Bebekler, çocuklar hakkında konușmayı, onların her yaptığına hayret ile eșlik etmeyi severiz. Gençlerden șikâyet eder, yașlılardan olgunluk ve anlayıș bekleriz. Ahir ömrünü sürenlerden damıtılmıș hayat tecrübelerini bize armağan olarak sunmalarını isteriz. Oysa modern hayat ne çocukların çocukluğuna ne yașlıların yașlılığına imkân tanıyor.Çocuklar ve gençler, toplumsal olarak bizim yarınımız. Lakin bireysel olarak her birimizin yarını, yașlılık istasyonunda bir müddet mola verecek. Belki de uzun bir mola...

Acısı kendine ağır gelenlere, derdini hiçbir yere yükleyemeyenlere, karanlıktan başka ülke yoktur. Sana acı veren her şeyi belleğinden koparıp atmak için, karanlığın nesneleri sildiği gibi geçmişi de silebileceğine, eritebileceğine inanırsın. Bunları şimdi, yıllar sonra belleğimin hafif aralanmış pencerelerinden içeri yumuşak bir ışık sızarken fark ediyorum.Dışarıda kalanlar, dışarıdan bakanlar, derdi ile delik deşik olanın kendi karanlığına sığınışını bir türlü anlamayanlar, anlamak istemeyenler, anladığın

Hafızayı canlandırarak geçmişten veri devşirmeye çalışırken biyografi ile gündelik hayat tarihinin kesişme noktalarında iz süren bir çabanın semeresi olan elinizdeki kitap, kadınların dilinden bir “dündökümü”. Zira gündelik hayat, ev içi yaşam, annelik, çocuk yetiştirme pratikleri gibi konularla ilgili ayrıntılı bilgiler, ana akım belgelerde ve tarihî kaynaklarda nadiren yer alır. Bu sebeple, Gaziantep’in gündelik hayat pratiklerini ortaya koymayı hedefleyen bu çalışma, ayrıntılara ancak “kadınların dil

Varlığını modernleşmeye borçlu olan moda, otoritesini “modanın eleştirilmezliği” üzerine kurmakta oldukça mahir davrandı. Bu maharetiyle birlikte moda, güzelin tarifini değiştirdi. Bu yeni tarife göre “moda olan güzeldir”; moda olan yani göze çarpan. En çok tartışılan ve göze batan zevkler ve renkler bile, modanın şemsiyesi altına girdiğinde “zevkler ve renklerin tartışılmazlığı” payesine yükseldi. Kitle kültürü içinde milyonlarca insan aynı şekilde giyinip aynı şeyleri tüketirken modacılar “Çıplak Kral”ın

Hikâye merhemdir. Usul usul geçer yaraların üstünden. Görmediğin her hikâye sana uzak. Dinlemediğin her söz yarım. Sen de azalacaksın biraz. İdrak etmeden yaşadığın zamanlar beklemez seni hiçbir yerde. Yaşanmıştır yaşanıldığı fark edilmeden. Oysa sadece yaşadıklarından dolan sandıklardır bütün zenginliğin. Duymadığın her hikâye sana uzak. Duyduğun, duyup da gönlünde taşıdığın her hikâye senin bir parçan. Dünyayı ikiye ayırmalı mıdır yeniden? Hikâyesi olanlar, hikâyesi olmayanlar. Gördün ve dokun

"21. yüzyılda dünyanın yarısından fazlası karantina altında yaşarken, ekranlardan bize tarihe tanık olduğumuz söylendi ama büyük ihtimal, bu kitap elinize ulaştığında yaşadıklarınızı siz bile hatırlamakta güçlük çekeceksiniz. ‘O yaşadığımız neydi?' diyeceksiniz. Maske ile sokağa çıktığınız ilk günü hatırlayacak mısınız mesela? Pencereden korku ile bakışınızı... Yazmadıysanız, yaşadıklarınıza bir dostunuzun kulağını şahit tutmadıysanız birkaç yıl sonra karantina günleri sadece bir cümle olarak kalacak zihnin

Her kuşak çocukluğunun renklerini kendi çocuklarına armağan olarak saklamayı düşünür. Her kuşak dünü bugüne, bugünü yarına taşıyacak toplumsal çerçevenin kavi olmasını talep eder. Barbarosoğlu ve Şişman, neoliberal politikaların inşa ettiği yeni ebeveyn kültürünü, anne baba olmanın tarihî tecrübesi üzerinden değerlendirerek günümüzde çocuk yetiştirmenin neden giderek zorlaştığını hem genç anne babaların hem de eski kuşakların anlaması için bir izlek ortaya koyuyor. Adı Konmamış Çağda Yeni Anne Babalar,

Gündelik hayatın neredeyse bütün konularını ortak paydada bütünleyebileceğimiz başlık: hayat-memat dengesi. Hayat kısmı her gün dilimizde. Mutluluk endeksleri, yaşamın nasıl programlanıp yönetileceğini anlatan kişisel gelişim kitapları... Dengeyi sağlayan ölüm şuuru, hayatın içindeki yerini ve anlamını giderek kaybediyor. Ekranlarda her gün onlarca kişinin ölüm haberine tanık tutulduğumuz halde “ölüm şuuru”na sahip olmak yüz sene öncesine nazaran daha zor. Tıp teknolojisi bir taraftan insanları ölüme ikna e

Fatma Barbarosoğlu Eleştiri Üzerine Yedi Söyleşi kitabında edebiyat, kültür ve eleştiri tarihimizde kendine özgü bir dil, tarz ve üslup geliştiren isimlerle eleştirinin temel çerçevesini çiziyor. Tarık Buğra, Memet Fuat, Fethi Naci, Tahsin Yücel, Gürsel Aytaç, Ayşe Şasa ve Mustafa Kutlu eleştirinin tüm yönlerini ortaya koyarken eleştirimizin yakın/uzak tarihini de yeniden düşünme imkânı sunuyor. Türk edebiyatındaki, dolayısıyla kültür dünyamızdaki süreklilik ve kopuşları kapsamlı bir şekilde kavrama fı

Marx'ın ?'Kapitalizm , gölgesini satamadığı ağacı keser .''cümlesi ile Efendimizin ?'Hurma sizin halanızdır. ?' Hadis-i Şerif'ini aynı gün öğrendim. İlkini anlayacak kadar eleştirel bakışım gelişmemişti henüz.Efendimin cümlesinin anlamını içimde hazır buldum. Her ağacı o gün bugündür akrabam bildim. Ağaçların en çok gövdesine sarılmayı sevdim. Ağaçların gövdesine sarılmayı sevdim . Çünkü canımın canı Annem bulduğu her toprağa ağaç dikerdi. Annemin, hayatın acılarına karşılık bir teselli olarak ağaç

İnsan, gezegenin en fâni şahidi. Tanıklıkların izi, her bireyin zihninde farklı resimlerle kayıtlı. Soldukça güzelleşenler de var durdukça çürüyenler de. Günün izi düne düştüğünde; hatırlananlar da farklılaşır hafızanın mahzeninde, saklananlar da... Unutmak istenenlerle muhafaza edilmek istenenler birbirine karışarak akar bilincin ırmağında. Fatma Barbarosoğlu 2020'nin hatıra ve hafıza kaydını, hayatın en saf, en dokunaklı anlarını öykülere yükleyerek tutuyor. Hatıra Kadar Narin Hafıza Kadar Zalim, zamanın

Gidişleri özleyen bir Gülsun yaşıyor hâlâ içimde. Gurbet iklimlerinde üşümüş Gülsun'a inat yaşayan. Bu şehirden kimin için gidilirdi? Kime gidilirdi? Kime kaçılırdı? Lüks otellerin çay salonlarında, uzak diyarların iklimini kadehlerine karıştırıp yudumlayanlara dalıp gitmiş bir Gülsun. Kazanılan bir burs. Uzak diyarların iklimini koklatan... O kokunun karşısına annenin gözyaşları çıkar. Babanın dudağı hayır demek için bile aralanmaz. Kız başına, tek başına gâvur memleketlerine gitmek... Fatma Barbarosoğlu

Çelebi kim bilir hangi duygularla, Gün akşamlıdır devletlüm; dün doğduk, yarın öleceğiz, der. Günün akşamlı olduğunu bilmek, sükût ve sükûn içindeki bir akışın temposunu ayarlar. Gün akşamlıdır ve her gecenin bir sabahı vardır. Günün ayarı, güneşin elinden alınıp mesai saatlerinin hizmetine verildiğindendir belki, şimdi bütün günler akşamsızdır. Fatma Barbarosoğlu bu kitabında, bitimsiz bir biçimde şimdiki zamanı yaşayanların serüvenlerini anlatıyor.

İnsan kaderine doğru mu gider yoksa kaderi mi her hâlükârda insanı gelip bulur? Kader kendisine gittiğimiz midir, kendisinden kaçtığımız mı? Gidişlerin ve gelişlerin yolu sandığımız kadar net değil. Bazen gidiş zannettiğimiz şey, kaçmaya çalıştığımız yere hızlı bir dönüş olabiliyor. Hakikat İncinmesin dört kadının iç içe geçen hayatlarını; ölüm, mahremiyet, masumiyet, hatıralar, yaşlılık ve gençlik üzerinden başlatılan bir sorgulamaya dönüştürüyor. Fatma Barbarosoğlu bu romanında okuyucusunu yakın tarihin d

1970'lerden günümüze hatıralardan yansıyan latif bir iklim... Kişinin kendisiyle yüzleştiği aynaya düşen yaralı izler... Yaraların üzerinden berrak bir dere gibi akan cümleler... Herkesin kendinden, yakınlarından izler bulacağı, bulduklarını şarkılara yaslayacağı, olmak ile ölmek arasındaki gerilimi ince bir sızı olarak hissettiren hayat sahneleri... Bireyin araftaki yalnızlığına eşlik eden ekran tekinsizliği... Genç kızların kariyer imtihanları... Üçüncü kişiler tarafından denetlenip derecelendirilen evl

Sosyolog Dr. Fatma Barbarosoğlu, İmaj ve Takvada İslamcıların alternatif kamu arayışlarını; bu arayış esnasında kamusal alanı takvaya uygun olarak dönüştürme girişimlerinden vazgeçişlerini; hakim kamuya eklemlenme ve imaja sığınma süreçlerini yakın plan fotoğraflar eşliğinde tahlil ediyor. Tahliller, ateşin içinden umut çıkarmaya uğraşan bir kalbin, mesuliyet taşıyan bir bakışın ürünü olmaları sebebiyle dikkat çekici ve tarihi bir öneme sahip. Bu önem Barbarasoğlu'nun bir kadın olarak kadın bakış açısı için

'Bura''da kimse yok mu ! Öteki, beriki, biz, siz, onlar, hepimiz ''ora'' dayız. Mutluluğunu öfkesini başkalarına onaylatmaya kalkan herkes, ''bura'' yı terk edip, bir başkası olarak ''ora''ya, sanal aleme iltica ediyor. İnsanoğlu, 19.yüzyılın teknolojisine uzuvlarını kaptırdı.21.yüzyılın teknolojisine ise duygularını ve benliğini kaptırıyor. Dünya başkalaşıyor, değişiyor.Gündelik hayatın dijital kültüre yaslanan değişimini, öyküler üzerinden idrak etmek isteyenler için: Her günü bir ölçek Mutluluk Onay

Son peygamber, Yaratıcıdan gelen son kitabı kullara ulaştırdıktan sonra, hangi zamanda yaşarsa yaşasın faniler kendi zamanlarını ahir bildiler. Ahir zamana kaldık diye dertlenen şairin yaşadığı devrin üzerinden yüzyıllar gelip geçti. Kendini bilen her fani zamanını ahir bildi. Hüznüne tebessüm, tebessüme hüzün ekti. Ahir Zaman Gülüşleri, Hikaye merhemdir, usul usul geçer yaraların üstünden diyen sosyolog-hikayeci Fatma Karabıyık Barbarosoğlunun dördüncü hikaye kitabı Çağdaş hikayenin önde gelen isimlerinden

Anlam dünyasının farklı uçlarında yer alan iki kavram; şov ve mahrem. Postmodern dönemde, mahrem olanın sınırları şov tarafından aşındırılıyor ve şov, mahremi esir alıyor. Kitle kültürünün içine sıkışmış insan, varolmanın yolunu fark edilmekte buldukça görüntülere sığınıyor Kimlikler imajlar üzerinden inşa edilirken dinî/ahlakî normların yerinin modanın lokomotifliğinde tüketim kriterleri alıyor. Artık sokaklar sahne, insanlar oyuncu. Oyunu yazanlarsa kamusal alanın mübarekleri yani modacılar. Kutsalını kay

Günümüzde başörtüsünü dindar kadın kimliğinin vazgeçilmez özelliği olarak savunamıyoruz. Hatta öyle bir duruma gelindi ki başörtüsünü , dindar bir kadının kıyafetinin parçası olarak bile algılayamıyoruz. Oysa yirmi yıl önce bu konuda en ufak bir şüphemiz yoktu. Bugün yanımızdan geçip giden , vücudunun bütün hatları meydanda , kaşı gözü renk renk boyanmış , eteği kalktıkça ayağındaki hal hal ile dikkat çeken , tırnakları boyalı başörtülü kız/kadını nereye koyacağımızı bilemiyoruz. Neden başını örtüyor ? Aile