Cumhuriyetin Savcısı Ve Yargıcı Bir serdengeçti kadar yürekli, Bir diplomat kadar görgülü ve dikkati sürekli, Bir hatip kadar düzgün konuşan, Olaylar karşısında soğukkanlılılığını yitirmeyen, Genel kültürü ile takdir toplayan, Ülke ve insanlık için sorumluluktan kaçmayan, Kalemini yerinde kılıç, yerinde zeytin dalı gibi kullanan, ‘Kuvvetsiz adaletin aciz, adaletsiz kuvvetin zalim' olduğuna inanan, Yirmi yaşın heyecanını her an yaşayıp onunla coşan, Ufku geniş ve daima kendisini aşan, önder kişi olmalıdır.

Geçerken tenha bir sokaktan Duyarsam bir sevda türküsü Önce ruhum yanar Bir bulut kayar üstümden Ve dudaklarımda Eski bir tebessüm kanar Bir rüzgar eserse Dikmen bağlarından Ve yapraklar sürüklenirse önünde Önce gülesim Bir Eylül akşamında Ölesim gelir ölesim Ne bir mektup ne de başka birşey Bu şehri bırakıyorum sana Son hatıram olsun Dolaşırken sokaklarında Eski yıllardan Tutsak kalan Düşler bulacaksın Bilirim ağlayacaksın

Anılarımı yazmaya kendimi zorunlu hissettim. Zira oldum olası, bir şeyler yaşamış insanlara yazmalarını önermiştim. Ne yazık ki, toplumumuz "Anı" yazma alışkanlığını henüz tam olarak benimseyemedi. Oysa bu kültürün gelişmesi, tarihçilerimizi resmi belgelere bağımlı kalmaktan kurtaracak, bir ulusun gerçek tarihini yazmada büyük kolaylık sağlayacaktır. Bu türün en zayıf tarafı yazarını ön plana çıkarmasıdır. Esasen bu da, "işin doğası" gereğidir. Anı sahibi ne denli objektif olursa olsun, bu zafiyet belli o

Sağ yanımda kar yağar Solum bahar Güneşler başımda alev alev Kalbim soğuktan donar

Gemiler geçer gözlerimden gemiler Bazen rüzgar olurum yelkenlerinde Bazen provasında demir Şimdi kim bilir Uzak limanların Yosun kokan rıhtımlarında Kimlerin şarkısı söylenir