Geçen kuşaklardan sonra öykü edebiyatımızda derin bir iz bırakmaya aday hangi öykücü geldi, diye sorulursa ben kendi payıma ilkin Cemil Kavukçu’yu söylüyorum. Okuru etkileyen vedüşündüren öyküler yazıyor o.Semih GümüşBaşlayınca temposuna katıldığınız bir anlatımı var Kavukçu’nun. Üslubu, konuşma üslubuyla yazı üslubu arasında kurulan bir sentezden doğuyor gibi.Doğan HızlanKonuşmalarda, kişileri, kendi düzeylerine göre, kendilerine özgü “dil”leriyle konuşturmakta çok usta; hiç abartı yok; hem hikâyeye inandı

Bak ne anlatacağım, diyorum karşımdaymışsın gibi ve sen gülmeye –yok lıkırdamaya– hazır bir yüzle bakıyormuşsun gibi. Belki de kuşkuyla bakacaksın çünkü son günlerde pek keyfin yoktu, beni dinliyormuş gibi yapıyordun ama aklın başka yerdeydi. Senin eski halini, her şeye boş veren, dünya umurunda değilmiş gibi lıkır lıkır gülüşünü, saçma sapan sorularını ve gölgeli muhabbetlerimizi çok özledim. Bu zorlama olacak, biliyorum, yine de denemek istiyorum. 1983’te yayımlanan ilk kitabı Pazar Güneşi’nden beri bize

Burası neden çok tanıdık geldi sana? Çocukluğunun ıssızlığını bulman ve unuttuğun kokuları duymandan olsa gerek. Evlerden birinde biber kızartılıyor, sokak aralarında çocuklar oynuyor, yaşlı kayalar ise acı çekiyordu. Girdiğin bir kahvede ortaya verdiğin selam askıda kaldı. Müşterisi değişmeyen mekânın yabancısısın. Boş Zamanlar edebiyatımızın usta öykücüsü Cemil Kavukçu’nun yeni kitabı. Küçük ayrıntılardan katı gerçekleri çekip çıkaran, gölgesi koca bir yaşama vuran bir anıyı ince ince işleyen yazar her

Her şey Emre’nin sıradan bir okul günü, gizemli bir adama yardım etmesiyle başladı. Bu yardımına karşılık bir taşla ödüllendirilen Emre, rüyalarında istediği yere seyahat edebiliyordu artık. Ancak taş, Emre’yi götürdüğü rüyalarda bambaşka bir gerçeği gözler önüne seriyordu. Rüyalarında mekânlar değişiyor ama her şey aynı konuya bağlanıyordu. Çözüm üretilmezse, hepimizi etkileyecek, hayati bir konuya… Öykücülüğümüzün usta kalemlerinden Cemil Kavukçu, bu romanında doğanın ihtiyaç duyduğu acil yardımı okurl

Birden her şeyi sana yazabileceğimi düşündüm. Evet, sana! Çekmeceleri hızla açıp kapadım, inanmayacaksın ama kâğıt arıyorum. Yok. Eskiden masamın üzerinde not almak, bir şeyler karalamak için bir yüzü kullanılmış kâğıtlar ve çeşit kalemler olurdu. Ama hiçbiri yok. Karşımdaymışsın gibi, konuşuyormuşuz gibi sana yazacağım. Uzun bir mektup olacak. Uçurum mektubu; başı sonu belirsiz. Koyu duman rengi bir boşluk, dibini göremiyorum. İçimi sana dökeceğim. 1987 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’nü kazanan Patika Cem

Cemil Kavukçu, kendi okurunu yaratmasını başarmış yazarlardan. Bunun nedeni biraz da kendi dilini ve üslubunu yaratabilmiş, kendisini başka öykücülerden ayıran çerçeveyi başarıyla çizebilmiş olmasında yatıyor. Uzun yıllardır yazmanın kazandırdığı ustalığı Cemil Kavukçu’nun her kitabında görebilmek olası. Temmuz Suçlu, yazarın üçüncü kitabı. Cemil Kavukçu, küçük gözlemlerden yola çıkarak oluşturduğu ve temeline insanı oturttuğu öykülerinde, insanın çevresiyle olan ilişkisini, içsel yaşamını, yalnızlığın

Sözcüklerle resim yapılır mı? Fatoş, en sevdiği yazarın okuluna geleceğini duyunca sevincinden yerinde duramaz. Öykü yazmaya çok hevesli olduğu için yazarla karşılaşmaya can atar. Peki, onca arkadaşının arasından sıyrılmayı başarabilecek mi dersiniz?

Denizin derinliklerinde... Annesi ile birlikte Bodruma taşınan Berk, yeni hayatına alışmaya çalışıyordu. Diğer yandan da denizlerle ilgili kitaplar okuyordu. Seçtiği bir kitabın onu yepyeni bir maceraya sürükleyeceğinden habersizdi.

Edebiyat dünyasına son yıllarda katılan ve yazdığı öykülerle büyük ilgi toplayan Cemil Kavukçu'yu, Can Yayınları'nda ilk kez Uzak Noktalara Doğru adlı bu öykü kitabıyla tanıtmıştık. Daha sonra Yalnız Uyuyanlar İçin adlı ikinci öykü kitabını çıkardık. Cemil Kavukçu, değişik kurgulu, buruk bir tat bırakan öykülerinde, okuru, nasıl bir serüvene doğru sürükleneceğini bilemediği bir yolculuğa çıkarıyor. Öykünün, bittiği yerde başladığı izlenimini ediniyor okur ve yazarın bıraktığı yerden alıp sürdürmek istiyor ö

Konuşmadan, sıkılarak izledikleri arı ne yapacağını biliyordu oysa. Dönüp durmuş ve sonunda musluğun üstüne konmayı başarmıştı işte. Minicik gövdesi inip inip kalkıyordu. Susuzluğunu, belki de can sıkıntısını gideriyordu. Yorulmuş olmalıydı. Bu musluğu bulana kadar kim bilir nerelerde dolanmıştı? Oysa Hakan'la Tunç'un arı gibi aradıkları, peşinden gidecekleri bir amaçları yoktu. Sorun buradaydı işte. Bir şey yapmak istiyorlardı ama ne yapacaklarını bilmiyorlardı... Tunç ve Hakan, sıkıcı geçen yaz tatili

Bendeki asıl değişimin Cemil Kavukçu ile birlikte olduğunu söylemem gerekir. Cemil Kavukçu´yu önceden de biliyordum bilmesine ama Uzak Noktalara Doğru bambaşka etkilerle gelmişti. İşte, demiştim, geçen kuşakların usta öykücüleriyle aynı düzeyde alınabilecek bir öykücü; bizim kuşağımızdan, hiçbir desteğe gereksinim duymadan kısa sürede adını okura duyurabilecek. O günden beri bütün yazdıklarını okuyorum. Ondaki sıradan dünyaların çarpıcılığı, öykü dilinde yakaladığı apayrı, ayrıksı dilin biricikliği, hiç anl

Cemil Kavukçu, Sait Faik Hikâye Armağanı sahibi usta bir öykücü. Bu kez, ilk romanıyla yepyeni bir `merhaba´ diyor okurlarına. Öykülerinden tanıdığımız ustaca anlatımı, kıvrak diliyle daha ilk sayfadan romanın içine çekiyor, sürükleyip götürüyor. 1980 öncesinin çalkantılı döneminin yıktığı, dört bir yana savurduğu genç insanlardan biridir Vedat. İnandığı her şeyi ve herkesi, hatta kendi benliğini ve kimliğini bile yitirmiş, çökmüş yaşamıyla baş başa kalmıştır. Bir yol ayrımındadır; devam edip etmemeye karar

Biz BOPATOyuz! Anca beraber, kanca beraber! Bobo, Pamuk ve Topikin barınakta başlayan dostluğu özgürlüklerine kavuşma çabalarıyla giderek güçleniyor. Kendisinden çok Pamuk ve Topiki düşünen Bobo, barınaktan kaçmayı aklına koymuş ve planını yapmıştır. Ancak bu planı uygulamak sandığından daha zor olacaktır: Oradan kaçıp kurtulmak için Topikin hâlâ çok zayıf olması, Çalı, Diken, gözlüksüz İsmet ve Bedri gibi zorlukların birer birer üstesinden gelmeleri gerekmektedir. Bakalım Bobonun planı umduğu gibi tı

Selo´nun Kuşları başlığı altında topladığım bu öykülerimde, topaçların, çemberlerin döndüğü; sokak aralarında, geniş bahçelerde oyunların oynandığı; sinema önlerinde resimli romanların alınıp satıldığı; bisikletlerle dere boylarına gidildiği; kedilerin, köpeklerin, kuşların da oyunlara katıldığı; kışın kar yağarken sıcak odalarda masalların anlatıldığı; rüyalarda bile oyunların görüldüğü bir çocukluk dönemini anlattım. Oyun oynamaya zaman bulamadan, çocukluklarını yaşayamadan hemen büyümek, çalışmak zorunda

Edebiyat ustası Cemil Kavukçu ilk gençlik romanıyla Köprü Kitaplarda! Öykücülüğümüzün ödüllerle taçlanan büyük adı Cemil Kavukçu, ilk gençlik romanı Yolun Başındakilerde eğitim sistemimizin ezeli sorunlarını bir ortaokul öğrencisinin gözünden anlatıyor. Derslerin karatahta önünde anlatıldığı bir dönemde, yasakçı ve ezberci eğitim sisteminde var olma mücadelesi veren gençlerin romanı, ülkemizde süregelen birçok soruna incelikle değiniyor. Yarattığı etkileyici karakterlerle, erkek ve kız çocukların eğitimde

Derken, bir masal diğerini yarattı... Bora, teyzesinin Ayvalık'taki evinde enfes bir yaz tatili geçiriyordu. Doğayla iç içe günler, denizde keyifli saatler, sohbet eşliğinde yakılan mangallar... Elektriklerin kesildiği bir akşam, eniştesi ?masal kurma oyunu" oynamayı önerdi. Çünkü masallar karanlığı ve sessizliği severdi. Yaşlı bir oduncunun öyküsüyle başladı her şey. Sonra haber geldi: Albatros Kraliçe Zuhra'nın hükümranlığındaki Kuşlar Sarayı'nda, yolunda gitmeyen bir şeyler vardı... Çağdaş edebiyatımız

Her acının, hırsın, beklentinin, arzunun, yıpratıcı düşlerin yorulup soluğunu tüketeceği bir nokta vardır ve ben oraya varmak istiyorum. Bunun için her şeye katlanacağım. Çünkü aradığım huzur orada. Balyozla Balık Avı; Sedat Simavi, Erdal Öz, Yaşar Nabi Nayır ve Sait Faik gibi ödüllerin sahibi usta yazarın yeni öykülerini bir araya getiriyor. Beklenmedik rastlantıları, tüm bir geçmişe ışığını düşüren tuhaf karşılaşmaları, kâbusları, hatırlamaları, aydınlanmaları, absürdlükleri ve hüsranla sonlanan arayışla

Üç kişilik oyun kulübü... Anneannesini çok seven Fatoş, ona yeni evinde arkadaşlık etsin diye güzel bir hediye alır. Eski günlerini hatırlayan anneannesi Fatoşa anılarını anlatır. Fatoş sadece dinlemekle mi kalacak dersiniz?

Bobo, Pamuk ve Topik biraraya gelirse ne olur? Evet, doğru bildiniz: BO-PA-TO! Yaşlandığı için terk edilmiş çoban köpeği Bobonun; korunaklı bir evde sevgi ve özenle büyütülen Topikin ve doğduğu sokaklarda hayatta kalmaya çalışan Pamukun hikâyesi yer alıyor bu kitapta. Rastlantıların biraraya getirdiği bu üç köpeğin yolları kesişinceye kadar insanlarla ve diğer köpeklerle kurdukları ilişkileri, acımasız koşullara karşı verdikleri mücadeleleri okurken siz de BOPATOnun bir üyesi olmak istemez misini

Biz bir aileyiz ve o yüzden BOPATOyuz. Gözünü bir kafeste açmıştı Topik. Annesini hiç tanımamıştı. Sonra Burcuların evi. Fakat çok sevdiği bu evden de ayrılmak zorunda kalmış ve bir barınağa düşmüştü yolu. Barınak korkunçtu ama orada Bobo ve Pamuk ile tanışıp BOPATO olmalarıyla tüm hayatı değişmişti. Bobo, Buradan kurtulacağız, demişti. Kurtulmuşlardı. Ancak planları hiç de düşündükleri gibi gitmedi. Bakalım tam da özgürlüklerine kavuşurken birbirlerini kaybeden BOPATO yeniden bir araya gelebilecek mi?