Gcrçekliğe ulaşmanın kapıları kapandı ve telafı etmek için çok geç. Salonun dışında kalanların, sırra ulaşması mümkün değil. Hesap günü geldi çattı ve mahşer yerinde her şey hazır. İşte orada bir yerlerde, son nefes de verildi... Alkışlarınızla, son oyun başlasın! Akıyor görüntüler masmavi bir fonda... Tüm hisler iç içe geçiyor. Aşk ile nefret, özlem ile vuslat aynı karede... Jönünden, fıgüranına kadar kimsenin memnun olmadığı bir senaryonun neticesinde; -en olmadık yerde- binbir soru işareti bırakarak

Yine devirdik bir kitabı, iyisiyle kötüsüyle. Yine anlattık sana dair içimizde sese dönüşenleri tek tek ve yine eksik kaldık biraz... Sen Unatında, küçük bir zerreyim ben hâlâ. Bir iç kanamayla eş zamanlı olarak seninle yan yana geldiğimizde ya da yaralarımızı ifşa etmeye çekinir olduğumuzda, bitti aslında her şey... Yek, dü, se, cehar, penç, şeş... Zar atıldı yukarıdan, altı günde yaratıldı her ne varsa... Kaderi belirledi zar. Kırıldı sonra, evrenin de mükemmeliyeti... Ve ben seni yedinci günden beri

Çok kalmayacağım sende, biraz sevip döneceğim yine kendime... Özgür Gümüşsoy Şiirin rengârenk şapkasını giymek kolaydır, şık da durur üstelik. Ne var ki, şiire sıkı sıkı sarılan bir şair değilseniz, ilk rüzgârda uçup gider kafanızdan. Şiirin çamurlu ayakkabısını giymek ise zordur ve elbette kimse hoşlanmaz balçıktan. Ama has şiire giden yol buradan geçer. Şiirin ayakkabısı ilk giyişlerde şair adayının ayağına vuracak ve acı verecektir üstelik. Özgür Gümüşsoy da, şiirin süslü şapkasını değil, çamurlu ayakka

Özgür Gümüşsoyun şiirleri açıkçası beni çok şaşırttı. Hınzır, delişmen ve asi bir tarzı var Gümüşsoyun. Nasıl ki geçmişte Orhan Veli o zamanlarda egemen olan şiir anlayışının kalıbı deyişmiş ve enine boyuna sorgulamışsa, bugün de Gümüşsoy, sözüm ona entelektüel ama kasıntı ve yüksek gönüllülük tuzağına düşen günümüz egemen şiirini derinden sarsıyor. Bunu yaparken de şiir yazıcının gururunu ve egosunu ayaklar altına alıyor. İşte bu noktada Özgür gibi genç şairlerin çıkışını çok önemsiyorum. Çünkü hergelelik

Çok kalmayacağım sende, biraz sevip döneceğim yine kendime... Özgür Gümüşsoy Şiirin rengârenk şapkasını giymek kolaydır, şık da durur üstelik. Ne var ki, şiire sıkı sıkı sarılan bir şair değilseniz, ilk rüzgârda uçup gider kafanızdan. Şiirin çamurlu ayakkabısını giymek ise zordur ve elbette kimse hoşlanmaz balçıktan. Ama has şiire giden yol buradan geçer. Şiirin ayakkabısı ilk giyişlerde şair adayının ayağına vuracak ve acı verecektir üstelik. Özgür Gümüşsoy da, şiirin süslü şapkasını değil, çamurlu ayakk