan bakmak zorunda kaldıklarında O'nu anlarlar.

"Uluslararası anlayış ve barış yolunda çaba harcamış üstün bir kişi, olağanüstü bir devrimci, sömürgecilik ve emperyalizme karşı savaşan ilk lider, insan haklarına saygılı, dünya barışının öncüsü, insanlar arasında hiçbir renk, din, ırk ayrımı gözetmeyen eşsiz bir devlet adamı." Üyesi olan 156 ülkenin oybirliği ile aldığı kararla 1981 yılını 'Atatürk yılı' ilan eden UNESCO.

Efendiler Avrupanın bütün ilerlemesine, yükselmesine ve medenileşmesine karşılık Türkiye tam tersine gerilemiş ve düşüş vadisine yuvarlanmıştır. Artık vaziyeti düzeltmek için mutlaka Avrupadan nasihat almak, bütün işleri Avrupanın emellerine göre yapmak, bütün dersleri Avrupadan almak gibi birtakım zihniyetler belirdi. Halbuki hangi istiklal (bağımsızlık) vardır ki, ecnebilerin nasihatleri ile, ecnebilerin planları ile yükselebilsin? Tarih böyle bir hadiseyi kaydetmemiştir.